4:1
اى مردم، از نافرمانى خداوندتان بترسيد كه شما را از يك تن آفريد و همسر او را هم از جنس او آفريد و از آن‌ها مردان و زنان زيادى بوجود آورد، و از نافرمانى خدايى كه به‌نام او از همديگر تقاضا مى‌كنيد بترسيد، و مواظب خويشانتان هم باشيد، چون خدا مراقب شماست.(1)
4:2
و مال يتيمان را به آن‌ها بدهيد و پاك را با ناپاك عوض نكنيد و مال آن‌ها را با مال خود نخوريد چون اين‌كار گناه بزرگى است.(2)
4:3
اگر مى‌ترسيد كه درباره يتيمان به عدالت رفتار نكنيد با زنانى كه براى شما پاك و دلخواهتان هستند ازدواج كنيد، با دو تا و سه تا و چهار تا. اگر مى‌ترسيد كه بى‌عدالتى كنيد، به يك زن يا به كنيزانتان اكتفا كنيد. اين كار براى اين‌كه ظلمى نكنيد بهتر است.(3)
4:4
و مهريه زنان را با ميل و به طور واجب به آن‌ها بدهيد. اگر آن‌ها چيزى از آن را شخصاً به شما بخشيدند آن را حلال و گوارا بخوريد.(4)
4:5
اموالتان را كه خدا وسيله اداره زندگى شما قرار داده به نادان‌ها ندهيد. ولى با آن غذا و لباس آن‌ها را فراهم كنيد و به خوبى با آن‌ها صحبت كنيد.(5)
4:6
يتيم‌ها را بيازماييد تا به سن ازدواج برسند. اگر در آن‌ها رشدى يافتيد مالشان را به خودشان بسپاريد و از ترس اين‌كه بزرگ شوند مالشان را با زياده‌روى و عجله نخوريد. كسى‌كه بى‌نياز است بايد دستمزدى نگيرد و كسى‌كه فقير است بايد به حد لازم از آن بخورد. وقتى مال يتيمان را به آن‌ها برمى‌گردانيد شاهدى براى اين كار بگيريد. البته خدا براى حسابرسى كافى است.(6)
4:7
مردان سهمى از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جا گذاشته‌اند دارند و زن‌ها هم سهمى از آنچه پدر و مادر و نزديكان به جا گذاشته‌اند دارند. چه كم باشد چه زياد سهم معلومى دارند.(7)
4:8
هنگامى كه نزديكان و يتيمان و تهيدستان موقع تقسيم (ارث) حاضر بودند، مقدارى از آن به ايشان بدهيد و با طرز خوبى با آن‌ها صحبت كنيد.(8)
4:9
اگر كسانى‌كه بعد از خود فرزندان كوچكى به جا مى‌گذارند از وضع آن‌ها مى‌ترسند بايد از نافرمانى خدا درباره يتيمان بترسند و با خوبى و به طرز درست با آن‌ها صحبت كنند.(9)
4:10
كسانى‌كه مال يتيمان را به ظلم مى‌خورند فقط آتش به شكم خود مى‌فرستند و وارد آتش جهنم مى‌شوند.(10)
4:11
خدا درباره فرزندانتان به شما سفارش مى‌كند كه پسر دو برابر دختر سهم دارد. اگر همه دختر و بيش از دو تا بودند دو سوم ارث متعلق به آن‌ها است و اگر فقط يك دختر بود نصف ارث به او مى‌رسد و به هر يك از پدر و مادر يك ششم ارث مى‌رسد در صورتى كه متوفى بچه داشته باشد. و اگر بچه نداشته باشد و وارث او فقط پدر و مادرش باشند مادرش يك سوم را مى‌برد. و اگر برادرانى داشته باشد مادر يك ششم را مى‌برد، البته بعد از انجام وصيتى كه متوفى كرده و پرداختن قرض‌هاى او. شما نمى‌دانيد پدرانتان و فرزندانتان كداميك از آن‌ها نفعشان براى شما بيشتر است. اين حكم واجبى است از طرف خدا و خدا دانا و حكيم است.(11)
4:12
نصف ارث زنانتان مال شما است در صورتى كه فرزندى نداشته باشند. و اگر فرزندى داشته باشند يك چهارم ارثيه به شما مى‌رسد، البته بعد از انجام وصيت و پرداختن قرض. و اگر شما بميريد و فرزندى نداشته باشيد يك چهارم ارث به زنانتان مى‌رسد، و اگر فرزندى داشته باشيد يك هشتم ارث به آن‌ها مى‌رسد، البته بعد از انجام وصيت و پرداختن قرض. و اگر مردى يا زنى باشد كه بميرد و برادر يا خواهرى داشته باشد هر كدام آن‌ها يك ششم مى‌برند. و اگر بيشتر از آن باشند در يك سوم ارث شريك هستند، البته بعد از انجام وصيت و پرداختن قرض، به شرط آن‌كه از وصيت ضررى به وارث نرسد. اين سفارش خدا است و خدا دانا و بردبار است.(12)
4:13
اين حدود خدا است. هر كس از خدا و رسولش اطاعت كند خدا او را وارد بهشت‌هايى مى‌كند كه زير درختانش نهرها روان است و هميشه در آن خواهد بود. اين موفقيت بزرگى است.(13)
4:14
و كسى‌كه از فرمان خدا و پيغمبرش اطاعت نكند و از حدود الهى خارج شود، خدا او را وارد آتش جهنم مى‌كند و هميشه در آن خواهد بود و عذاب خواركننده‌اى خواهد داشت.(14)
4:15
