23:1
افراد باايمان موفق و رستگار شده‌اند.(1)
23:2
افراد باايمانى كه در نمازشان متواضع هستند.(2)
23:3
و از كار بيهوده روگردان هستند.(3)
23:4
و زكات مى‌دهند.(4)
23:5
و عفت خود را حفظ مى‌كنند.(5)
23:6
مگر از همسرها و كنيزانشان، چنين افرادى مورد سرزنش نيستند.(6)
23:7
كسانى‌كه دنبال غير از آن بروند تجاوزكار هستند.(7)
23:8
افرادى كه امانت و عهد خود را مراعات مى‌كنند.(8)
23:9
و مواظب نمازشان هستند.(9)
23:10
آن‌ها وارث بهشت هستند.(10)
23:11
بهشت را به ارث مى‌برند و هميشه در آن هستند.(11)
23:12
ما انسان را از شيره گِل خلق كرديم.(12)
23:13
بعد او را به صورت نطفه‌اى در رحم قرار داديم.(13)
23:14
بعد نطفه را به صورت علقه (به شکل زالو)درآورديم و علقه را مضغه (مثل گوشت جويده) ساختيم و از آن استخوان ساختيم و استخوان را با گوشت پوشانديم و بعد انسان ديگرى بوجود آورديم. بنابراين خدايى كه بهترين آفريننده است مبارك است.(14)
23:15
بعداً شما مى‌ميريد.(15)
23:16
و روز قيامت زنده مى‌شويد.(16)
23:17
بالاى سر شما هفت راه آفريديم و از مخلوقات خود غافل نيستيم.(17)
23:18
و از آسمان باران را به اندازه پايين فرستاديم و آن را در زمين جا داديم، و ما مى‌توانيم آن را از بين ببريم.(18)
23:19
و به‌وسيله آن باغ‌هاى خرما و انگور براى شما بوجود آورديم كه در آن ميوه‌هاى زيادى وجود دارد كه از آن مى‌خوريد.(19)
23:20
و درخت زيتونى كه در كوه سينا مى‌رويد كه روغن دارد و خورشى براى خورندگان است.(20)
23:21
و چهارپايان براى شما مايه عبرت هستند، از شيرى كه در شكم آن‌ها است به شما مى‌نوشانيم و منافع زيادى براى شما دارند و گوشت آن‌ها را مى‌خوريد.(21)
23:22
و سوار آن و سوار كشتى مى‌شويد.(22)
23:23
ما نوح را پيش قومش فرستاديم. او به قومش گفت: اى قوم من، خدا را بندگى كنيد، معبودى غير از او براى شما وجود ندارد، آيا از عذاب خدا پرهيز نمى‌كنيد؟(23)
23:24
سران كافر قومش گفتند: نوح آدمى مثل شما است، مى‌خواهد بر شما سرورى كند، اگر خدا مى‌خواست (مردم را هدايت كند) فرشته‌هايى مى‌فرستاد، ما چنين چيزى در زمان اجداد خود نشنيده‌ايم.(24)
23:25
اين آدمى است كه ديوانه شده، منتظر باشيد تا بميرد.(25)
23:26
نوح گفت: خداوندا، مرا در مقابل انكار آن‌ها يارى كن.(26)
23:27
ما به او وحى كرديم كه زير نظر و وحى ما كشتى را بساز. وقتى دستور ما صادر شد و آب از تنور فوران كرد، از هر نوع حيوان يك جفت و افراد خانواده‌ات را سوار كشتى كن، به غير از كسى‌كه قبلاً درباره او تصميم گرفته شده، و درباره افرادى كه ظلم مى‌كردند با من حرف نزن، چون آن‌ها غرق خواهند شد.(27)
23:28
و وقتى تو و كسانى‌كه با تو هستند سوار كشتى شديد بگو: ستايش اختصاص به خدايى دارد كه ما را از قوم ظالم نجات داد.(28)
23:29
و بگو: خدايا، مرا در جاى پربركتى پايين بياور، تو بهترين فرودآورنده‌اى.(29)
23:30
در اين داستان عبرت‌هايى وجود دارد و ما مردم را امتحان مى‌كنيم.(30)
23:31
بعد از آن‌ها افراد ديگرى بوجود آورديم.(31)
23:32
و در بين آن‌ها پيغمبرى از خودشان فرستاديم كه به آن‌ها بگويدکه بندگى خدا را بكنيد، معبودى (كسى‌كه در مقابل او احساس و ابراز كوچكى كنيد و از دستورهايش بى‌چون و چرا پيروى كنيد) غير از او براى شما وجود ندارد. آيا خود را از خدا حفظ نمى‌كنيد؟(32)
