26:1
طسم (اسراری است بین خدا و رسول)
26:2
این قرآن آیات کتاب روشن خداست.
26:3
(ای رسول ما) تو چنان در اندیشه هدایت خلقی که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی‌آورند هلاک سازی!
26:4
ما اگر بخواهیم از آسمان آیت قهری نازل گردانیم که همه به جبر گردن زیر بار (ایمان به) آن فرود آرند.
26:5
و (وای بر اینان که) هیچ آیت و ذکر تازه‌ای از خدای رحمان بر آنها نیاید جز آنکه از آن اعراض می‌کنند.
26:6
همانا این کافران آیات خدا را تکذیب کردند و به زودی خبر آنچه بدان استهزاء می‌کنند به آنان خواهد رسید.
26:7
آیا در زمین به دیده عبرت نظر نکردند که ما چه انواع گوناگون از نباتات پر سود از آن برویانیدیم؟
26:8
همانا در این کار آیتی (از لطف و رحمت و علم و قدرت خدا بر هوشمندان) آشکار است و باز اکثر اینان ایمان نمی‌آورند.
26:9
و همانا پروردگار تو بسیار مقتدر و مهربان است.
26:10
و (یاد آر) هنگامی که خدایت به موسی ندا کرد که اینک به سوی قوم ستمکار روی آور.
26:11
به سوی قوم ستمکار فرعون که آیا باز هم نمی‌خواهند خدا ترس و پرهیزگار شوند؟
26:12
موسی عرض کرد: ای پروردگار، از آن می‌ترسم که فرعونیان سخت مرا تکذیب کنند.
26:13
و (از کفر آنها) دلتنگ شوم و عقده زبانم (به هدایت آنان) باز نگردد، پس به سوی هارون (برادرم) فرست (تا با من به رسالت روانه شود).
26:14
و بر من از این قوم (قبطی) گناهی است که می‌ترسم به قتلم رسانند.
26:15
خدا به موسی فرمود: هرگز (مترس که شما را نمی‌کشند) ، پس با برادرت هارون بدین معجزات و آیات ما به سوی آنان بروید که ما همه جا با شما هستیم و گفتار شما را می‌شنویم.
26:16
هر دو به اتفاق به جانب فرعون روید و بگویید که ما رسول پروردگار جهانیم.
26:17
با این پیام که طایفه بنی اسرائیل را با ما (از مصر به فلسطین) بفرست.
26:18
فرعون گفت: تو نه آن کودکی که ما پروردیم و سالها عمرت در نزد ما گذشت؟
26:19
و آن فعل زشت (قتل نفس) از تو سر زد و (به خدایی ما) کافر بودی؟
26:20
موسی گفت: آری من چنین فعلی را مرتکب شدم (ولی نه بر عمد بلکه) در آن هنگام من (برای نجات سبطیان از ظلم قبطیان) به وادی حیرت سرگردان و از گمشدگان (دیار شما) بودم (و کاری به قصد نجات مظلومی کردم به قتل خطایی منتهی شد).
26:21
و آن گاه از ترس شما گریختم تا آنکه خدای من مرا علم و حکمت عطا فرمود و از پیغمبران خود قرار داد.
26:22
و (بازگو) این که طایفه بنی اسرائیل را بنده خود کرده‌ای این هم نعمتی است که منّت آن بر من می‌نهی؟
26:23
باز فرعون به موسی گفت: ربّ العالمین چیست؟
26:24
موسی جواب داد: خدای آسمانها و زمین است و آنچه ما بین آنهاست، اگر به یقین باور دارید.
26:25
فرعون روی به درباریانش کرد و گفت: آیا نمی‌شنوید (که این مرد چه دعوی بی‌دلیل می‌کند).
26:26
موسی گفت: همان خدایی است که شما و پدران پیشین شما را بیافرید.
26:27
باز فرعون گفت: این رسولی که به سوی شما به رسالت فرستاده شده سخت دیوانه است.
26:28
باز موسی گفت: همان آفریننده مشرق و مغرب (و روز و شب) است و هر چه بین اینها موجود است، اگر شما (در قدرت حق) تعقل کنید.
26:29
باز فرعون گفت: اگر غیر من خدایی را بپرستی البته تو را به زندان خواهم کشید.
26:30
موسی باز پاسخ داد: اگر هم حجت و معجزی (بر صدق دعوی خود) بر تو آورده باشم (بازم به زندان کشی).
26:31
فرعون گفت: آن معجزه را بیار اگر راست می‌گویی؟
26:32
در آن موقع موسی عصای خود بیفکند که ناگاه اژدهایی عظیم پدیدار گشت.
26:33
و نیز دست خود (از گریبان) بیرون آورد که ناگاه سپید و رخشان به چشم بینندگان آشکار گردید.
26:34
فرعون رو به درباریانش کرد و گفت: این مرد ساحری بسیار ماهر و داناست.
26:35
که می‌خواهد بدین سحر و شعبده‌ها شما (مردم مصر) را از کشور خود آواره کند، حال شما چه می‌فرمایید؟
26:36
آنها به فرعون گفتند: او و برادرش را زمانی باز دار و افرادی را برای جمع کردن مردم در شهرها بفرست.
26:37
تا ساحران ماهر زبر دست را (برای دفاع او) نزدت حاضر آورند.
26:38
آن گاه ساحران را بر حسب وعده به روز معیّن حاضر ساختند.
26:39
و مردم شهر را گفتند: چه بهتر که همه در آن روز جمع باشید (تا واقعه را مشاهده کنید).
26:40
باشد که ما هم اگر ساحران غالب شدند از آنان پیروی کنیم.
26:41
و چون ساحران حضور فرعون آمدند با وی گفتند: آیا اگر (بر موسی) غالب آییم اجری خواهیم داشت؟
26:42
فرعون گفت: آری البته علاوه بر اجر خدمت از مقربان (درگاهم) نیز خواهید شد.
26:43
(چون ساحران به معارضه حاضر شدند) موسی به آنها گفت: اینک شما بساط سحر خود هر چه می‌خواهید به کار اندازید.
26:44
ساحران هم رسن و طنابها و چوبهای سحر خود را بیفکندند و به عزت فرعون قسم یاد کردند که (بر موسی) البته غالب خواهیم شد.
26:45
در آن حال موسی عصای خود را بیفکند که ناگاه (اژدهایی عظیم شد و) همه وسایل سحر انگیزی ساحران را به کام فرو می‌برد.
26:46
ساحران که این معجزه بدیدند (و قطعا دانستند سحر نیست، پیش موسی) به سجده افتادند.
26:47
گفتند: ما به خدای عالمیان ایمان آوردیم.
26:48
پروردگار موسی و هارون.
26:49
فرعون به ساحران گفت: چرا بی‌اجازه من ایمان به موسی آوردید؟همانا معلوم است که این استاد بزرگ شماست که شما را ساحری آموخته!پس به زودی کیفر خود را خواهید دید، دست و پای شما را به اختلاف (دو طرف چپ و راست) قطع می‌کنم آن گاه همه را به دار می‌کشم.
26:50
ساحران گفتند: (از این دار و قتل به ما) هیچ زیانی نخواهد رسید چون (بعد از مرگ) به سوی خدای خود باز می‌گردیم.
26:51
ما از خدا امید آن داریم که به لطف خویش از گناهان ما درگذرد چون اول ما به او ایمان آوردیم.
26:52
و ما به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه (از شهر مصر) بیرون بر که شما را (فرعونیان) تعقیب خواهند کرد.
26:53
آن گاه فرعون رسول برای جمع آوری لشکر به شهرها فرستاد.
26:54
(و برای تبلیغات به آنها می‌گفتند که) همانا طایفه بنی اسرائیل عده قلیلی هستند.
26:55
که ما را به خشم آورده‌اند.
26:56
و ما لشکری همه نیرومند و مسلح به اسلحه کاملیم.
26:57
پس (با وجود این همه دعوی‌ها) ما آنها را از باغهای مصفّا با نهرهای آب روان بیرون کردیم.
