51:1
سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند،
51:2
سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند،
51:3
و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند،
51:4
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند،
51:5
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛
51:6
و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است!
51:7
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست،
51:8
که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید!
51:9
(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند!
51:10
کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)!
51:11
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،
51:12
و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!»
51:13
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند!
51:14
(و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید!
51:15
به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند،
51:16
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند!
51:17
آنها کمی از شب را می‌خوابیدند،
51:18
و در سحرگاهان استغفار می‌کردند،
51:19
و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود!
51:20
و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است،
51:21
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟!
51:22
و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!
51:23
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید!
51:24
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟
51:25
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!»
51:26
سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد،
51:27
و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!»
51:28
و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند.
51:29
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!»
51:30
گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!»
51:31
(ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟»
51:32
گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم...
51:33
تا بارانی از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستیم؛
51:34
سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!»
51:35
ما مؤمنانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم،
51:36
ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم!
51:37
و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم.
51:38
و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛
51:39
امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!»
51:40
از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود!
51:41
و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم،
51:42
که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت.
51:43
و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!»
51:44
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)!
51:45
چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند!
51:46
همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند!
51:47
و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم!
51:48
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم!
51:49
و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید!
51:50
پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
51:51
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم!
51:52
این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»
51:53
آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند.
51:54
حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛
51:55
و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.
51:56
من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!
51:57
هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!
51:58
خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!
51:59
و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند!
51:60
پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود!