al-Hijr (الحِجْر)

Hussain Ansarian - Hussain Ansarian

Chapter 15 • 99 verses • Meccan

← Previous Chapter Next Chapter →
15:1 الر ـ این [آیات بلندمرتبه] آیات کتاب الهی و آیات قرآنِ روشنگر [با عظمت] است.
15:2 کافران [هنگام روبرو شدن با عذاب] چه بسا آرزو می کنند که کاش تسلیم [فرمان های خدا] بودند.
15:3 بگذارشان تا بخورند و [با لذایذ مادی و زودگذر] کامرانی کنند، و آرزوها، سرگرمشان نماید؛ سپس [حقّانیّت اسلام و فرجام شوم خود را] خواهند فهمید.
15:4 و هیچ شهری را [به خاطر فساد فراگیرش] نابود نکردیم مگر اینکه برای آن سرنوشتی معین [وروزگار ودوره ای تغییرناپذیر] بود.
15:5 هیچ ملتی از اجل معین خود نه پیش می افتد و نه پس می ماند.
15:6 و گفتند: ای کسی که قرآن بر او نازل شده! قطعاً تو دیوانه ای!
15:7 اگر [درباره پیامبری ات] راست می گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی آوری؟!
15:8 [اینان بدانند که] ما فرشتگان را جز به درستی و راستی نازل نمی کنیم، و در آن هنگام [که نازل شوند، این منکران لجوج از دچار شدن به عذاب] مهلت نمی یابند.
15:9 همانا ما قرآن را نازل کردیم، و یقیناً ما نگهبان آن [از تحریف و زوال] هستیم.
15:10 و بی تردید ما پیش از تو هم پیامبرانی را در امت های پیشین فرستادیم.
15:11 و هیچ پیامبری به سوی آنان نمی آمد مگر آنکه او را مسخره می کردند.
15:12 ما این گونه [که قابل فهمیدن باشد] قرآن را وارد قلوب بدکاران می کنیم.
15:13 [با این همه] به آن ایمان نمی آورند، و البته روش پیشینیان هم [در مسخره کردن آیات خدا و استهزای پیامبران] به همین صورت بوده است.
15:14 و اگر [برای دریافت حقایق ومعارف] دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، که همواره از آن بالا روند.
15:15 باز خواهند گفت: یقیناً ما چشم بندی شده ایم، بلکه گروهی جادو شده هستیم.
15:16 به راستی که ما در آسمان، برج هایی قرار دادیم و آن را برای بینندگان [به شکل صورت های فلکی] آراستیم.
15:17 و آن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کردیم.
15:18 مگر آنکه دزدانه [خبرهای عالم بالا را] بشنود، که شهابی روشن او را دنبال می کند.
15:19 و زمین را گستراندیم و در آن کوه های استوار افکندیم، واز هر گیاه موزون وسنجیده ای در آن رویاندیم.
15:20 و در آن برای شما و کسانی که روزی دهنده آنان نیستید، انواع وسایل و ابزار معیشت قرار دادیم.
15:21 و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه هایش نزد ماست، و آن را جز به اندازه معین نازل نمی کنیم.
15:22 و بادها را باردار کننده فرستادیم، و از آسمان آبی نازل کردیم و شما را با آن سیراب ساختیم و شما ذخیره کننده آن نیستید.
15:23 و یقیناً ماییم که حیات می دهیم، و می میرانیم و ما وارث [جهان و جهانیان] هستیم.
15:24 و بی تردید [حالات، اعمال و شمار] پیشینیانِ شما و آیندگانتان را می دانیم.
15:25 و مسلماً پروردگار توست که محشورشان می کند؛ زیرا او حکیم و داناست.
15:26 و ما انسان را از گِلی خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، آفریدیم.
15:27 و جن را پیش از آن از آتشی سوزان و بی دود پدید آوردیم.
15:28 و [یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشری از گِل خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، می آفرینم.
15:29 پس چون او را درست و نیکو گردانم و از روح خود در او بدمم، برای او سجده کنان بیفتید.
15:30 پس همه فرشتگان بدون استثناء سجده کردند.
15:31 مگر ابلیس که از اینکه با سجده کنان باشد، امتناع کرد.