23:33
سران كافر قومش كه منكر آخرت بودند و در زندگى دنيا آن‌ها را به ناز و نعمت رسانده بوديم، گفتند: اين آدمى مثل شماست، از آنچه شما مى‌خوريد مى‌خورد و از آنچه مى‌نوشيد مى‌نوشد.(33)
23:34
اگر از آدمى مثل خودتان اطاعت كنيد ضرر كرده‌ايد.(34)
23:35
آيا به شما وعده مى‌دهد كه پس از اين‌كه مرديد و خاك و استخوان شديد، دوباره زنده مى‌شويد؟! (35)
23:36
امكان وعده‌اى كه به شما داده مى‌شود بسيار كم است.(36)
23:37
غير از اين زندگى دنيا چيزى نيست، مى‌ميريم و زنده مى‌شويم، و براى پس‌دادن حساب دوباره زنده نمى‌شويم.(37)
23:38
او مردى است كه به خدا افترا مى‌زند و ما به او ايمان نداريم.(38)
23:39
پيغمبر گفت: خدايا، مرا در مقابل انكارى كه مى‌كنند يارى كن.(39)
23:40
خدا گفت: بزودى از كارشان پشيمان مى‌شوند.(40)
23:41
پس به حق دچار رعد شدند و آن‌ها را مثل خاشاك كرديم. كسانى‌كه ظلم مى‌كنند از رحمت خدا دورند.(41)
23:42
بعد از آن‌ها افراد ديگرى را بوجود آورديم.(42)
23:43
هيچ امتى از مهلتى كه براى عذاب آن‌ها تعيين شده پيشى نمى‌گيرد و عقب نمى‌افتد.(43)
23:44
بعد پيغمبران خود را پشت سر هم فرستاديم. هر وقت پيغمبرى پيش امتى آمد، منكر رسالت او شدند و بعضى از آن‌ها را دنبال بعضى ديگر نابود كرديم و آن‌ها را به صورت افسانه درآورديم. رحمت خدا از كسانى‌كه ايمان نمى‌آورند دور است.(44)
23:45
بعد موسى و برادرش هارون را با آيات خودمان و دليل روشنى پيش فرعون و سران كشورش فرستاديم، ولى آن‌ها تكبر ورزيدند و گروهى برترى‌طلب بودند.(45 و 46)
23:46
بعد موسى و برادرش هارون را با آيات خودمان و دليل روشنى پيش فرعون و سران كشورش فرستاديم، ولى آن‌ها تكبر ورزيدند و گروهى برترى‌طلب بودند.(45 و 46)
23:47
گفتند: آيا به دو تا آدم مثل خودمان ايمان بياوريم؟! در صورتى كه قوم آن‌ها بنده ما هستند.(47)
23:48
درنتيجه آن‌ها را به دروغگويى متهم كردند و از كسانى بودند كه هلاك شدند.(48)
23:49
و به موسى كتاب داديم، شايد آن‌ها هدايت شوند.(49)
23:50
و عيسى فرزند مريم و مادرش را نشانه‌اى از قدرت خود ساختيم و آن‌ها را بر تپه‌اى كه قرارگاه و آب روان داشت جا داديم.(50)
23:51
اى پيغمبران، از خوردنى‌هاى پاك بخوريد و كار درست بكنيد. من از كارهايى كه مى‌كنيد باخبرم.(51)
23:52
و اين امت شماست، يك امت و من خداوند شما هستم، لذا از نافرمانى من برحذر باشيد.(52)
23:53
اما مردم دين خود را فرقه‌فرقه كردند و هر دسته‌اى به روشى كه دارند دلخوشند.(53)
23:54
بگذار تا مدتى در غفلت خود بمانند.(54)
23:55
آيا خيال مى‌كنند كه به‌وسيله مال و فرزندى كه به آن‌ها داده‌ايم مى‌خواهيم خيرى به آن‌ها برسانيم؟ اين‌طور نيست، آن‌ها توجه ندارند.(55 و 56)
23:56
آيا خيال مى‌كنند كه به‌وسيله مال و فرزندى كه به آن‌ها داده‌ايم مى‌خواهيم خيرى به آن‌ها برسانيم؟ اين‌طور نيست، آن‌ها توجه ندارند.(55 و 56)
23:57
كسانى‌كه از خوف خداوندشان هراسانند،(57)
23:58
و به آيات خداوندشان ايمان دارند،(58)
23:59
و براى خداوندشان شريكى نمى‌گيرند،(59)