26:58
و نیز از گنج‌ها و ثروتها و مقامات عالیه ریاست بیرون آوردیم (و به دریای هلاک افکندیم).
26:59
آری این چنین کردیم و (قوم ضعیف) بنی اسرائیل را وارث آن شهر و دیارها و ثروت و مقامها گردانیدیم.
26:60
پس صبحگاه فرعونیان موسی و بنی اسرائیل را تعقیب کردند.
26:61
چون دو لشکر روبرو شدند اصحاب موسی گفتند: اینک به دست فرعونیان خواهیم افتاد.
26:62
موسی گفت: هرگز چنین نیست، که خدا با من است و مرا به یقین راهنمایی خواهد کرد.
26:63
پس ما به موسی وحی کردیم که عصای خود را به دریا (ی نیل) زن، چون زد دریا شکافت و آب هر قطعه دریا مانند کوهی بزرگ بر روی هم قرار گرفت.
26:64
و دیگران (یعنی فرعونیان) را (از پی بنی اسرائیل) به نزدیک دریا آوردیم.
26:65
و موسی و کلیه همراهانش را به ساحل سلامت رسانیدیم.
26:66
آن گاه قوم دیگر همه را به دریا غرق کردیم.
26:67
همانا در این هلاک فرعونیان آیت بزرگی (برای عبرت و موعظه مردم) بود لیکن اکثر خلق ایمان نیاوردند.
26:68
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربان است.
26:69
و (ای رسول) حکایت ابراهیم را بر امت بیان کن.
26:70
هنگامی که با پدر (یعنی عمو، زیرا پدران پیغمبران همه موحّدند) و با قومش گفت: شما چه معبودی را می‌پرستید؟
26:71
جواب دادند که ما بتهایی را می‌پرستیم و ثابت بر پرستش آنها بوده و هستیم.
26:72
ابراهیم گفت: آیا هر گاه این بتهای جماد را بخوانید سخن شما را می‌شنوند؟
26:73
یا به حال شما هیچ سود و زیانی توانند داشت؟
26:74
گفتند: (نه) بلکه ما پدران خود را بر پرستش این بتان یافته‌ایم (و هر چند جماد بی‌اثری باشند می‌پرستیم).
26:75
ابراهیم باز به آنها گفت: آیا می‌دانید که این بتهایی که شما مردم اینک می‌پرستید،
26:76
و پدران شما از قدیم می‌پرستیدند،
26:77
آنها مرا دشمن‌اند جز خدای یکتای عالمیان؟
26:78
همان خدایی که مرا بیافرید و به راه راستم هدایت می‌فرماید.
26:79
و همان خدایی که مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌گرداند.
26:80
و چون بیمار شوم مرا شفا می‌دهد.
26:81
و همان خدایی که مرا (از حیات چند روزه دنیا) می‌میراند و سپس (به حیات ابدی آخرت) زنده می‌گرداند.
26:82
و همان خدایی که چشم امید دارم که روز جزا گناهم را بیامرزد.
26:83
بارالها، مرا حکمی ببخش (بر این مشرکان فرمانروایی ده) و به (رسل و) بندگان صالح خود ملحق ساز.
26:84
و نامم بر زبان اقوام آتیه نیکو، و سخنم دلپذیر گردان.
26:85
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت قرار ده.
26:86
و از پدرم (یعنی عمویم) درگذر، که وی سخت از گمراهان است.
26:87
و روزی که خلق را از قبرها برانگیزند در آن روز مرا رسوا (و هلاک) مگردان.
26:88
آن روزی که مال و فرزندان (هیچ به حال انسان) سود نبخشند.
26:89
و تنها آن کس سود برد که با دل با اخلاص پاک (از شرک و ریب و ریا) به درگاه خدا آید.
26:90
و بهشت را به اهل تقوا نزدیک سازند.
26:91
و دوزخ را بر گمراهان پدیدار گردانند.