افرادى از زنان شما كه مرتكب كار زشتى شوند چهار شاهد بر خطاى آن‌ها بگيريد. اگر شهادت دادند آن‌ها را تا وقت مرگ در خانه نگه داريد يا اين‌كه خدا راهى براى آنان قرار دهد.(15)
4:16
دو مردى از شما را كه مرتكب كار زشت (همجنس بازى) مى‌شوند با اذيت و آزار مجازات كنيد. اگر توبه كردند و كارشان را اصلاح كردند از آن‌ها صرف‌نظر كنيد. چون خدا توبه‌پذير مهربان است.(16)
4:17
توبه فقط مال كسانى است كه از روى بى‌اطلاعى و نادانى كار بدى مى‌كنند و پس از متوجه شدن خيلى زود توبه مى‌كنند. خدا توبه چنين افرادى را مى‌پذيرد. خدا دانا و حكيم است.(17)
4:18
توبه مال كسانى نيست كه كارهاى بد مى‌كنند و چون مرگشان فرا رسيد مى‌گويند حالا توبه كردم، و مال كسانى‌كه در حال كفر مى‌ميرند نيست. براى آن‌ها عذاب دردناكى آماده كرده‌ايم.(18)
4:19
اى افراد باايمان، براى شما حلال نيست كه با اكراه از زنان ارث ببريد (يا آن‌ها را به ارث ببريد) و بر آن‌ها سخت نگيريد تا مقدارى از چيزهايى كه به آن‌ها داده‌ايد از آن‌ها پس بگيريد، مگر اين‌كه مرتكب كار زشت آشكارى شوند. و با آن‌ها به خوبى رفتار كنيد. اگر از زنانتان بدتان بيايد توجه داشته باشيد كه امكان دارد شما از چيزى بدتان بيايد در صورتى كه خدا خير زيادى در آن قرار داده باشد.(19)
4:20
اگر خواستيد زن ديگرى به جاى زن خود بگيريد و به يكى از آن‌ها پول زيادى داده باشيد، ذره‌اى از آن را از او نگيريد. آيا با تهمت و گناه آشكارى آن را از آن‌ها مى‌گيريد؟(20)
4:21
چگونه از آن‌ها مى‌گيريد در صورتى كه از يكديگر كام گرفته‌ايد و آن‌ها از شما پيمان محكمى (به‌نام عقد) گرفته‌اند.(21)
4:22
با زن پدرتان ازدواج نكنید مگر اين‌كه قبل از اين حكم با آن‌ها ازدواج كرده باشيد. چون ازدواج با زن پدر كارى زشت ومورد نفرت و راهى بد است.(22)
4:23
مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه‌هايتان و خاله‌هايتان و دختر برادران و دختر خواهرانتان و مادرهاى رضاعى شما كه به شما شير داده‌اند و خواهرهاى شيرى شما و مادر زن‌هايتان و دختر زن‌هايتان كه در خانه شما هستند، در صورتى كه با مادر آن‌ها هم‌بستر شده‌ايد، بر شما حرام هستند، مگر اين‌كه فقط عقد كرده باشيد و همخوابگى انجام نگرفته باشد، چون در اين صورت اشكالى بر شما نيست. و عروستان كه از فرزندان واقعى شما هستند (نه از پسرخواندگانتان) و ازدواج با دو خواهر در يك زمان بر شما حرام شده است. مگر اين‌كه قبل از نزول اين حكم با آن‌ها ازدواج كرده باشيد، چون خدا آمرزنده و مهربان است.(23)
4:24
و زنان شوهردار بر شما حرام هستند، به استثنای آن‌هايى كه مالك شده‌ايد (اسيران جنگى دشمن كه شوهرانشان براى آزادى آن‌ها نيامده‌اند)، اين‌ها چيزهايى است كه خدا بر شما واجب كرده، و غير از آن براى شما حلال است كه با مالتان با آن‌ها ازدواج كنيد، البته به صورت ازدواج نه زناكارى. وقتى از آن‌ها بهره‌ور شديد (زفاف صورت گرفت)، مهريه‌اى كه واجب شده به آن‌ها بدهيد. البته غير از مهريه واجب اشكالى ندارد كه با هم از روى رضايت چيزهاى ديگرى هم قرار گذاشته باشيد. خدا دانا و حكيم است.(24)
4:25
هر كس از شما كه توانايى مالى ندارد كه با زن مؤمن پاكدامن ازدواج كند، با كنيزان مؤمن خودتان ازدواج كند. خدا ايمان شما را به خوبى مى‌شناسد. همه از يكديگر هستيد، با آن‌ها با اجازه خانواده‌شان ازدواج كنيد و مهريه آن‌ها را به خوبى به آن‌ها بدهيد، به شرط آن‌كه پاكدامن باشند نه زناكار و معشوقه كسى نباشند. وقتى (كنيزان) ازدواج كردند اگر مرتكب زنا شدند، نصف عذابى كه درباره زنان آزاد است دارند (يعنى پنجاه تازيانه). اين دستور براى كسى است كه از رنج عزوبت (بى‌همسرى) مى‌ترسد. ولى صبر كردن براى شما بهتر است و خدا آمرزنده و مهربان است.(25)
4:26
خدا مى‌خواهد براى شما توضيح دهد و شما را به روش كسانى‌كه قبل از شما بودند هدايت كند و توبه شما را بپذيرد. خدا دانا و حكيم است (دستورهايش از روى حكمت است).(26)
4:27
خدا مى‌خواهد توبه شما را بپذيرد. در صورتى كه كسانى‌كه دنبال شهوات مى‌روند مى‌خواهند كه شما هر چه بيشتر منحرف شويد.(27)
