56:1
هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع می‌گردد.
56:2
که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست.
56:3
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفه‌ای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند.
56:4
آن‌گاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید.
56:5
و کوههای سخت متلاشی شوند.
56:6
و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند.
56:7
و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید.
56:8
گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست!
56:9
و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است.
56:10
و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند.
56:11
آنان به حقیقت مقربان درگاهند.
56:12
آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند.
56:13
آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند.
56:14
و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند).
56:15
آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند.
56:16
همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت می‌نشینند.
56:17
و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت می‌گردند.
56:18
با کوزه‌ها (ی بلورین) و مشربه‌ها (ی زرّین) و جامهای پر از شراب ناب.
56:19
نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند.
56:20
و میوه خوش از هر چه برگزینند،
56:21
و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند،
56:22
و زنان سیه چشم زیبا صورت،
56:23
که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست).
56:24
(این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است.
56:25
نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند.
56:26
هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند.
56:27
و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند!
56:28
در سایه درختان سدر پرمیوه بی‌خار.
56:29
و درختان پربرگ سایه‌دار.
56:30
و در سایه بلند درختان.
56:31
و در طرف نهر آبهای روان زلال.
56:32
و میوه‌های بسیار.
56:33
که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند.
56:34
و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا).
56:35
که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریده‌ایم.
56:36
و همیشه آن زنان را با کره گردانیده‌ایم.
56:37
و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز.
56:38
این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است.
56:39
که جمعی از پیشینیان،
56:40
و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند.
56:41
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است!
56:42
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند.
56:43
و سایه‌ای از دود آتش دوزخ.
56:44
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد.
56:45
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند.
56:46
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند.
56:47
و دایم می‌گفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده می‌شویم؟
56:48
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟
56:49
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین،
56:50
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده می‌شوند.
56:51
آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت).
56:52
از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد.
56:53
تا آنکه شکم را از آن پر می‌سازید.
56:54
آن‌گاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن می‌آشامند.
56:55
بدان‌سان از عطش، آن آب را می‌نوشید که شتران تشنه آب می‌آشامند.
56:56
این است طعام و شراب کافران در روز جزا.
56:57
ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟
56:58
آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفه‌ای (بی‌قدر و قابلیّت) بودید؟
56:59
آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) می‌آفرینید یا ما آفریننده‌ایم؟
56:60
ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد.
56:61
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بی‌خبرید برانگیزیم.
56:62
و بی‌شک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمی‌شوید؟
56:63
آیا دیدید تخمی را که در زمین می‌کارید؟
56:64
آیا شما آن تخم را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟
56:65
اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه می‌سازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید.
56:66
(و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم.
56:67
بلکه به کلی محروم گردیدیم.
56:68
آیا آبی را که شما می‌نوشید متوجهید؟
56:69
آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟
56:70
اگر می‌خواستیم آن آب را شور و تلخ می‌گردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمی‌کنید؟!
56:71
آیا آتشی که روشن می‌کنید می‌نگرید؟
56:72
آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟
56:73
ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم.
56:74
پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو.
56:75
سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن).
56:76
و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است.
56:77
که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است.
56:78
که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد.
56:79
که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد.
56:80
تنزیلی از پروردگار عالم است.
56:81
آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق می‌ورزید؟
56:82
و بهره خود را تکذیب آن قرار می‌دهید؟
56:83
پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد.
56:84
و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) می‌نگرید.
56:85
و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید.
56:86
پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفریننده‌ای نیست.
56:87
روح را دوباره به بدن مرده باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟
56:88
پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست.
56:89
آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است.
56:90
و اگر از اصحاب یمین است.
56:91
پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است.
56:92
و اما اگر از منکران و گمراهان است.
56:93
نصیبش حمیم جهنم است.
56:94
و جایگاهش آتش دوزخ است.
56:95
این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است.
56:96
پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی.