75:1
Yemin olsun kıyamet gününe.
75:2
Yemin olsun kendini kınayan nefse.
75:3
İnsan, kemiklerini bir araya getiremeyeceğimizi mi sanıyor?
75:4
Evet, onun parmak uçlarını bile yaratıp, düzenlemeye gücümüz yeter.
75:5
Oysa, insan önündekini yalanlamak ister de.
75:6
Kıyamet günü ne zaman? diye sorar.
75:7
Göz dehşetlekamaştığı zaman
75:8
Ay tutulduğu;
75:9
Güneş ve Ay bir araya getirildiği zaman;
75:10
(O gün) insan: Bugün kaçacak yer nerede? der.
75:11
Hayır! Asla kaçacak bir yer yoktur.
75:12
O gün varıp durulacak yer, sadece Rabbinin katıdır.
75:13
O gün insana, ileri götürdüğü ve geri bıraktığı ne varsa bildirilir.
75:14
Doğrusu insan kendi şahsı aleyhine bir hüccettir.
75:15
İsterse özür beyan etsin.
75:16
Onu (vahyi) çarçabuk almak için dilini kımıldatma.
75:17
Hiç şüphesiz onu (kalbinde) toplamak ve onu (diline salarak) okumak bize aittir.
75:18
Onu okuduğumuz zaman onun okunuşuna tabi ol.
75:19
Sonra onu açıklamak yine bize aittir.
75:20
Hayır! Siz, acil olanı/dünyayı seviyorsunuz.
75:21
Ahireti bırakıyorsunuz.
75:22
O gün, parıldayan yüzler vardır.
75:23
Rabbine bakar.
75:24
O gün asık yüzler de vardır.
75:25
Bellerini bükecek bir felakete uğrayacağını anlayacak.
75:26
Hayır! Ruh köprücük kemiğine dayanmış.
75:27
Yok mu okuyup (şifa isteyen)? denmiş.
75:28
Anlar ki, bu bir ayrılış.
75:29
Bacakları birbirine dolaşmıştır.
75:30
O gün sevk, Rabbinedir.
75:31
Tasdik etmemiş, namaz kılmamış.
75:32
Fakat yalanlamış, yüz çevirmiş.
75:33
Sonra da çalım satarak ailesine gitmişti,
75:34
Helak olsun sana helak.
75:35
Sonra sen buna layıksın!
75:36
İnsan kendisini başı boş bırakılacağını mı sanar?
75:37
O, akıtılan bir meni damlası değil miydi?
75:38
Sonra “alaka” olmuş, Allah, onu yaratmış ve düzenlemişti.
75:39
Ondan da iki eşi, erkek ve dişiyi var etmişti.
75:40
Bunu yapanın ölüleri diriltmeye gücü yetmez mi?