4:28
خدا مى‌خواهد بار شما را سبك كند، چون انسان ضعيف آفريده شده است.(28)
4:29
اى افراد باايمان، مال يكديگر را بين خود به باطل نخوريد، مگر اين‌كه تجارتى با رضايت همدیگر باشد. و يكديگر را نكشيد، چون خدا نسبت به شما رحيم است.(29)
4:30
هر كس روى تجاوز و ظلم چنين كارى كند او را وارد آتش جهنم مى‌كنيم. اين‌كار براى خدا آسان است.(30)
4:31
اگر شما از گناهان بزرگى كه از آن‌ها نهى شده‌ايد خوددارى كنيد، گناه‌هاى ديگر شما را مى‌بخشيم و شما را وارد بهشت مى‌كنيم.(31)
4:32
آرزوى برترى را كه خدا بعضى را بر بعضى داده نكنيد. مردان سهمى از آنچه كرده‌اند دارند و زنان هم سهمى از آنچه كرده‌اند دارند. از خدا تقاضاى فضل بكنيد، چون خدا هر چيزى را مى‌داند.(32)
4:33
براى هر آنچه که از پدران و مادران و خويشاوندان نزدیک به جا مانده وارثانى قرار داديم. و به كسانى‌كه با آن‌ها پيمان بسته‌ايد سهمشان را بدهيد. چون خدا شاهد هر چيز است.(33)
4:34
به‌خاطر اين‌كه بعضى را بر بعضى برترى داده‌ايم و به‌خاطر خرجى كه مى‌كنند، مردان از زنان مراقبت مى‌كنند. بنابراين زنان صالح فرمانبردار هستند و در غياب شوهرانشان حافظ آنچه خدا براى آنان حفظ كرده هستند. زنانى را كه از نشوز آن‌ها مى‌ترسيد، اول آن‌ها را نصيحت كنيد. (اگر فايده‌اى نداشت در مرحله دوم براى مدتى) در رختخواب از آن‌ها كناره‌جويى كنيد. (در مرحله سوم چنانچه از هيچ راه ديگرى نتوانيد آن‌ها را از كارى كه مى‌كنند باز داريد) آن‌ها را بزنيد. اگر از شما اطاعت كردند، دنبال راهى بر عليه آن‌ها نگرديد، چون خدا بلندمرتبه و بزرگ است.(34)
4:35
اگر از مخالفت آن‌ها با هم ترسيديد داورى از خانواده مرد و داورى از خانواده زن انتخاب كنيد. اگر خواستار اصلاح باشند خدا بين آن‌ها موافقت ايجاد مى‌كند. چون خدا دانا و آگاه است.(35)
4:36
و فقط خدا را بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بى‌چون و چراى دستورهاى هيچ‌كس جز خدا نباشيد) و چيزى را شريك او نسازيد و به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و تهيدستان و همسايه خويشاوند و همسايه بيگانه و همنشين و در راه مانده و بردگانتان نيكى كنيد، چون خدا كسى را كه خودپسند و فخرفروش باشد دوست ندارد.(36)
4:37
افراد خودپسندى كه بخل مى‌ورزند و مردم را به بخل تشويق مى‌كنند و آنچه خدا از فضل خودش به آن‌ها داده پنهان مى‌كنند، (بدانند كه) ما براى كافران عذاب خواركننده‌اى تهيه كرده‌ايم.(37)
4:38
كسانى‌كه مالشان را از روى ريا (براى اين‌كه مردم ببينند) انفاق مى‌كنند و به خدا و روز آخرت ايمان ندارند، همدم شيطان هستند و شيطان همدم بدى است.(38)
4:39
اگر به خدا و روز آخرت ايمان داشتند و از آنچه خدا روزى آن‌ها ساخته انفاق مى‌كردند، چه مى‌شد؟ خدا آن‌ها را مى‌شناسد.(39)
4:40
خدا به اندازه ذره‌اى ظلم نمى‌كند. اگر كار خوبى باشد خدا آن را دو برابر مى‌كند و از طرف خودش پاداش بزرگى به او مى‌دهد.(40)
4:41
وضع آن‌ها چطور است وقتى كه از هر گروهى شاهدى بياوريم و تو را بر اين‌ها شاهد بياوريم؟(41)
4:42
آن روز افراد كافر كه از رسول اطاعت نكردند دوست دارند كه با خاك يكسان مى‌شدند و هيچ حرفى را از خدا پنهان نمى‌كنند.(42)
4:43
اى افراد باايمان، وقتى مست هستيد نماز نخوانيد تا وقتى كه بفهميد چه مى‌گوييد. وقتى جنب هستيد نماز نخوانيد تا اين‌كه خود را بشوييد، مگر اين‌كه در راه باشيد و اگر مريض يا در راه بوديد يا يكى از شما از قضاى حاجت (دفع) آمد يا با زنان همخوابگى كرديد و آب نيافتيد، با خاك پاكى تيمم كنيد و از آن به صورت و دست‌هايتان مسح بكشيد، چون خدا چشم‌پوش آمرزنده است.(43)
4:44
آيا كسانى را كه بهره‌اى از كتاب به آن‌ها داده شده بود نديدى كه خريدار گمراهى هستند و مى‌خواهند كه شما گمراه شويد؟(44)
4:45
خدا دشمنان شما را بهتر مى‌شناسد و خدا براى پشتيبانى و كمك به شما كافى است.(45)
4:46
