74:1
ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)!
74:2
برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)،
74:3
و پروردگارت را بزرگ بشمار،
74:4
و لباست را پاک کن،
74:5
و از پلیدی دوری کن،
74:6
و منّت مگذار و فزونی مطلب،
74:7
و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن!
74:8
هنگامی که در «صور» دمیده شود،
74:9
آن روز، روز سختی است،
74:10
و برای کافران آسان نیست!
74:11
مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‌ام واگذار!
74:12
همان کسی که برای او مال گسترده‌ای قرار دادم،
74:13
و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
74:14
و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم!
74:15
باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم!
74:16
هرگز چنین نخواهد شد؛ چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‌ورزد!
74:17
و بزودی او را مجبور می‌کنم که از قلّه زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‌افکنم)!
74:18
او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت!
74:19
مرگ بر او باد! چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد!
74:20
باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود!
74:21
سپس نگاهی افکند،
74:22
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد؛
74:23
سپس پشت (به حقّ) کرد و تکبّر ورزید،
74:24
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست!
74:25
این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
74:26
(امّا) بزودی او را وارد سَقَر [= دوزخ] می‌کنم!
74:27
و تو نمی‌دانی «سقر» چیست!
74:28
(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه چیزی را رها می‌سازد!
74:29
پوست تن را بکلّی دگرگون می‌کند!
74:30
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند!
74:31
مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [= یهود و نصاری] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‌کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند، و این جز هشدار و تذکّری برای انسانها نیست!
74:32
اینچنین نیست که آنها تصوّر می‌کنند سوگند به ماه،
74:33
و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند،
74:34
و به صبح هنگامی که چهره بگشاید،
74:35
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است!
74:36
هشدار و انذاری است برای همه انسانها،
74:37
برای کسانی از شما که می‌خواهند پیش افتند یا عقب بمانند [= بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند]!
74:38
(آری) هر کس در گرو اعمال خویش است،
74:39
مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می‌دهند)!
74:40
آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‌کنند...
74:41
از مجرمان:
74:42
چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
74:43
می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم،
74:44
و اطعام مستمند نمی‌کردیم،
74:45
و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم،
74:46
و همواره روز جزا را انکار می‌کردیم،
74:47
تا زمانی که مرگ ما فرا رسید!»
74:48
از این رو شفاعت شفاعت‌کنندگان به حال آنها سودی نمی‌بخشد.
74:49
چرا آنها از تذکّر روی گردانند؟!
74:50
گویی گورخرانی رمیده‌اند،
74:51
که از (مقابل) شیری فرار کرده‌اند!
74:52
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‌ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود!
74:53
چنین نیست که آنان می‌گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‌ترسند!
74:54
چنین نیست که آنها می‌گویند، آن (قرآن) یک تذکّر و یادآوری است!
74:55
هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد؛
74:56
و هیچ کس پند نمی‌گیرد مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!