26:92
و به کافران گفته شود: بتهایی که پرستش می‌کردید به کجا شدند؟
26:93
آن بتهایی که به جای خدا پرستش می‌کردید آیا می‌توانند به شما اینک یاری کرده یا از جانب خود دفاع کنند؟
26:94
در آن حال کافران و معبودان باطلشان هم به رو در آتش دوزخ افتند.
26:95
و نیز تمام سپاه شیطان (به جهنم در آیند).
26:96
و در دوزخ به مجادله و خصومت با یکدیگر گویند:
26:97
به خدا قسم که ما در گمراهی بسیار آشکاری بودیم.
26:98
که شما (بتها) را مانند خدای عالمیان پرستش می‌کردیم.
26:99
و ما را گمراه نکردند جز قوم تبهکار.
26:100
پس (در این روز سخت) نه شفیعی داریم،
26:101
و نه یک دوست صمیمی (که از ما حمایتی کند).
26:102
ای کاش که بار دیگر (به دنیا) باز می‌گشتیم تا (به خدای یگانه) ایمان می‌آوردیم.
26:103
همانا در این (ندامت گمراهان) آیت عبرتی (برای دیگران) بود و لیک اکثر مردم باز ایمان نیاوردند.
26:104
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربان است.
26:105
قوم نوح هم پیغمبران خدا را تکذیب کردند.
26:106
هنگامی که مهربان برادرشان نوح آنها را گفت: آیا خدا ترس و متّقی نمی‌شوید؟
26:107
من برای شما بسیار رسولی امین (و خیر خواهی مشفق) هستم.
26:108
پس از خدا بترسید و راه طاعت من پیش گیرید.
26:109
و من اجری از شما برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم.
26:110
پس از خدا بترسید و راه طاعت من پیش گیرید.
26:111
قوم نوح (از کبر و خود پرستی) پاسخ دادند که ما چگونه به تو ایمان آوریم در صورتی که پیروانت معدودی مردم خوار و فرومایه‌اند؟
26:112
نوح گفت: مرا چه کار که افعال و احوال پیروانم را بدانم (که از طبقه عالی یا دانی‌اند)؟
26:113
اگر شعور و معرفتی دارید بدانید که حساب کار آنها بر کسی جز خدای من نخواهد بود.
26:114
و من هرگز مؤمنان به حق را (هر چند فقیر باشند) از خود نرانم.
26:115
من جز آنکه مردم را اندرز کنم و از خدا بترسانم وظیفه‌ای ندارم.
26:116
باز قوم نوح گفتند: ای نوح، اگر ترک این سخنان نگویی سخت سنگسار می‌شوی.
26:117
نوح گفت: پروردگارا، قوم من سخت مرا تکذیب کردند.
26:118
پس بین من و آنها حکم فرما و به ما گشایشی عطا کن، و من و مؤمنانی که با من همراهند از شر قوم نجات ده.
26:119
ما هم او را با همه آنان که در آن کشتی انبوه در آمدند به ساحل سلامت رساندیم.
26:120
آن‌گاه باقی آن قوم سرکش را پس از نجات نوح و مؤمنان به دریا غرق کردیم.
26:121
همانا در این (نجات مؤمنان و هلاک کافران قوم نوح) آیت عبرتی است، و اکثرشان ایمان نیاوردند.
26:122
و همانا خدای تو خدای بسیار مقتدر و مهربان است.
26:123
قوم عاد نیز رسولان خدا را تکذیب کردند.
26:124
هنگامی که مهربان برادرشان هود به آنها گفت: آیا متقی و خدا ترس نمی‌شوید؟
26:125
من برای شما پیغمبری بسیار (خیر خواه و) امینم.
26:126
پس از خدا بترسید و راه اطاعت من پیش گیرید.
26:127
و من از شما اجری برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم.
26:128
آیا بنا می‌کنید به هر سرزمین مرتفع عمارت و کاخ برای آنکه به بازی عالم سرگرم شوید (و از یاد خدا غافل مانید).
26:129
و عمارتهای محکم بنا می‌کنید به امید آنکه در آن عمارات عمر ابد کنید؟
26:130
و چون (به ظلم و بیداد خلق) دست گشایید کمال قساوت و خشم کار بندید؟
26:131
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید.