عده‌اى از يهوديان معنى و تلفظ كلمات را از جاى خود منحرف مى‌كنند و مى‌گويندکه شنيديم و سركشى كرديم، و بشنو كه نشنوى،و با پيچاندن زبان و طعنه‌زدن در دين مى‌گويندکه راعنا (ای چوپان ماو یا ای خبیث ما)، ولی اگر مى‌گفتندکه شنيديم و اطاعت كرديم، و بشنو، و به ما نگاه كن، براى آن‌ها بهتر و درست‌تر بود. ولى خدا آن‌ها را به علت كفرشان از رحمت خود دور كرده و جز عده كمى از آن‌ها ايمان نمى‌آورند.(46)
4:47
اى اهل كتاب، به آنچه ما نازل كرديم و تصديق‌كننده توراتى است كه با شما است، ايمان بياوريد، قبل از اين‌كه صورت‌هايى را از بين ببريم و آن‌ها را به عقب برگردانيم يا از رحمت خود دور كنيم، همان‌طور كه كسانى را كه در روز شنبه كار مى‌كردند از رحمت خود دور كرديم و امر خدا شدنى است.(47)
4:48
خدا شرك به خودش را نمى‌آمرزد ولى غير از آن را براى كسى‌كه بخواهد مى‌بخشد. كسى‌كه شرك به خدا داشته باشد گناه بزرگى را به هم بافته و مرتكب شده است.(48)
4:49
آيا كسانى‌كه خود را پاك مى‌شمارند نديدى؟ خدا هر كس را كه بخواهد پاك مى‌سازد و ذره‌اى به آن‌ها ظلم نمى‌شود.(49)
4:50
نگاه كن چگونه دروغ‌هايى را به هم مى‌بافند و به خدا افترا مى‌زنند. همين يك گناه آشكار براى شخص كافى است.(50)
4:51
آيا كسانى را كه بهره‌اى از كتاب الهى به آن‌ها داده شده بود نديدى كه به جبت و طاغوت (به غير خدا و ساحر و كسانى‌كه نظر و دستورى بر خلاف دستور خدا مى‌دهند) ايمان مى‌آورند و درباره كفار مى‌گويند: راه اين‌ها صحيح‌تر از راه مسلمانان است.(51)
4:52
آن‌ها افرادى هستند كه خدا آن‌ها را از رحمت خود دور كرده است. كسى را كه خدا از رحمت خود محروم كند مددكارى براى او پيدا نمى‌كنى.(52)
4:53
آيا آن‌ها سهمى از فرمانروايى دارند؟ چون در آن صورت ذره‌اى به مردم نمى‌دهند.(53)
4:54
يا به مردم به‌خاطر آنچه خدا از لطف خودش به آن‌ها داده حسادت مى‌كنند؟ به آل ابراهيم كتاب و حكمت و حكومت بزرگى داديم.(54)
4:55
عده‌اى از آن‌ها به او ايمان آوردند و عده‌اى از آن‌ها ايمان نياوردند. آتش جهنم براى آن‌ها كافى است.(55)
4:56
كسانى را كه منكر آيات ما شدند وارد آتش جهنم مى‌كنيم. هر وقت پوستشان بسوزد آن را با پوست ديگرى عوض مى‌كنيم تا عذاب را بچشند. خدا توانا و حكيم است.(56)
4:57
كسانى را كه ايمان آوردند و عمل درست كردند وارد بهشت‌هايى مى‌كنيم كه در آن نهرها روان است و هميشه در آن خواهند بود. در آن جفت‌هاى پاكى دارند. آن‌ها را وارد سايه دايمى مى‌كنيم.(57)
4:58
خدا به شما دستور مى‌دهد كه امانت‌ها را به صاحبانش برگردانيد و وقتى بين مردم حكم مى‌كنيد به عدالت حكم كنيد. خدا نصيحت خوبى به شما مى‌كند. خدا شنوا و بينا است.(58)
4:59
اى افراد باايمان، از خدا و پيغمبر و اوليای امور مسلمانتان اطاعت كنيد. و اگر در چيزى (با اوليای امور) اختلاف نظر داشتيد، اگر به خدا و روز آخرت ايمان داريد، آن را به خدا و پيغمبر برگردانيد (ببينيد خدا و پيغمبر چه مى‌گويند). اين‌كار براى شما بهتر و خوش عاقبت‌تر است.(59)
4:60
آيا كسانى را كه خيال مى‌كنند كه به آنچه به تو نازل شده (به قرآن) و آنچه قبل از تو نازل شده (به تورات و انجيل و كتاب‌هاى پيغمبران ديگر) ايمان دارند، نديدى كه مى‌خواهند داورى را به طاغوت ببرند (به كتابى غير از كتاب خدا استناد مى‌كنند)؟ در صورتى كه به آن‌ها دستور داده شده كه طاغوت را (كسى را كه در مقابل خدا طغيان مى‌كند و دستور و نظرى بر خلاف كتاب خدا مى‌دهد) قبول نداشته باشند. ولى شيطان مى‌خواهد هر چه بيشتر آن‌ها را گمراه كند.(60)
4:61
وقتى به آن‌ها گفته شودکه بياييد ببينيم خدا و پيغمبر چه مى‌گويند، منافقين را مى‌بينى كه از اين كار خوددارى مى‌كنند.(61)
4:62
چطور است كه وقتى به‌خاطر كارهايى كه كرده‌اند مصيبتى به آن‌ها وارد مى‌شود پيش تو مى‌آيند و به خدا قسم مى‌خورند كه ما فقط قصد خوبى داشتيم و موفقيت شما را مى‌خواستيم.(62)
4:63
خدا از آنچه در دل آن‌هاست باخبر است، از آن‌ها بگذر و آن‌ها را نصيحت كن و با آن‌ها با سخنانى رسا كه در دلشان اثر بگذارد سخن بگو.(63)
4:64
هر پيغمبرى كه فرستاديم فقط براى اين بود كه به خواست خدا از او اطاعت شود. اگر آن‌ها وقتى كه به خودشان ظلم كردند پيش تو مى‌آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‌كردند و پيغمبر هم براى آن‌ها طلب آمرزش مى‌كرد، خدا را توبه‌پذير مهربان مى‌يافتند.(64)
