89:1
قسم به صبحگاه (هنگامی که خدا جهان را به نور خورشید تابان روشن می‌سازد).
89:2
و قسم به ده شب (اول ذیحجه که بندگان خدا به دعا و ذکر مشغولند).
89:3
قسم به حق جفت (که کلیه موجودات عالم است) و به حقّ فرد (که ذات یکتای خداست).
89:4
و قسم به شب تار هنگامی که برود.
89:5
آیا در این امور که (قسم به آنها یاد شد) نزد اهل خرد لیاقت سوگند نیست؟
89:6
آیا ندیدی که خدای تو با عاد (قوم هود) چه کرد؟
89:7
و نیز به اهل شهر ارم (یا قوم ارم) که صاحب قدرت و عظمت بودند چگونه کیفر داد؟
89:8
در صورتی که مانند آن شهری (در استحکام و بزرگی و تنعّم) در بلاد عالم ساخته نشده بود.
89:9
و نیز به قوم ثمود که در دل آن وادی سنگ را شکافته و کاخها بر خود از سنگ می‌ساختند چه کیفر سخت داد؟
89:10
و نیز فرعون (و فرعونیان) را که صاحب قدرت و سپاه بسیار بود (چگونه به دریای هلاک غرق نمود).
89:11
آنان که در روی زمین ظلم و طغیان کردند.
89:12
و بسیار فساد و فتنه انگیختند.
89:13
تا آنکه خدای تو بر آنها تازیانه عذاب پی در پی فرستاد.
89:14
خدای تو البته در کمینگاه (ستمکاران) است.
89:15
اما انسان (کم ظرف ضعیف بی صبر) چون خدا او را برای آزمایش و امتحان کرامت و نعمتی بخشد در آن حال (مغرور ناز و نعمت شود و) گوید: خدا مرا عزیز و گرامی داشت.
89:16
و چون او را باز برای آزمودن تنگ روزی کند (دلتنگ و غمین شود و) گوید: خدا مرا خوار گردانید.
89:17
چنین نیست بلکه (به گناه بخل و طمع خوار شوید چون) هرگز یتیم نوازی نکنید.
89:18
و فقیر را بر سفره طعام خود به میل و رغبت ننشانید.
89:19
و مال ارث را به تمامی می‌خورید (و مراعات حق وارثان ضعیف مانند زنان و دختران و صغیران را نمی‌کنید).
89:20
و سخت فریفته و مایل به مال دنیا می‌باشید (و به ثواب آخرت هیچ نمی‌پردازید).
89:21
چنین نیستت (که دنیا طلبان پندارند روز قیامتی نیست) روزی کهه (از زلزله پی در پی) زمین به کلی خرد و متلاشی شود.
89:22
و (آن هنگام امر) خدا و فرشتگان صف در صف به عرصه محشر آیند.
89:23
و آن روز جهنم را (پدید) بیاورند، همان روز آدمی متذکر کار خود گردد، و آن تذکر چه سود به حال او بخشد؟
89:24
(با حسرت و ندامت) گوید: ای کاش برای زندگانی ابدی امروزم کار خیری انجام می‌دادم.
89:25
و آن روز به مانند عذاب خدا هیچ کس عذاب نکند.
89:26
و به مانند به بند هلاک کشیدن او هیچ کس به بند نکشد.
89:27
(آن هنگام به اهل ایمان خطاب لطف رسد که) ای نفس (قدسی) مطمئن و دل آرام.
89:28
به حضور پروردگارت باز آی که تو خشنود به (نعمتهای ابدی) او و او راضی از توست.
89:29
باز آی و در صف بندگان خاص من در آی.
89:30
و در بهشت من داخل شو.