26:132
و بترسید از آن خدایی که شما را به آنچه خود می‌دانید مدد و قوت بخشید.
26:133
مدد بخشید شما را به خلق چهار پایان و فرزندان.
26:134
و نیز مدد بخشید شما را به ایجاد باغها و چشمه‌های آب.
26:135
همانا من از عذاب روز بزرگ قیامت بر شما می‌ترسم.
26:136
گفتند: تو این همه وعظ و نصیحت کنی یا هیچ نکنی به حال ما یکسان است.
26:137
این (مسأله حیات و موت کار طبیعت و خوی جهان و) سرنوشت همه پیشینیان است.
26:138
و ما هرگز (پس از مرگ دیگر زنده نمی‌شویم و هرگز قیامت و ثواب و) عقابی نخواهیم داشت.
26:139
الغرض، رسول حق را تکذیب کردند و ما هم آنان را هلاک گردانیدیم، همانا در این (هلاک قوم عاد) آیت عبرتی است، و بیشتر آنها ایمان نیاوردند.
26:140
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربان است.
26:141
قوم ثمود نیز رسولان خدا را تکذیب کردند.
26:142
هنگامی که مهربان برادرشان صالح به آنها گفت: آیا متّقی و خدا ترس نمی‌شوید؟
26:143
من برای شما پیغمبری بسیار امین (و خیر خواه) هستم.
26:144
پس از خدا بترسید و راه طاعت من پیش گیرید.
26:145
و من اجری از شما برای رسالت نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم.
26:146
آیا (تصور می‌کنید که تا ابد) ایمن از مرگ در این ناز و نعمت دنیا خواهید ماند؟
26:147
(گمان دارید) در این باغهای باصفا و چشمه‌های آب گوارا،
26:148
و مزارع و کشتزار و نخل و آن شکوفه‌های لطیف و زیبایش (همیشه زنده‌اید).
26:149
و خیال می‌کنید دائم در این عماراتی که در کوهستان (و ییلاقات) با کمال دقت بنا کرده‌اید به آسایش تعیّش می‌کنید؟
26:150
پس از خدا بترسید و راه اطاعت من پیش گیرید.
26:151
و از رفتار رؤسای مسرف و ستمگر پیروی نکنید.
26:152
که آن مردم در زمین همه گونه فساد می‌کنند و هیچ گونه به اصلاح (حال خلق) نمی‌پردازند.
26:153
قوم صالح گفتند: به یقین تو را سحر کرده‌اند (که دعوی نبوت می‌کنی).
26:154
(و گرنه) تو هم مثل ما بشری بیش نیستی، اگر راست می‌گویی معجزی بیاور.
26:155
صالح گفت: این ناقه (معجزه من) است، آب نهر را روزی ناقه بنوشد و روزی شما بنوشید.
26:156
و هرگز سوء قصدی بر ناقه مکنید که به عذاب روزی بزرگ و سخت گرفتار خواهید شد.
26:157
قوم صالح ناقه را پی کردند، سپس از کار خود پشیمان شدند.
26:158
آن گاه عذاب موعود آنان را درگرفت (و هلاک گردیدند) . همانا در هلاک این قوم آیت عبرتی (برای دیگران) بود، و اکثر آنها ایمان نیاوردند.
26:159
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربان است.
26:160
قوم لوط نیز پیغمبران خدا را تکذیب کردند.
26:161
هنگامی که مهربان برادر آنها لوط به آنان گفت: آیا خدا ترس و پرهیزکار نمی‌شوید؟
26:162
من برای شما پیغمبری بسیار امین (و خیر خواه) هستم.
26:163
از خدا بترسید و راه طاعت من پیش گیرید.
26:164
و من از شما اجری برای رسالت خود نمی‌خواهم و چشم پاداش جز به خدای عالم ندارم.
