56:1
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،
56:2
هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند!
56:3
(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد!
56:4
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید،
56:5
و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود،
56:6
و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید،
56:7
و شما سه گروه خواهید بود!
56:8
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!
56:9
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!
56:10
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،
56:11
آنها مقرّبانند!
56:12
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!
56:13
گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،
56:14
و اندکی از امّت آخرین!
56:15
آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صف‌کشیده و به هم پیوسته است قراردارند،
56:16
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!
56:17
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‌گردند،
56:18
با قدحها و کوزه‌ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!
56:19
امّا شرابی که از آن درد سر نمی‌گیرند و نه مست می‌شوند!
56:20
و میوه‌هایی از هر نوع که انتخاب کنند،
56:21
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!
56:22
و همسرانی از حور العین دارند،
56:23
همچون مروارید در صدف پنهان!
56:24
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند!
56:25
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛
56:26
تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»!
56:27
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!
56:28
آنها در سایه درختان «سِدر» بی‌خار قرار دارند،
56:29
و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،
56:30
و سایه کشیده و گسترده،
56:31
و در کنار آبشارها،
56:32
و میوه‌های فراوان،
56:33
که هرگز قطع و ممنوع نمی‌شود،
56:34
و همسرانی بلندمرتبه!
56:35
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،
56:36
و همه را دوشیزه قرار دادیم،
56:37
زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!
56:38
اینها همه برای اصحاب یمین است،
56:39
که گروهی از امّتهای نخستینند،
56:40
و گروهی از امّتهای آخرین!
56:41
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)!
56:42
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،
56:43
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!
56:44
سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش!
56:45
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،
56:46
و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند،
56:47
و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!
56:48
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!»
56:49
بگو: «اوّلین و آخرین،
56:50
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند،
56:51
سپس شما ای گمراهان تکذیب‌کننده!
56:52
قطعاً از درخت زقّوم می‌خورید،
56:53
و شکمها را از آن پر می‌کنید،
56:54
و روی آن از آب سوزان می‌نوشید،
56:55
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‌آشامید!
56:56
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!
56:57
» ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمی‌کنید؟!
56:58
آیا از نطفه‌ای که در رحم می‌ریزید آگاهید؟!
56:59
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟!
56:60
ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد!
56:61
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه‌ای بخشیم!
56:62
شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟!
56:63
آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟!
56:64
آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!
56:65
هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده می‌کنیم که تعجّب کنید!
56:66
(بگونه‌ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‌ایم،
56:67
بلکه ما بکلّی محرومیم!
56:68
آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟!
56:69
آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟!
56:70
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟!
56:71
آیا درباره آتشی که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟!
56:72
آیا شما درخت آن را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟!
56:73
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‌ایم!
56:74
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!
56:75
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
56:76
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!
56:77
که آن، قرآن کریمی است،
56:78
که در کتاب محفوظی جای دارد،
56:79
و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند].
56:80
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛
56:81
آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک می‌شمرید،
56:82
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‌کنید؟!
56:83
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!
56:84
و شما در این حال نظاره می‌کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛
56:85
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‌بینید!
56:86
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید،
56:87
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید!
56:88
پس اگر او از مقرّبان باشد،
56:89
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!
56:90
امّا اگر از اصحاب یمین باشد،
56:91
(به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!
56:92
امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد،
56:93
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید!
56:94
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،
56:95
این مطلب حقّ و یقین است!
56:96
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!