4:65
اين‌طور نيست، قسم به خداوندت که آن‌ها ايمان نمى‌آورند مگر اين‌كه در اختلافاتى كه دارند تو را داور سازند و در دلشان از حكمى كه كرده‌اى احساس ناراحتى نكنند و تسليم كامل باشند.(65)
4:66
اگر ما بر آن‌ها مقرر مى‌كرديم كه همديگر (يا خودتان) را بكشيد يا از سرزمين خود خارج شويد، فقط عده كمى از آن‌ها اين‌كار را مى‌كردند. اگر آن‌ها نصيحتى راكه به آن‌ها مى‌شود انجام مى‌دادند براى آن‌ها بهتر بود و براى ثابت‌ماندنشان نيز بهتر بود.(66)
4:67
آن وقت پاداش بزرگى از طرف خودمان به آن‌ها مى‌داديم.(67)
4:68
و آن‌ها را به راه راست هدايت مى‌كرديم.(68)
4:69
كسانى‌كه از خدا و پيغمبر اطاعت كنند با كسانى خواهند بود كه خدا به آن‌ها لطف كرده از قبيل پيغمبران و راستگويان و شهدا و افراد درستكار. آن‌ها دوستان خوبى هستند.(69)
4:70
اين لطف خدا است و خدا براى دانستن كار انسان‌ها كافى است.(70)
4:71
اى افراد باايمان، احتياط خود را حفظ كنيد و دسته دسته يا دسته‌جمعى حركت كنيد.(71)
4:72
مسلماً کسی از شما در اين كار سستى مى‌كند. اگر مصيبتى به شما برسد مى‌گويد: خدا به من لطف كرد، چون با آن‌ها در معركه حاضر نبودم.(72)
4:73
و اگر لطف خدا شامل شما شود، حتماً مثل كسى‌كه بين شما و او رفاقتى وجود نداشته، مى‌گويد: اى كاش من هم با آن‌ها بودم و به نواى بزرگى مى‌رسيدم.(73)
4:74
كسانى‌كه زندگى دنيا را به آخرت فروخته‌اند بايد در راه خدا بجنگند. كسى‌كه در راه خدا بجنگد، چه كشته شود و چه پيروز شود، به او پاداش بزرگى مى‌دهيم.(74)
4:75
چرا در راه خدا و نجات افراد ضعيف، و مردان و زنان و كودكانى كه مى‌گويندکه خداوندا، ما را از اين شهرى كه مردمش ظالم هستند نجات بده و از طرف خود پشتيبان و ياورى براى ما قرار بده، نمى‌جنگيد؟(75)
4:76
افراد باايمان در راه خدا مى‌جنگند و كافران در راه طاغوت مى‌جنگند. پس با ياران شيطان بجنگيد. نقشه‌هاى شيطان ضعيف است.(76)
4:77
آيا كسانى را كه به آن‌ها گفته شد که دست نگه داريد و نماز به پا داريد و زكات بدهيد نديدى كه وقتى جنگ بر آن‌ها واجب شد، عده‌اى از آن‌ها همان‌طور كه از خدا مى‌ترسند، از مردم مى‌ترسند، و بلكه از مردم بيشتر مى‌ترسند؟ گفتند: خداوندا چرا جنگ را بر ما واجب كردى، و آن را براى مدت كوتاهى عقب نينداختى؟ بگو: استفاده از متاع دنيا كم است و آخرت براى افراد پرهیزکار بهتر است و ذره‌اى به شما ظلم نمى‌شود.(77)
4:78
هر جا باشيد مرگ به شما مى‌رسد، اگر چه در ساختمان‌هاى محكم باشيد. اگر خيرى نصيب آن‌ها شود مى‌گويند: اين از طرف خدا است، و اگر آسيبى به آن‌ها برسد مى‌گويند: از جانب تو است. بگو: همه از طرف خدا است. اين افراد را چه شده كه اين مطلب را نمى‌فهمند.(78)
4:79
هر وضع خوبى كه براى تو پيش آيد از خدا است و هر وضع بدى براى تو پيش آيد از خودت مى‌باشد. ما تو را به رسالت براى مردم فرستاديم. خدا براى شهادت كافى است.(79)
4:80
كسى‌كه از پيغمبر اطاعت كند از خدا اطاعت كرده است و كسى‌كه از اطاعت پيغمبر روگردان شود، ما تو را براى نگهبانى آن‌ها نفرستاديم.(80)
4:81
مى‌گويند: اطاعت مى‌كنيم. ولى وقتى از پيش تو مى‌روند عده‌اى از آن‌ها شبانه چيزى غير از آنچه تو گفتى مى‌گويند. خدا آنچه را كه مى‌گويند مى‌نويسد. از آنان بگذر و بر خدا توكل كن. خدا از نظر وكالت كافى است.(81)
4:82
آيا در آيات قرآن فكر و انديشه نمى‌كنند. اگر قرآن از جانب كسى غير از خدا بود اختلافات زيادى در آن پيدا مى‌كردند.(82)
4:83
وقتى كه خبرى درباره امنيت يا ترس به آن‌ها برسد آن را پخش مى‌كنند. اگر آن خبر را به پيغمبر و اوليای امور خود مى‌دادند مسلماً كسانى‌كه اهل فهم اينگونه مسايل هستند (درستى يا نادرستى يا قابل پخش بودن) آن را درك مى‌كردند. اگر لطف و رحمت خدا بر شما نبود حتماً از شيطان پيروى مى‌كرديد، به‌جز عده كمى.(83)
4:84
(اى پيغمبر،) در راه خدا بجنگ. تو فقط خودت وظيفه جنگيدن دارى، ولى مؤمنين را به جنگ تشويق كن. ممكن است خدا حمله كفار را دفع كند. قدرت خدا بيشتر و مجازاتش سخت‌تر است.(84)
4:85
هر كس در كار خوبى ميانجى شود سهمى از آن دارد و هر كس در كار بدى ميانجى شود سهمى از آن دارد. خداوند بر هر كارى قادر است.(85)
4:86
وقتى به شما سلام شد جواب آن را به نحو بهترى بدهيد يا همان سلام را جواب بدهيد. خدا حسابرس هر كارى است.(86)
4:87
معبودى (كسى‌كه در مقابل او احساس يا ابراز كوچكى كنيد و از دستورهاى او بدون چون و چرا اطاعت كنيد) غير از خدا وجود ندارد. مسلماً شما را در روز قيامت، كه شكى در آن نيست، جمع مى‌كند. از خدا راستگوتر چه كسى است؟(87)
4:88
چرا درباره منافقين دو دسته شده‌ايد؟ خدا آن‌ها را به‌خاطر كارهايى كه كرده‌اند سرافكنده ساخته است. آيا مى‌خواهيد كسى را كه خدا گمراه كرده هدايت كنيد؟ كسى را كه خدا گمراه كند راهى براى هدايت او پيدا نمى‌كنى.(88)
4:89
آن‌ها دوست دارند كه شما هم مثل آن‌ها كافر شويد تا با هم مساوى باشيد. بنابراين از آن‌ها يارانى براى خود نگيريد تا اين‌كه در راه خدا مهاجرت كنند. اگر از اين كار خوددارى كردند آن‌ها را بگيريد و هر جا آن‌ها را پيدا كرديد بكشيد و از آن‌ها يار و ياورى براى خود نگيريد.(89)
4:90
مگر افرادى كه به قومى برسند كه بين شما و آن‌ها پيمان است يا پيش شما بيايند، در حالى‌كه از اين‌كه با شما يا قومشان بجنگند ناراحت باشند. اگر خدا مى‌خواست آن‌ها را بر شما مسلط مى‌كرد و با شما مى‌جنگيدند. اگر از شما كناره‌جويى كردند و با شما نجنگيدند و به شما پيشنهاد صلح كردند با آن‌ها صلح كنيد. خدا براى شما راهى بر عليه آن‌ها قرار نداده است.(90)
4:91
افراد ديگرى را خواهيد يافت كه مى‌خواهند از شما و قوم خود خاطرجمع باشند. هر بار كه دچار فتنه‌اى شوند در آن فرو مى‌روند. پس اگر از شما كناره‌گيرى نكردند و به شما پيشنهاد صلح نكردند و دست نكشيدند، آن‌ها را بگيريد و هر جا پيدا كرديد بكشيد. آن‌ها افرادى هستند كه دليل روشنى عليه آن‌ها براى شما قرار داده‌ايم.(91)
4:92
سزاوار هيچ مؤمنى نيست كه مؤمنى را بكشد مگر از روى اشتباه (به غير عمد). كسى كه مؤمنى را از روى اشتباه بكشد، بايد بنده مؤمنى را آزاد كند و خون‌بهايى به خانواده مقتول بدهد. مگر اين‌كه خانواده مقتول آن را به او ببخشند. اگر مقتول، مؤمن و از خانواده قومى بود كه دشمن شما هستند، قاتل فقط بايد بنده مؤمنى را آزاد كند. و اگر از قومى بود كه بين شما و آن‌ها پيمانى وجود داشت بايد خون‌بها را به خانواده مقتول بدهد و بنده مؤمنى را آزاد كند. و اگر پيدا نكرد دو ماه پشت سر هم به عنوان توبه روزه بگيرد. خدا دانا و حكيم است.(92)
4:93
كسى‌كه مؤمنى را عمداً بكشد جزاى او جهنم است و هميشه در آن خواهد بود و مورد غضب و لعنت خدا است و خدا براى او عذاب بزرگى آماده كرده است.(93)
4:94
اى افراد باايمان، وقتى در راه خدا به سفر جنگى مى‌رويد خوب تحقيق كنيد و به كسى‌كه به شما اظهار مسلمانى كرد نگوييد که مؤمن نيستى. آيا دنبال مال دنيا مى‌گرديد؟ در صورتى كه پيش خدا غنيمت‌هاى زيادى است. شما قبلاً چنين بوديد و خدا بر شما منت گذاشت. بنابراين از اين به بعد اول تحقيق كنيد (مطلب را روشن كنيد). چون خداوند از كارهايى كه مى‌كنيد اطلاع دارد.(94)
4:95
افراد باايمانى كه به جنگ نمى‌روند و سالم هستند با كسانى‌كه در راه خدا با مال و جانشان جهاد مى‌كنند مساوى نيستند. خدا درجه افرادى را كه با مال و جانشان در راه خدا جهاد مى‌كنند بر كسانى‌كه به جهاد نمى‌روند برترى داده است. البته به هر يك وعده نيكويى داده است. خدا جهادكنندگان را بر كسانى‌كه جهاد نمى‌كنند به درجات و با آمرزش و رحمت خود با پاداش بزرگى برترى داده. خدا آمرزنده و مهربان است.(95 و 96)
4:96
افراد باايمانى كه به جنگ نمى‌روند و سالم هستند با كسانى‌كه در راه خدا با مال و جانشان جهاد مى‌كنند مساوى نيستند. خدا درجه افرادى را كه با مال و جانشان در راه خدا جهاد مى‌كنند بر كسانى‌كه به جهاد نمى‌روند برترى داده است. البته به هر يك وعده نيكويى داده است. خدا جهادكنندگان را بر كسانى‌كه جهاد نمى‌كنند به درجات و با آمرزش و رحمت خود با پاداش بزرگى برترى داده. خدا آمرزنده و مهربان است.(95 و 96)