26:165
آیا از میان خلایق عمل زشت منکر را با مردان انجام می‌دهید؟
26:166
و زنان را که خدا همسر شما آفریده رها می‌کنید؟آری شما بسیار مردم متعدی نابکاری هستید.
26:167
قوم در جواب گفتند: ای لوط، اگر از این پس دست از این نهی و منع بر نداری از شهر رانده خواهی شد.
26:168
لوط باز گفت: من خود دشمن این کار زشت شما هستم.
26:169
بار الها، من و اهل بیتم را از (عقاب) این عمل زشت قوم نجات بخش.
26:170
ما هم او را با همه اهل بیتش نجات دادیم.
26:171
جز پیرزنی که (زن لوط بود و) در اهل عذاب باقی ماند.
26:172
آن گاه (جز اهل بیت لوط) دیگران را به خاک هلاک نشانیدیم.
26:173
و آنها را به سنگباران عذاب که باران بسیار سختی بر سر بیم داده شدگان (بد کار) است هلاک ساختیم.
26:174
همانا در این هلاک قوم لوط نیز آیت عبرتی (برای دیگران) بود، و اکثر آنها ایمان نیاوردند.
26:175
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربان است.
26:176
اصحاب ایکه (یعنی امت شعیب ع) هم پیغمبران خدا را تکذیب کردند.
26:177
هنگامی که (رسولشان) شعیب به آنها گفت: آیا خداترس و پرهیزکار نمی‌شوید؟
26:178
من برای شما رسولی بسیار امین (و خیر خواه) هستم.
26:179
از خدا بترسید و راه طاعت من پیش گیرید.
26:180
و من از شما هرگز اجر رسالت نمی‌خواهم و جز به خدای عالم به کسی چشم پاداش ندارم.
26:181
پیمانه را تمام بدهید و از کم فروشان مباشید.
26:182
و (اجناس را) با ترازوی درست بسنجید.
26:183
و آنچه به مردم می‌فروشید (تمام بدهید و) از وزن و پیمان کم نگذارید، و در زمین به ظلم و فساد کاری برنخیزید.
26:184
و از خدایی که شما و کفر پیشگان پیشین را آفریده بترسید (و خلاف امر او مکنید).
26:185
قوم شعیب در پاسخ او گفتند: تو را بی‌شک به سحر و شعبده مفتون کرده‌اند.
26:186
و تو جز آنکه بشری هستی مانند ما هیچ گونه مزیّتی بر دیگران نداری. و ما تو را (در دعوت نبوت) دروغگو می‌پنداریم.
26:187
اگر راست می‌گویی (که پیغمبر خدایی) قطعه‌ای از آسمان را بر سر ما فرود آور (تا تصدیق تو کنیم).
26:188
شعیب گفت: خدای من بهتر بر (صدق دعوی من و کذب قول و زشتی) افعال شما آگاه است.
26:189
باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه‌بان (یعنی روزی که مردم از شدت گرما به سایه‌بانی پناه می‌بردند و باز از گرمی هلاک می‌شدند) گرفتار شدند که عذاب آن روز بسیار بزرگ و سخت بود.
26:190
همانا در این هلاک قوم شعیب نیز آیت عبرتی (برای دیگران) بود، و اکثر آنها ایمان نیاوردند.
26:191
و همانا خدای تو بسیار مقتدر و مهربان است.
26:192
و این قرآن به حقیقت از جانب خدای عالمیان نازل شده.
26:193
(جبرئیل) روح الامین (فرشته بزرگ خدا) آن را نازل گردانیده.
26:194
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانی.
26:195
به زبان عربی فصیح.
26:196
و (ذکر عظمت) این قرآن در کتب انبیاء پیشین مسطور است.
26:197
آیا این خود آیت و برهان روشنی (بر کافران) نیست که علماء بنی اسرائیل (از کتب انبیاء سلف) بر این قرآن آگاهند؟
26:198
و اگر ما این کتاب (عربی) را بر بعض مردم عجم نازل می‌گردانیدیم.