15:32 [خدا] گفت: ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده کنان نیستی؟
15:33 گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک و برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ آفریدی، سجده کنم!!
15:34 [خدا] گفت: از این [جایگاه والا که مقام مقربان است] بیرون رو که رانده شده ای،
15:35 و بی تردید تا روز قیامت لعنت بر تو خواهد بود.
15:36 گفت: پروردگارا! پس مرا تا روزی که [همگان] برانگیخته می شوند، مهلت ده.
15:37 [خدا] گفت: تو از مهلت یافتگانی،
15:38 تا روز [آن] وقت معین.
15:39 گفت: پروردگارا! به سبب اینکه مرا گمراه نمودی، من هم یقیناً [همه کارهای زشت را] در زمین برای آنان می آرایم [تا ارتکاب زشتی ها برای آنان آسان شود] و مسلماً همه را گمراه می کنم.
15:40 مگر [آن] بندگانت را که خالص شدگانِ [از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی] اند.
15:41 خدا فرمود: این [پیراسته شدن از هر ناخالصی] راهی است مستقیم [که تحقّقش در وجود بندگان مخلصم] برعهده من [است.]
15:42 قطعاً تو را بر بندگانم تسلّطی نیست، مگر بر گمراهانی که از تو پیروی می کنند.
15:43 و مسلماً دوزخ، وعده گاه همگی آنان است.
15:44 برای آن هفت در است، برای هر دری گروهی از پیروان شیطان تقسیم شده اند.
15:45 به یقین، پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارها هستند.
15:46 [به آنان گویند:] با سلامت و امنیت وارد آنجا شوید.
15:47 و آنچه از دشمنی و کینه در سینه هایشان بوده برکنده ایم که برادروار بر تخت هایی روبروی یکدیگرند.
15:48 در آنجا خستگی و رنجی به آنان نمی رسد و هیچ گاه از آنجا اخراج نمی شوند.
15:49 به بندگانم خبر ده که یقیناً من [نسبت به مؤمنان] بسیار آمرزنده و مهربانم.
15:50 و اینکه عذابم [برای می رمان] همان عذاب دردناک است.
15:51 و نیز آنان را از مهمانان ابراهیم خبر ده.
15:52 هنگامی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. [ابراهیم] گفت: ما از شما ترسانیم.
15:53 گفتند: نترس که ما تو را به پسری دانا مژده می دهیم.
15:54 گفت: آیا با آنکه پیری به من رسید، مژده ام می دهید؟ به چه مژده می دهید؟
15:55 گفتند: تو را به بشارتی درست و به حق [که واقع شدنی است] مژده دادیم؛ بنابراین از ناامیدان مباش.
15:56 گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می شود؟!
15:57 [سپس] گفت: ای فرستادگان! کار مهم شما چیست؟
15:58 گفتند: ما به سوی قومی گنهکار فرستاده شده ایم [تا نابودشان کنیم.]
15:59 مگر خاندان لوط را که قطعاً همه آنان را نجات می دهیم،
15:60 مگر همسرش را که [به سبب روی گردانی اش از حق] مقدّر کرده ایم از بازماندگان [در شهر و نابودشوندگان] باشد.
15:61 پس هنگامی که فرستادگان خدا نزد خاندان لوط آمدند،
15:62 لوط گفت: بی تردید شما گروهی ناشناخته اید.
15:63 گفتند: [نه، ما آشنا هستیم] با چیزی نزد تو آمده ایم که قومت همواره در آن تردید داشتند.
15:64 و ما واقعیتی قطعی و مسلّم را [که همان عذاب الهی است، جهت نابودی مردم] برای تو آورده ایم و یقیناً راستگوییم.
15:65 پس [چون] پاره ای از شب [گذشت] خاندانت را کوچ ده و خودت دنبال آنان برو و هیچ یک از شما [به شهر] بازنگردد، و آنجا که مأمور هستید، بروید.
15:66 ما [کیفیت] این حادثه [بزرگ] را به او وحی کردیم که هنگامی که می رمان وارد صبح شوند، بنیادشان برکنده خواهد شد.
15:67 و اهل شهر [با آگاه شدن از مهمانان لوط] شادی کنان [به خانه لوط] آمدند.