4:97
كسانى‌كه فرشتگان جانشان را در حالى‌كه به خودشان ظلم كرده‌اند مى‌گيرند به آن‌ها مى‌گويند: مشغول چه كارى بوديد؟ آن‌ها مى‌گويند: ما در زمين ضعيف بوديم (قدرتى نداشتيم). فرشتگان به آن‌ها مى‌گويند: آيا زمين خدا وسيع نبود كه بتوانيد مهاجرت كنيد؟ آن‌ها جايشان جهنم است و جهنم جاى بدى است.(97)
4:98
به‌جز مردان و زنان و كودكان ضعيفى كه چاره‌اى نداشتند و راهى براى اين كار نمى‌شناختند.(98)
4:99
شايد خدا آن‌ها را ببخشد. خدا خطابخش و آمرزنده است.(99)
4:100
كسى‌كه در راه خدا مهاجرت كند در زمين محل‌هاى امن زيادى براى هجرت و گشايش كار پيدا مى‌كند. كسى‌كه از خانه‌اش براى مهاجرت به سوى خدا و پيغمبرش خارج شود و در راه مرگش فرا رسد (بميرد)، پاداش او بر عهده خدا قرار گرفته است. خدا آمرزنده و مهربان است.(100)
4:101
وقتى در سفر هستيد اگر مى‌ترسيد كه كافران صدمه‌اى به شما بزنند، اشكالى ندارد كه از نماز خود كم كنيد (نماز را شكسته بخوانيد)، چون كافران دشمن آشكار شما هستند.(101)
4:102
وقتى تو در ميان ايشان بودى و با آن‌ها نماز خواندى، بايد عده‌اى از آن‌ها با تو به نماز بايستند و سلاح‌هايشان را با خود داشته باشند. و وقتى سجده كردند بايد پشت سر شما بروند و دسته ديگرى كه نماز نخوانده‌اند بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد احتياط و سلاح‌هاى خود را حفظ كنند. افراد بى‌ايمان دوست دارند كه شما از سلاح‌ها و وسايل خودتان غافل شويد و آن‌ها يكباره به شما حمله كنند. اگر باران باعث ناراحتى شود يا مريض باشيد اشكالى ندارد كه سلاح‌هايتان را زمين بگذاريد ولى احتياط را حفظ كنيد. خدا براى افراد بى‌ايمان عذاب خواركننده‌اى آماده كرده است.(102)
4:103
وقتى نماز را تمام كرديد ايستاده و نشسته و درازكشيده خدا را ياد كنيد و وقتى خاطر جمع شديد نماز را كامل بخوانيد. چون نماز در اوقات معينى بر افراد باايمان واجب شده است.(103)
4:104
در تعقيب دشمنان سستى نكنيد. اگر شما ناراحت هستيد، آن‌ها هم مثل شما ناراحت و خسته هستند. در صورتى كه شما اميدهايى از خدا داريد كه آن‌ها ندارند. خدا دانا و حكيم است (دستورهايش از روى علم و حكمت است).(104)
4:105
ما كتاب را به حق بر تو نازل كرديم تا بين مردم مطابق آنچه خدا به تو نشان داده حكم كنى. و از خيانتكاران دفاع نكن.(105)
4:106
و از خدا طلب آمرزش كن چون خدا آمرزنده مهربان است.(106)
4:107
و از كسانى‌كه به خودشان خيانت مى‌كنند دفاع نكن. چون خدا كسى را كه خيانتكار و گناه‌كار باشد دوست ندارد.(107)
4:108
آن‌ها چيزهايى را از مردم مخفى مى‌كنند كه از خدا مخفى نمى‌كنند، در صورتى كه وقتى شب‌ها حرف‌هايى مى‌زنند كه خدا نمى‌پسندد، خدا مراقب آن‌ها است. خدا به كارهايى كه مى‌كنند احاطه دارد.(108)
4:109
آگاه باشيد (توجه داشته باشيد) كه اين‌ها كسانى هستند كه شما در زندگى دنيا از آن‌ها دفاع كرديد. روز قيامت چه كسى در مقابل خداوند از آن‌ها دفاع مى‌كند يا وكيل آن‌ها خواهد بود؟(109)
4:110
كسى‌كه كار بدى كند يا به خودش ظلم كند و بعد از خدا طلب آمرزش كند خدا را آمرزنده و مهربان مى‌يابد.(110)
4:111
كسى‌كه مرتكب گناه شود به ضرر خودش مى‌باشد و خدا آگاه و حكيم است.(111)
4:112
هر كس كار خطا يا گناهى كند و تهمت انجام دادن آن را به بى‌گناهى بزند، مسلماً بهتان و گناه بزرگى را بر عهده گرفته است.(112)
4:113
اگر لطف خدا و رحمت او نبود مسلماً عده‌اى از آن‌ها سعى مى‌كردند كه تو را گمراه كنند در صورتى كه آن‌ها خودشان را گمراه مى‌كنند و ذره‌اى به تو ضرر نمى‌زنند. خدا قرآن و حكمت را بر تو نازل كرد و چيزى را كه نمى‌دانستى به تو ياد داد. لطف خدا نسبت به تو زياد است.(113)
4:114
خيرى در بسيارى از نجواهای (درگوشى صحبت كردن) آن‌ها وجود ندارد، مگر اين‌كه امر به صدقه يا كار نيك يا اصلاح بين مردم باشد. كسى‌كه براى كسب رضاى خدا چنين كارى بكند پاداش بزرگى به او خواهيم داد.(114)
4:115
