26:1
طسم
26:2
این است آیات [با عظمت این] کتاب روشنگر.
26:3
شاید تو می خواهی برای اینکه آنان ایمان نمی آورند، خود را از شدت اندوه هلاک کنی!
26:4
اگر بخواهیم، معجزه ای بزرگ از آسمان بر آنان نازل می کنیم که فروتنانه و بی اختیار در برابرش گردن نهند،
26:5
هیچ [مایه] تذکر جدیدی از سوی [خدای] رحمان برای آنان نمی آید، مگر آنکه از آن روی گردان می شوند.
26:6
همانا [آیات و وعده های ما را] تکذیب کردند [تا جایی که آنها را به مسخره گرفتند] پس به زودی خبرهای [مهم] آنچه که آن را مسخره می کردند [از حقّانیّت آیات، وعده های ما و تحقّق عذاب های دنیایی و آخرتی] به آنان می رسد.
26:7
آیا [با تأمل] به این زمین ننگریستند که در آن چه بسیار از هر نوع [گیاهان و درختان] نیکو رویاندیم؟
26:8
یقیناً در این [رویاندن انواع نباتات] نشانه ای است [بر قدرت، ربوبیّت خدا و اینکه مردگان را زنده می کند] ولی بیشترشان [به خاطر رسوخ کبر و لجاجت در باطنشان] ایمان آور نبوده و نیستند.
26:9
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر مهربان است.
26:10
[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که خود را به قوم ستمکار برسان.
26:11
[به سوی] قوم فرعون [که به آنان بگویی:] آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟!
26:12
گفت: پروردگارا! به راستی می ترسم مرا تکذیب کنند،
26:13
و سینه ام [از این وظیفه سنگین] تنگی می کند، و زبانم روان و گویا نمی شود، پس به سوی هارون هم [پیام نبوّت] بفرست [تا مرا در این وظیفه سنگین یاری دهد.]
26:14
و آنان را بر من ادعای جرمی است که می ترسم [به سبب آن] مرا بکشند.
26:15
[خدا] گفت: این چنین نیست [که فرعون بر تو پیروز شود] پس شما دو نفر معجزات ما را ببرید که یقیناً ما همراه شما شنونده [گفتار هر دو طرف] هستیم [پس شما دو نفر را بر پایه دلیل و برهان و معجزه بر آنان پیروز می کنیم.]
26:16
بنابراین خود را به فرعون برسانید و بگویید: یقیناً ما فرستاده پروردگار جهانیانیم.
26:17
با این وصف، بنی اسرائیل را [آزاد کن و] با ما بفرست.
26:18
[فرعون] گفت: آیا ما تو را در کودکی در میان خود نپروراندیم، و سالیانی چند از عمر خود در میان ما درنگ نکردی؟
26:19
و آن کارت را که کردی، کردی در حالی که از ناسپاسان [زحمات و نعمت های ما] بودی.
26:20
گفت: آن را در آن زمان در حالی انجام دادم که بی خبر از این واقعه بودم [که با مشت من در دفاع از مظلوم، آن مرد قبطی کشته می شود.]
26:21
چون از شما ترسیدم از دستتان گریختم، پس [با این گریز از عرصه زندگی ظالمانه شما این شایستگی را یافتم که] پروردگارم به من حکمت بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد.
26:22
آیا اینکه بنی اسرائیل را به بردگی گرفته ای نعمتی است که منتش را بر من می نهی؟!
26:23
فرعون گفت: پروردگار جهانیان چیست؟
26:24
گفت: اگر باور می کنید همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست.
26:25
[فرعون از روی مسخره] به افراد پیرامونش گفت: آیا نمی شنوید [که چه می گوید؟!]
26:26
[موسی] گفت: [او] پروردگار شما وپروردگار پدران پیشین شماست.
26:27
[فرعون] گفت: این پیامبرتان که به سوی شما فرستاده اند، حتماً می نون است!
26:28
[موسی] گفت: پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آنهاست، اگر می اندیشید.
26:29
[فرعون] گفت: اگر معبودی جز من بگیری، قطعاً تو را از زندانیان [که زیر سخت ترین شکنجه اند] قرار خواهم داد.
26:30
[موسی] گفت: آیا اگر [بر صدق نبوتم] معجزه آشکاری برایت آورده باشم [باز هم مرا به زندان می افکنی؟]
26:31
گفت: اگر راستگویی آن را بیاور.