15:68 لوط گفت: اینان مهمانان منند، آبروی مرا نبرید.
15:69 از خدا پروا کنید و مرا [نزد مهمانانم] خوار و بی مقدار نسازید.
15:70 گفتند: مگر ما تو را [از مهمان کردن] مردمان نهی نکردیم؟
15:71 [لوط] گفت: اگر می خواهید [کار درست و معقولی] انجام دهید، اینان دختران منند [که برای ازدواج مناسبند.]
15:72 [ای پیامبر!] به جان تو سوگند، آنان در مستی خود فرو رفته و سرگردان بودند.
15:73 پس به هنگام طلوع آفتاب، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین] آنان را فرا گرفت.
15:74 در نتیجه آن شهر را زیر و رو کردیم و بر آنان سنگ هایی از جنس سنگِ گل باراندیم.
15:75 قطعاً در این [سرگذشت اَسفبار و حادثه عبرت آموز] نشانه هایی [از قدرت خدا و خواری و رسوایی می رمان] برای هوشمندان [که جستجوگر علل حوادث اند] وجود دارد.
15:76 و آن [آثار و بقایای شهر ویران شده قوم لوط] بر سر راهی است که پابرجاست.
15:77 مسلماً در این [شهر ویران شده] برای مؤمنان نشانه ای [پندآموز] است.
15:78 و بی تردید اهل ایکه [قوم شعیب] ستمکار بودند.
15:79 در نتیجه از آنان انتقام گرفتیم، و [آثار] دو شهر نابود شده [قوم لوط و شعیب] بر سر جاده ای آشکار قرار دارد.
15:80 و به راستی اهل [دیار] حجر [که سرزمینی میان مدینه و شام است] پیامبران را تکذیب کردند.
15:81 و ما آیات و نشانه های خود را به آنان نشان دادیم، ولی از آنان روی گردان شدند.
15:82 و همواره از کوه ها خانه ها می تراشیدند در حالی که [به خیال خود به سبب استحکام آن خانه ها] ایمن [از حوادث] بودند.
15:83 پس هنگامی که به صبح درآمدند، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین] آنان را فرا گرفت.
15:84 و آنچه [از بناهای محکم و استواری که] فراهم می آوردند، عذاب خدا را از آنان دفع نکرد.
15:85 و آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دوتاست، جز به حق نیافریدیم، و بی تردید قیامت آمدنی است؛ پس [در برابر ناهنجاری های مردم] گذشتی کریمانه داشته باش.
15:86 یقیناً پروردگارت همان آفریننده داناست.
15:87 و به راستی که هفت آیه از مثانی [یعنی سوره حمد] و قرآن بزرگ را به تو عطا کردیم.
15:88 بنابراین به امکانات مادی [و ثروت و اولادی] که برخی از گروه های آنان را از آن برخوردار کردیم، چشم مدوز، و بر آنان [به سبب اینکه پذیرای حق نیستند] اندوه مخور، وپر و بال [لطف و مهربانیِ] خود را برای مؤمنان فرو گیر.
15:89 و [به اخلال گران در امر دین] بگو: بی تردید من بیم دهنده آشکارم.
15:90 [عذابی به سوی شما می فرستیم] همان گونه که بر تفرقه افکنان [در دین] فرستادیم.
15:91 همانان که قرآن را بخش بخش کردند [بخشی را پذیرفتند و از پذیرفتن بخشی دیگر روی گرداندند.]
15:92 به پروردگارت سوگند، قطعاً از همه آنان بازخواست می کنیم.
15:93 از اعمالی که همواره انجام می داده اند.
15:94 پس آنچه را به آن مأموری اظهار کن و از مشرکان روی بگردان.
15:95 که ما [شرّ] استهزا کنندگان را از تو بازداشته ایم.
15:96 همانان که با خدا معبود دیگری قرار می دهند، پس خواهند دانست [که مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و مستحقّ چه عذابی هستند.]
15:97 ما می دانیم که تو از آنچه [مشرکان] می گویند، دلتنگ می شوی.
15:98 پس [برای دفع دلتنگی] پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی و از سجده کنان باش.
15:99 و پروردگارت را تا هنگامی که تو را مرگ بیاید، بندگی کن.