23:60
و از آنچه به آن‌ها داده شده (در راه خدا) مى‌دهند، و از اين‌كه پيش خدايشان برمى‌گردند قلباً مى‌ترسند،(60)
23:61
كسانى هستند كه در كارهاى خير عجله دارند و در آن بر هم پيشى مى‌گيرند.(61)
23:62
ما هر كس را فقط به اندازه تواناييش موظف مى‌كنيم و كتابى داريم كه به حق سخن مى‌گويد و به آن‌ها ظلمى نمى‌شود.(62)
23:63
اين‌طور كه فكر مى‌كنند نيست، بلكه دل آن‌ها توجهى به اين حقيقت ندارد و كارهاى ديگرى غير از آن دارند كه آن كارها را انجام مى‌دهند.(63)
23:64
وقتى كه افراد غرق در نعمت آن‌ها را دچار عذاب كنيم، آن وقت شيون مى‌كنند.(64)
23:65
شيون نكنيد، از طرف ما به شما كمك نخواهد شد.(65)
23:66
آيات من بر شما خوانده مى‌شد ولى شما اعراض كرده و به عقب برمى‌گشتيد.(66)
23:67
و در مقابل آن تكبر داشتيد و شب‌ها افسانه‌سرايى و بدگويى مى‌كرديد.(67)
23:68
آيا درباره اين سخنان فكر نمى‌كنيد؟ يا به‌خاطر اين است كه چيزى براى آن‌ها آمده كه براى پدران گذشته آن‌ها نيامده بود؟(68)
23:69
يا پيغمبرشان را نمى‌شناختند كه منكر او هستند؟(69)
23:70
يا مى‌گويندکه ديوانه است؟ پيغمبر حقيقت را براى ايشان آورده، ولى بيشتر آن‌ها حقيقت را دوست ندارند.(70)
23:71
اگر حق از دلخواه آن‌ها پيروى مى‌كرد، آسمان‌ها و زمين و تمام كسانى‌كه در آن هستند تباه مى‌شدند، ولى ما ذكر احوال خودشان را براى آن‌ها آورده‌ايم و آن‌ها از ذكر حال خودشان روگردانند.(71)
23:72
يا از آن‌ها مزدى مى‌خواهى؟ مزد خداوندت بهتر است و او بهترين روزى‌دهنده است.(72)
23:73
تو آن‌ها را به راه راست دعوت مى‌كنى.(73)
23:74
و كسانى‌كه به آخرت ايمان ندارند از راه راست منحرف هستند.(74)
23:75
اگر به آن‌ها رحم كنيم و ضرر را از آن‌ها دفع كنيم، در حالى‌كه سرگردانند، در طغيان خود اصرار مى‌كنند.(75)
23:76
آن‌ها را دچار عذاب كرديم، ولى آن‌ها در مقابل خداوندشان سر فرود نياوردند و زارى نكردند،(76)
23:77
تا وقتى كه درى از عذاب شديد را بر آن‌ها باز كرديم، آن وقت نااميد شدند.(77)
23:78
اوست كه براى شما گوش و چشم و دل بوجود آورده، تشكرى كه مى‌كنيد كم است.(78)
23:79
اوست كه شما را در زمين بوجود آورد و پيش او جمع‌آورى مى‌شويد.(79)
23:80
اوست كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند و رفتن و آمدن شب و روز به دست اوست، آيا نمى‌فهميد؟(80)
23:81
آن‌ها مثل حرفى كه گذشتگان گفتند مى‌زنند.(81)
23:82
گفتند: آيا وقتى ما مرديم و خاك و استخوان شديم، دوباره زنده مى‌شويم؟(82)
23:83
قبلاً به ما و پدرانمان اين وعده داده شده، اين افسانه گذشتگان است.(83)
23:84
بگو: اگر علمى داريد، بگوييد كه زمين و افرادى كه در آن هستند مال كيست؟(84)
23:85
خواهند گفت: مال خداست. بگو: آيا متوجه نمى‌شويد؟(85)
23:86
بگو: صاحب‌اختيار آسمان‌هاى هفتگانه و مالك عرش بزرگ چه كسى است؟(86)
23:87
خواهند گفت: خداست. بگو: آيا از نافرمانى خدا نمى‌ترسيد؟(87)
23:88
بگو: اگر مى‌دانيد بگوييد كه فرمانروايى همه چيز در دست چه كسى است، كه پناه مى‌دهد و به كسى در مقابل او پناه داده نمى‌شود؟(88)
23:89
خواهند گفت: اين‌ها مال خداست. بگو: پس چطور جادو مى‌شويد؟(89)
23:90
ما حق را براى آن‌ها آورديم و آن‌ها دروغ مى‌گويند.(90)
23:91
خدا فرزندى نگرفته و خداى ديگرى با او نبوده، چون آن وقت هر خدايى مخلوقات خود را به سويى مى‌برد، و بعضى از آن‌ها بر بعضى برترى مى‌جستند. خدا از اين چيزهايى كه مى‌گويند پاک است.(91)
23:92
خدا داناى غيب و آشكار است، بنابراين از چيزهايى كه شريك او مى‌سازند بالاتر است.(92)
23:93
بگو: اى خداوند من، كاش عذابى كه به آن‌ها وعده داده مى‌شود، به من نشان مى‌دادى.(93)
23:94
خداوندا، مرا جزو افرادى كه ظلم مى‌كنند قرار نده.(94)
23:95
ما مى‌توانيم عذابى راكه به آن‌ها وعده داده شده در زمان تو عملى كنيم و به تو نشان دهيم.(95)
23:96
بدى را با بهترين طرز جواب بده، ما چيزهايى را كه مى‌گويند بهتر مى‌دانيم.(96)
23:97
بگو: خداوندا، از وسوسه شيطان‌ها به تو پناه مى‌برم.(97)
23:98
و از اين‌كه سراغ من بيايند به تو پناه مى‌برم.(98)
23:99
وقتى كه مرگ سراغ يكى از آن‌ها بيايد، مى‌گويد: خداوندا، مرا برگردان،(99)
23:100
تا اعمال درستى راكه ترك كرده بودم انجام بدهم. نه، اين‌طور نيست، اين حرفى است كه او مى‌زند. پشت سر آن‌ها تا روز قيامت فاصله‌ايست.(100)
23:101
وقتى در صور دميده شود، در آن روز هيچگونه خويشاوندى ميان آن‌ها وجود ندارد و از حال همديگر هم سؤال نمى‌كنند.(101)
23:102
كسانى‌كه ميزانشان سنگين باشد، موفق و رستگار هستند.(102)
23:103
و افرادى كه ميزانشان سبك باشد، اشخاصى هستند كه خودشان ضرر كرده‌اند و هميشه در جهنم خواهند بود.(103)
23:104
آتش صورتشان را مى‌سوزاند و در آنجا صورتشان در هم است.(104)
23:105
آيا شما نبوديد كه وقتى آيات من بر شما خوانده مى‌شد، مى‌گفتيدکه اين حرف‌ها دروغ است؟(105)
23:106
مى‌گويند: خداوندا، بدبختى ما بر ما غلبه كرد و گمراه بوديم.(106)
23:107
خداوندا، ما را از آن بيرون ببر، اگر اين‌كار را تكرار كرديم ستمكار هستيم.(107)
23:108
خدا گويد: در آن گم شويد و با من حرف نزنيد.(108)
23:109
عده‌اى از بندگان من مى‌گفتند: خداوندا، ايمان آورديم، ما را بيامرز و به ما رحم كن و تو بهترين رحم‌كننده هستى.(109)
23:110
شما آن‌ها را مسخره مى‌كرديد و به آن‌ها مى‌خنديديد تا آنجا كه ياد مرا از خاطر شما بردند.(110)
23:111
من امروز به‌خاطر صبرى كه كردند به آن‌ها پاداش دادم. آن‌ها موفق هستند.(111)
23:112
خدا گفت: چند سال در زمين مانديد؟(112)
23:113
گفتند: يك روز يا قسمتى از روز، از كسانى‌كه مى‌توانند آن را حساب كنند بپرس.(113)
23:114
خدا گويد: فقط مقدار كمى مانديد، اگر واقعيت را مى‌دانستيد.(114)
23:115
آيا خيال كرده‌ايد كه ما شما را بيهوده آفريده‌ايم؟ و پيش ما برگردانده نمى‌شويد؟(115)
23:116
فرمانرواى حقيقى خداست که والا و بلندمرتبه است. معبودى (كسى‌كه انسان بنده و مطيع محض و بى‌چون و چراى دستورها و نظرهاى او باشد) غير از او كه صاحب عرش كريم است وجود ندارد.(116)
23:117
كسى‌كه با خدا معبود ديگرى را بخواند هيچ دليلى براى اين كار خود ندارد. حساب او پيش خداوندش محفوظ است. مسلماً افراد بى‌ايمان رستگار نمى‌شوند.(117)
23:118
بگو: خداوندا، مرا بيامرز و به من رحم كن. تو بهترين رحم‌كننده هستى.(118)