26:32
پس عصایش را انداخت و ناگهان اژدهایی حقیقی نمایان شد،
26:33
و دستش را [ازگریبانش] بیرون آورد و ناگهان برای بینندگان سپید و روشن بود.
26:34
[فرعون] به سران و اشراف پیرامونش گفت: یقیناً این جادوگری بسیار ماهر و داناست!
26:35
می خواهد با جادویش شما را از سرزمینتان بیرون کند، پس شما چه نظر می دهید؟
26:36
گفتند: کار او و برادرش را به تأخیر انداز و گروهی گردآورنده را به شهرها روانه کن،
26:37
تا هر جادوگر کاردان بسیار دانایی را نزد تو آورند.
26:38
پس همه جادوگران را در وعده گاه روزی معین گرد آوردند،
26:39
و به همه مردم گفتند: آیا شما هم اجتماع خواهید کرد؟
26:40
به امید آنکه اگر جادوگران پیروز شدند، از آنان پیروی کنیم.
26:41
پس هنگامی که جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: آیا اگر ما پیروز شویم، حتماً برای ما پاداشی شایسته خواهد بود؟
26:42
گفت: آری، و در آن صورت مسلماً از مقربان [درگاه] خواهید شد.
26:43
موسی به جادوگران گفت: بیفکنید آنچه را قصد دارید، بیفکنید.
26:44
پس ریسمان ها و عصاهایشان را افکندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند که به راستی ما به طور مسلّم پیروزیم.
26:45
پس موسی عصایش را افکند، ناگاه آنچه را جادوگران با نیرنگ [و به صورت غیر واقعی] ساخته بودند، بلعید.
26:46
پس جادوگران [از هیبت و عظمت این معجزه که یافتند کاری خدایی است نه جادویی] به سجده افتادند.
26:47
گفتند: ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم،
26:48
پروردگار موسی و هارون.
26:49
فرعون گفت: پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید، حتماً او بزرگ شماست که جادوگری را به شما آموخته است، پس به زودی خواهید دانست که مسلماً دست ها و پاهای شما را یکی از راست و یکی از چپ قطع خواهم کرد، و یقیناً همه شما را به دار خواهم آویخت.
26:50
گفتند: [در این شکنجه و عذاب] هیچ زیان و باکی [بر ما] نیست، یقیناً ما به سوی پروردگارمان باز می گردیم،
26:51
قطعاً ما امیدواریم که چون نخستین ایمان آورندگان [از این قوم] بودیم، پروردگارمان خطاهای ما را بیامرزد.
26:52
و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شبانه کوچ بده که حتماً دشمنان از پی شما خواهند آمد.
26:53
پس فرعون گروهی گردآورنده را [برای جمع کردن نیرو] به شهرها فرستاد
26:54
[و گفت:] مسلماً اینان [که بر ضد من برخاسته اند] گروهی اندکند،
26:55
و همانا ما را همواره [با اعمالشان] به خشم می آورند،
26:56
و ما گروهی هوشیار و آماده باش و مهیای دفاعیم.
26:57
پس ما آنان را [به دنبال بنی اسرائیل] از باغ ها و چشمه سارها [که نعمت های ما در سرزمین مصر بود] بیرون کردیم.
26:58
واز گنج ها ومکان های نیکو [وقصرهای باشکوه بیرون کردیم].
26:59
این گونه [نعمت های خود را از چنگ آنان بیرون آوردیم] و آنها را به بنی اسرائیل به میراث دادیم.
26:60
فرعونیان هنگام طلوع آفتاب آنان را دنبال کردند.
26:61
چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، اصحاب موسی گفتند: حتماً ما به چنگ آنان خواهیم افتاد.
26:62
موسی گفت: این چنین نیست، بی تردید پروردگارم با من است، و به زودی مرا هدایت خواهد کرد.
26:63
پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به این دریا بزن. [موسی عصایش را به دریا زد] پس [دریا] از هم شکافت و هر پاره اش چون کوهی بزرگ بود.
26:64
و آن گروه دیگر را [هم در آنجا] به دریا نزدیک کردیم،
26:65
و موسی و هر که با او بود، همه را نجات دادیم.
26:66
آن گاه آن گروه دیگر را غرق کردیم.
26:67
بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی] بیشترشان مؤمن نبودند.