26:199
و آن رسول آن را (به زبان تازی) بر عجم‌ها قرائت می‌کرد آنان ایمان نمی‌آوردند (به این عذر که قرآن چون به زبان ما نیست ما فهم آن نکرده و اعجاز آن را درک نمی‌کنیم، اما شما قوم عرب با چه عذر ایمان نمی‌آورید؟)
26:200
ما این قرآن را این چنین در دل تبهکاران گذراندیم (و بر آنها به این کتاب اتمام حجت کردیم).
26:201
اما به این قرآن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند.
26:202
که به ناگاه آن عذاب که سخت از آن غافلند به آنها فرا رسد.
26:203
و آن کافران گویند: آیا بر ما مهلتی منظور می‌شود (تا زمانی از عذاب بیاساییم؟
26:204
آیا (اکنون که هنگام عذابشان نیست از تمسخر) عذاب و انتقام ما را به تعجیل می‌طلبند؟
26:205
چه خواهی دید اگر ما چند سالی آنها را در دنیا متنعّم سازیم.
26:206
سپس به عذابی که بر آنان وعده شده یکسر هلاک شوند.
26:207
آیا بهره‌ای که از مال دنیا داشتند هیچ آنها را از عذاب خواهد رهانید؟
26:208
و ما اهل هیچ دیاری را تا رسولانی به هدایت و اتمام حجت بر آنها نفرستادیم هلاک نکردیم.
26:209
این (هلاک بدان) پند و موعظه است (برای خوبان) و ما هرگز به کسی ستم نکردیم.
26:210
و این قرآن را شیاطین فرود نیاوردند (بلکه جبرئیل امین، فرشته خدا نازل ساخته).
26:211
نه هرگز این گونه سخنان از شیاطین شایسته است و نه قدرت (بر نزول آن) دارند.
26:212
که البته آنها از استماع وحی الهی معزولند.
26:213
پس با خدای یکتا احدی را معبود مخوان و گرنه از اهل عذاب خواهی شد.
26:214
و (نخست) خویشان نزدیکت را (از خدا) بترسان.
26:215
و پر و بال مرحمت بر تمام پیروان با ایمانت به تواضع بگستران.
26:216
و هرگاه قوم فرمانت را مخالفت کردند به آنها بگو: من خود از کردار (بد) شما بیزارم.
26:217
و توکل بر آن خدای مقتدر مهربان کن.
26:218
آن خدایی که چون (از شوقش به نماز) برخیزی تو را می‌نگرد.
26:219
و به انتقال تو در اهل سجود (و به دوران تحوّلت از اصلاب شامخه به ارحام مطهره) آگاه است.
26:220
که او خدای شنوا و دانا (به گفتار و کردار خلق) است.
26:221
(بگو به کافران که) آیا می‌خواهید من شما را آگاه سازم که شیاطین بر چه کسان نازل می‌شوند؟
26:222
شیاطین بر هر شخص بسیار دروغگوی بدکار نازل می‌شوند.
26:223
گوش فرا می‌دهند (تا حرف مؤمنان و قوای قدسی را ربوده و به اتباع خود برسانند) و اکثرشان دروغ می‌گویند (و اندک راست آنها هم برای شبهه کاری و فساد و فتنه انگیزی است).
26:224
و شاعران (یاوه سرای کفار مانند عالمان بی‌عمل و مدعیان باطل) را مردم جاهل گمراه پیروی کنند.
26:225
آیا ننگری که آنها خود به هر وادی حیرت سرگشته‌اند؟
26:226
و آنها بسیار سخنان می‌گویند که یکی را عمل نمی‌کنند.
26:227
مگر آن شاعران که اهل ایمان و نیکوکار بوده و یاد خدا بسیار کردند و برای انتقام از (هجو و) ستمی که در حق آنها (و سایر مؤمنان) شده (به نظم سخن و طبع شعر) به انتقام و دفاع برخاستند (و به شمشیر زبان با دشمنان دین جهاد کردند، آنان را مؤمنان پیروی خواهند کرد) و آنان که ظلم و ستم کردند به زودی خواهند دانست که به چه کیفر گاهی و دوزخ انتقامی بازگشت می‌کنند.