52:1
قسم به طور سینا.
52:2
قسم به کتاب مسطور (قرآن).
52:3
که در صحیفه‌ای گشوده فرستاد.
52:4
قسم به بیت المعمور (کعبه اهل زمین یا مسجد ملایک آسمان).
52:5
قسم به طاق بلند آسمان.
52:6
قسم به دریای آتش فروزان (که خدا روز قیامت دریا را آتش سازد و بر دوزخیان فرو ریزد).
52:7
قسم به این امور که البته عذاب خدای تو واقع خواهد شد.
52:8
هیچ کس دافع آن نخواهد بود.
52:9
روزی که آسمان سخت جنبش کند.
52:10
و کوهها تند به گردش آید.
52:11
در آن روز سخت وای بر آنان که (وعده حق و کتاب و رسول او را) تکذیب کردند.
52:12
آنان که به بازیچه دنیا فرو شدند.
52:13
آن روز آنها را سخت به آتش دوزخ برانند.
52:14
این همان آتشی است که تکذیب آن می‌کردید.
52:15
آیا این (آتش دوزخ) هم به نظرتان سحر است یا آنکه هنوز چشم بصیرت باز نمی‌کنید؟
52:16
باری، به دوزخ در شوید که صبر و بی‌صبری به حالتان یکسان است، و بس آنچه کردید امروز همان را جزا یابید.
52:17
متقیان هم در باغهای بهشت پر نعمتند.
52:18
آنان به نعمتی که خدایشان نصیبشان فرموده دلشادند و خدایشان از عذاب دوزخ محفوظشان داشته است.
52:19
بخورید و بیاشامید شما را گوارا باد به پاداش اعمال نیکی که انجام می‌دادید.
52:20
در حالی که نزدیک هم بر تختها (ی عزّت) تکیه زده‌اند و ما حور العین را همجفت آنان گردانیده‌ایم.
52:21
و آنان که ایمان آوردند و فرزندانشان هم در ایمان پیرو ایشان شدند ما آن فرزندان را به آنها برسانیم و از پاداش عمل آنان هیچ نکاهیم. هر نفسی در گرو عملی است که اندوخته است.
52:22
و بر آن بهشتیان از هر نوع میوه و گوشت‌های لذیذ که مایل باشند فراوان بیفزاییم.
52:23
آنها در بهشت جام شراب گوارا را چنان سریع از دست هم بگیرند که گویی منازعه می‌کنند در صورتی که آنجا کار لغو و باطل و نزاع و خلاف و بزهکاری هیچ نیست.
52:24
و پسرانی مانند لؤلؤ مکنون گردشان (بر انجام خدمت) می‌گردند.
52:25
و آنها با هم به صحبت رو کرده و از سرگذشت یکدیگر پرسش کنند.
52:26
و با هم گویند: ما از پیش میان اهل و قبیله خود خداترس بودیم.
52:27
خدا هم بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب سموم دوزخ محفوظ داشت.
52:28
زیرا ما از این پیش خدا را به حقیقت پرستش می‌کردیم که او خود (بر بندگانش) بسیار نیکخواه و مهربان است.
52:29
پس (ای رسول ما، خلق را) متذکر ساز که به نعمت پروردگارت از جنون و کهانت هیچ در تو نیست.
52:30
بلکه (کافران نادان) گویند: (محمّد) شاعری است ماهر و ما حادثه مرگ او را انتظار داریم.
52:31
بگو: شما به انتظار (مرگ من) باشید که من هم از منتظران (مرگ و هلاک شما) هستم.
52:32
آیا زیرکی و خیالات باطلشان بر این وا می‌دارد (که تکذیب تو کنند) یا (از جهل و کبر و نخوت) خود قومی سرکش و نافرمانند؟
52:33
بلکه می‌گویند: او قرآن را از پیش خود فرابافته است (چنین نیست) بلکه آنها ایمان نمی‌آورند.
52:34
پس اگر راست می‌گویند آنها هم کلامی مانند قرآن بیاورند.
52:35
آیا این خلق (بدون خالق) از نیستی صرف به وجود آمدند؟یا (خویشتن را) خود خلق کردند؟
52:36
یا آنکه آسمانها و زمین را این مردم آفریدند؟نه، بلکه به یقین (خدا را) نشناختند.
52:37
آیا گنجهای رحمت پروردگارت نزد آنهاست یا هیچ قدرت و سلطنتی دارند؟
52:38
یا نردبامی دارند که به آسمان بر شوند و (سخن وحی فرشتگان) بشنوند؟اگر چنین است شنونده‌شان حجت روشن بیاورد.
52:39
آیا خدا را دختران و شما را پسران خواهد بود (که ملایک را دختران خدا دانید).
52:40
آیا تو (ای رسول) از آنها اجر رسالت خواهی که زیر بار سنگین غرامت بمانند؟
52:41
آیا علم غیب با آنهاست که از آن عالم خبری نگارند؟
52:42
یا که می‌خواهند با تو مکر و تزویری اندیشند؟کافران خود به مکر (و انتقام حق) گرفتارند.
52:43
آیا بر آنها خدایی جز خدای یکتا هست؟که خدا از هر چه شرک و شریک او گیرند پاک و منزه است.
52:44
این کافران اگر هم سقوط قطعه‌ای از آسمان را به چشم ببینند باز خواهند گفت: این پاره ابری متراکم است.
52:45
اینان را به (جهل) خود رها کن تا به روز سختشان که آن روز یکسر بیهوش و هلاک می‌شوند عاقبت برسند.
52:46
آن روزی که مکر و تدبیرشان هیچ به کارشان نیاید و هیچ کس یاریشان نکند.
52:47
و برای ستمکاران عالم (در دنیا) عذابی پیش از آن (جهنم قیامت) خواهد بود ولیکن اکثرشان نمی‌دانند.
52:48
باری بر حکم خدا صبر کن که تو منظور نظر مایی. و چون برخیزی (به نماز یا هر کاری) به ستایش خدای خود تسبیح گوی.
52:49
و از شبانگاه هم پاره‌ای به تسبیح خدا پرداز و هنگام فرو رفتن ستارگان هم (به نماز صبح) تسبیح خدا گوی.