26:68
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:69
و سرگذشت مهم ابراهیم را بر آنان بخوان،
26:70
هنگامی که به پدرش وقومش گفت: چه چیز را می پرستید؟
26:71
گفتند: بت هایی را می پرستیم و همواره ملازم پرستش آنها هستیم.
26:72
گفت: آیا هنگامی که آنها را می خوانید، سخن شما را می شنوند؟
26:73
یا به شما سود و زیانی می رسانند؟
26:74
گفتند: نه، بلکه پدرانمان را یافتیم که به این صورت عبادت می کردند!
26:75
گفت: پس آیا می دانید که آنچه می پرستید،
26:76
هم شما و هم پدران پیشین شما
26:77
هم آنان قطعاً دشمن منند [چون اگر آنها را بپرستم، مرا دچار عذاب جاودانه خواهند کرد] ، جز پروردگار جهانیان [که پرستیدنش مایه سعادت همیشگی و جاودانی است.]
26:78
همان کسی که مرا آفرید و هم او مرا هدایت می کند،
26:79
و آنکه او طعامم می دهد و سیرابم می کند
26:80
و هنگامی که بیمار می شوم، او شفایم می دهد
26:81
و آنکه مرا می میراند سپس زنده ام می کند
26:82
و آنکه امید دارم روز جزا خطایم را بر من بیامرزد.
26:83
پروردگارا! به من حکمت بخش، و مرا به شایستگان ملحق کن.
26:84
و برای من در آیندگان نامی نیک و ستایشی والا مرتبه قرار ده،
26:85
و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان،
26:86
و پدرم را بیامرز که او از گمراهان است،
26:87
و روزی که [مردگان] برانگیخته می شوند، رسوایم مکن؛
26:88
روزی که هیچ مال و اولادی سود نمی دهد،
26:89
مگر کسی که دلی سالم [از رذایل وخبایث] به پیشگاه خدا بیاورد،
26:90
و آن روز بهشت را برای پرهیزکاران نزدیک آورند،
26:91
و آتش برافروخته را برای گمراهان آشکار کنند،
26:92
و به آنان گویند: آنچه را می پرستیدید، کجایند؟
26:93
[معبودانی را] به جای خدا؟! آیا شما را [برای رهایی از آتش] یاری می دهند؟ یا از خود می توانند دفع عذاب کنند؟
26:94
پس آن بت ها و گمراهان [که آنها را می پرستیدند] به رو در آتش افروخته افکنده می شوند،
26:95
با همه سپاهیان ابلیس،
26:96
در حالی که در آن [آتش افروخته] با هم ستیز و نزاع می کنند [و به بتان] می گویند:
26:97
به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم،
26:98
که شما را با پروردگار جهانیان برابر و مساوی قرار می دادیم،
26:99
و ما را جز می رمان [خائن] گمراه نکردند،
26:100
در نتیجه برای ما نه شفیعانی است،
26:101
و نه یک دوست نزدیک و صمیمی ،
26:102
پس ای کاش برای ما بازگشتی [به دنیا] بود تا از مؤمنان می شدیم.
26:103
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهیم] بیشترشان مؤمن نبودند،
26:104
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:105
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند،
26:106
هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟
26:107
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم،
26:108
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید،
26:109
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است،
26:110
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید.
26:111
گفتند: آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند؟!
26:112
[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام می داده اند، چه اطلاعی است؟
26:113
حسابشان اگر واقعاً درک می کنید، جز بر عهده پروردگارم نیست،
26:114
و من طرد کننده مؤمنان نخواهم بود،
26:115
من جز بیم دهنده ای آشکار نیستم.
26:116
گفتند: ای نوح! اگر [از ابلاغ دین] باز نایستی، یقیناً از سنگسار شدگان خواهی بود!
26:117
گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تکذیب کردند،
26:118
پس میان من و آنان چنانکه سزاوار است داوری کن و من و کسانی که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده.
26:119
پس او و کسانی را که با او در آن کشتی مملو [از سرنشینان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات دادیم،
26:120
آن گاه بعد از آن، همه باقی ماندگان را غرق کردیم.
26:121
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بیشترشان مؤمن نبودند،
26:122
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:123
قوم عاد پیامبران را تکذیب کردند،
26:124
هنگامی که برادرشان هود به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟
26:125
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم،
26:126
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید،
26:127
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است،
26:128
آیا شما بر روی هر مکان بلندی به بیهوده کاری و بدون نیاز، برجی عظیم و برافراشته بنا می کنید؟
26:129
و قلعه ها و کاخ های استوار و می لل برمی گیرید، که شاید جاودانه بمانید؟
26:130
و چون کسی را با شدت و قهر می گیرید ظالمانه و زورمدارانه می گیرید [بدون اینکه در عاقبت کار بیندیشید.]
26:131
بنابراین از خدا پروا کنید واز من فرمان ببرید،
26:132
واز کسی که شما را به وسیله آنچه خود می دانید یاری داده، پروا کنید،
26:133
به وسیله چهارپایان و فرزندانی، به شما یاری داده است.
26:134
و [به وسیله] بوستان ها و چشمه سارها،
26:135
بی تردید من بر شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم.
26:136
گفتند: تو پند و اندرز دهی یا ندهی برای ما یکسان است!!
26:137
این [پند و اندرزها و تقسیم امور به حلال و حرام] جز شیوه پیشینیان [که اهل واپس گرایی و خرافات بودند] نیست،
26:138
و ما گرفتار عذابی [که تو ما را از آن بیم می دهی] نخواهیم شد.
26:139
پس او را تکذیب کردند، و در نتیجه هلاکشان کردیم. بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم هود] بیشترشان مؤمن نبودند،
26:140
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:141
قوم ثمود پیامبران را تکذیب کردند،
26:142
هنگامی که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟
26:143
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم،
26:144
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید،
26:145
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است،
26:146
آیا شما را در آنچه در این دنیا [از نعمت و رفاه هست] ایمن و آسوده [از تغییر و زوال] رهایتان خواهند کرد؟!
26:147
در بوستان ها و چشمه سارها،
26:148
و کشتزارها و درختان خرمایی که شکوفه هایشان انبوه و باطراوت و لطیف است؟
26:149
و ماهرانه و هنرمندانه از کوه ها خانه هایی می تراشید؟ [به امید آنکه از هر آسیبی حتی مرگ در امان بمانید!!]
26:150
بنابراین از خدا پروا کنید و مرا فرمان ببرید،
26:151
و از فرمان اسراف گران اطاعت نکنید،
26:152
همانان که در زمین فساد می کنند و به اصلاح گری نمی پردازند.
26:153
گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی،
26:154
تو جز بشری مانند ما نیستی، اگر راست می گویی معجزه ای بیاور.
26:155
گفت: این ماده شتری است [که به اذن خدا به عنوان معجزه من از دل کوه بیرون آمد] سهمی از آب [این چشمه] برای او، و سهم روز معینی برای شماست،
26:156
آسیبی به او نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را فرا می گیرد.
26:157
پس ناقه را پی کردند و [از کار خود] پشیمان شدند،
26:158
در نتیجه عذاب آنان را فرا گرفت. بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد و [قوم صالح] بیشترشان مؤمن نبودند،
26:159
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهرباناست.
26:160
قوم لوط پیامبران را تکذیب کردند،
26:161
هنگامی که که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟
26:162
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم،
26:163
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید،
26:164
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است،
26:165
آیا شما از میان جهانیان با مردان آمیزش می کنید؟!!
26:166
و آنچه را پروردگارتان برای شما از همسرانتان آفریده رها می کنید؟ [برای این کار زشت بی سابقه، دلیل و برهان استواری ندارید] بلکه شما گروهی تجاوزکار [از حدود خدا و مرزهای انسانیّت] هستید.
26:167
گفتند: ای لوط! اگر [از تبلیغ دین] باز نایستی، حتماً تبعید خواهی شد.
26:168
[لوط] گفت: بی تردید من از کار زشت شما به شدت متنفرم.
26:169
پروردگارا! مرا و خانواده ام را [از آثار، وزر و وبال] آنچه انجام می دهند، نجات بده؛
26:170
پس ما او و خانواده اش همگی را نجات دادیم،
26:171
مگر پیرزنی در [میان] باقی ماندگان،
26:172
سپس دیگران را نابود کردیم،
26:173
و بارانی از سنگ گِل بر سر آنان باراندیم؛ پس بد بود باران بیم داده شدگان.
26:174
بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد و قوم لوط بیشترشان مؤمن نبودند،
26:175
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:176
مردم اَیکه پیامبران را تکذیب کردند،
26:177
هنگامی که شعیب به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی پرهیزید؟
26:178
بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم،
26:179
بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید،
26:180
من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است،
26:181
پیمانه را کامل بدهید و از کم فروشان نباشید،
26:182
و [متاع و کالا را] با ترازوی درست وزن کنید،
26:183
و از قیمت اشیا و اجناس مردم به هنگام خرید نکاهید، و در زمین تباهکارانه فتنه و آشوب برپا نکنید،
26:184
و از آنکه شما و امت های پیشین را آفرید پروا کنید.
26:185
گفتند: جز این نیست که تو از جادوشدگانی،
26:186
و تو جز بشری مانند ما نیستی، و بی تردید ما تو را از دروغگویان می پنداریم،
26:187
پس اگر راست می گویی پاره هایی از آسمان را بر ما فرو ریز.
26:188
[شعیب] گفت: پروردگارم به آنچه انجام می دهید، داناتر است.
26:189
پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود،
26:190
بی تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعیب بیشترشان مؤمن نبودند،
26:191
و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است.
26:192
و بی تردید این قرآن، نازل شده پروردگار جهانیان است،
26:193
که روح الامین آن را نازل کرده است،
26:194
بر قلب تو، تا از بیم دهندگان باشی،
26:195
به زبان عربی روشن و گویا
26:196
و بی تردید [خبر] این [قرآن] در کتاب های پیشینیان است.
26:197
آیا آگاهی دانشمندان بنی اسرائیل به خبر قرآن [در کتاب های پیشینیان] برای مشرکان نشانه ای [بر حقّانیّت قرآن و صدق نبوّت تو] نیست؟!
26:198
و اگر آن را بر برخی از غیر عرب ها نازل کرده بودیم،
26:199
و او آن را بر عرب ها می خواند، باز هم به آن ایمان نمی آوردند!!
26:200
این گونه [که آن را به زبان عربی روشن و گویا نازل کردیم] در دل های می رمان درآوردیم [که آن را بفهمند و به آن ایمان آورند،]
26:201
[ولی این بیمار دلان لجوج] به آن ایمان نمی آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند،
26:202
که ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغشان آید،
26:203
پس [در آن موقعیت بسیار سخت] گویند: آیا ما مهلت می یابیم؟
26:204
آیا به آمدن عذاب ما شتاب می کنند؟
26:205
پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره مندی و برخورداری دهیم،
26:206
سپس آن عذابی که به آن تهدید می شدند، به سراغشان آید.
26:207
آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می یافتند [عذاب را] از آنان دفعنخواهد کرد،
26:208
و [مردم] هیچ شهری را نابود نکردیم مگر آنکه بیم دهندگانی برای آنان بود،
26:209
برای اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر نابود کنیم.]
26:210
قرآن را شیطان ها نازل نکرده اند،
26:211
و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [وحی کردن چنین کتابی را] ندارند،
26:212
بی تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] محروم و برکنارند.
26:213
پس با خدا معبودی دیگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهی شد.
26:214
و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده،
26:215
و پر و بال [فروتنی و تواضع] خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند بگستر،
26:216
پس اگر تو را نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می دهید، بیزارم؛
26:217
و بر توانای شکست ناپذیر مهربان توکل کن،
26:218
هم او که تو را هنگامی که [برای عبادت] می ایستی، می بیند،
26:219
و گردش و حرکت تو را در میان سجده کنندگان [مشاهده می کند،]
26:220
یقیناً او شنوا و داناست.
26:221
آیا شما را خبر دهم که شیطان ها بر چه کسانی نازل می شوند؟
26:222
بر هر دروغ پرداز گنه پیشه ای نازل می شوند،
26:223
که گوش [بر القائات و اغواگری های شیطان] می سپرند، و بیشتر شیطان ها دروغگویند،
26:224
و [پیامبر، شاعر و خیال پرداز نیست، چون] شاعران [خیال پرداز] را [که حقایق را هجو می کنند، و با مطالب بی اساس به واقعیات می تازند] گمراهان، پیروی می کنند.
26:225
آیا ندانسته ای که آنان در هر وادی [باطلی خیال پردازانه] حیران و سرگردانند؟
26:226
و مطالبی می گویند که خود عمل نمی کنند،
26:227
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و خدا را بسیار یاد کردند و پس از آنکه [با شعرهای باطل دشمنان، هجویّات مشرکان و یاوه های کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهای توحیدی و اصیل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خویش] برخاستند، و کسانی که ستم کرده اند، به زودی خواهند دانست که به چه بازگشت گاهی باز خواهند گشت؟!