كسى‌كه بعد از اين‌كه راه صحيح براى او روشن شد با پيغمبر مخالفت كند و از راهى غير از راه مؤمنين پيروى كند او را به همان جايى برمى‌گردانيم كه به آن رو آورده و او را داخل جهنم مى‌كنيم. جهنم جاى بدى است.(115)
4:116
خدا شرك به خودش را نمى‌بخشد و غير از آن را براى كسى‌كه بخواهد مى‌بخشد. كسى‌كه شرك به خدا بياورد مسلماً خيلى گمراه شده است.(116)
4:117
آن‌ها به جاى خدا فقط بت‌هاى ماده را به كمك مى‌خوانند و فقط شيطان سركش را به كمك مى‌خوانند.(117)
4:118
خدا شيطان را از رحمت خود دور ساخته. شيطان به خدا گفت: حتماً عده معينى از بندگانت را (در اختيار) مى‌گيرم.(118)
4:119
و آن‌ها را گمراه و دچار آرزو و خيالبافى مى‌كنم و به آن‌ها دستور مى‌دهم تا گوش چهارپايان را ببرند و به آن‌ها دستور مى‌دهم تا خلقت خدا را تغيير دهند. كسى‌كه شيطان را به جاى خدا پشتيبان خود بگيرد مسلماً ضرر آشكارى كرده است.(119)
4:120
شيطان به آن‌ها وعده مى‌دهد و آن‌ها را دچار آرزو و خيالبافى مى‌كند. در صورتى كه شيطان به آن‌ها وعده دروغ مى‌دهد.(120)
4:121
جاى فريب‌خوردگان شيطان جهنم است و راه فرارى از آن پيدا نمى‌كنند.(121)
4:122
كسانى را كه ايمان آوردند و كار درست و صحيح كردند وارد بهشت‌هايى مى‌كنيم كه نهرها در آن روان است و هميشه در آن خواهند بود. وعده خدا درست است، و چه كسى از خدا راستگوتر است؟(122)
4:123
مطابق تصور و آرزوى شما نيست و مطابق تصور و آرزوى اهل كتاب هم نيست. هر كس كار بدى بكند مجازاتش را خواهد ديد و غير از خدا يار و مددكارى براى خودش پيدا نمى‌كند.(123)
4:124
كسانى‌كه كار درست بكنند و مؤمن باشند، چه مرد باشند چه زن، وارد بهشت مى‌شوند و ذره‌اى به آن‌ها ظلم نمى‌شود.(124)
4:125
چه كسى دينش بهتر از دين كسى است كه خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار باشد و از آيين ابراهيم مخلصانه پيروى كند. خدا ابراهيم را دوست خود گرفت.(125)
4:126
آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خداست و خدا به هر چيزى احاطه دارد.(126)
4:127
درباره زنان از تو نظر (فتوى) مى‌خواهند، بگو: خدا و آنچه كه در قرآن براى شما خوانده مى‌شود درباره آن‌ها فتوى مى‌دهد، و درباره دختران يتيمى كه، آنچه براى ايشان واجب شده به آن‌ها نمى‌دهيد، و دوست داريد با آن‌ها ازدواج كنيد و درباره پسران ضعيف (نابالغ) نظر مى‌دهد و اين‌كه با يتيمان به عدالت رفتار كنيد. هر كار خوبى كه بكنيد خدا آن را مى‌داند.(127)
4:128
اگر زنى از شوهرش ترس نشوز يا بى‌اعتنايى را داشت، اشكالى براى آن‌ها ندارد كه بين خود سازش بكنند و سازش (صلح) بهتر است. انسان‌ها دچار بخل هستند. اگر نيكى كنيد و از نافرمانى خدا بترسيد (بدانيد كه) خدا از كارهايى كه مى‌كنيد آگاه است.(128)
4:129
شما توانايى آن را نداريد كه بين زنانتان به عدالت رفتار كنيد، اگر چه خيلى علاقه‌مند به آن باشيد پس تمام علاقه خود را به يكى متوجه نكنيد كه ديگرى را بلاتكليف بگذاريد. اگر سازش كنيد و از نافرمانى خدا بترسيد خدا آمرزنده و مهربان است (خطاى گذشته شما را مى‌بخشد).(129)
4:130
اگر از هم جدا شدند، خدا هر يك را با لطف خود بى‌نياز مى‌كند. خدا وسعت‌دهنده حكيم است.(130)
4:131
آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خدا است. به اهل كتابى كه قبل از شما بودند و به شما سفارش كرديم كه از نافرمانى خدا بترسيد و اگر منكر شويد، باز هم آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خدا است و خدا احتياجى ندارد و مورد ستايش است.(131)
4:132
آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خدا است و خدا براى وكالت كافى است.(132)
4:133
اى مردم، اگر خدا بخواهد شما را از بين مى‌برد و افراد ديگرى را مى‌آورد. خدا قادر به اين‌كار هست.(133)
4:134
كسى‌كه پاداش دنيا را بخواهد، پاداش دنيا و آخرت پيش خدا است و خدا شنوا و بيناست (حرف‌هاى شما را مى‌شنود و كارهاى شما را مى‌بيند).(134)
4:135
اى افراد باايمان، عادل باشيد و براى خدا شهادت بدهيد اگر چه به ضرر خودتان يا پدر و مادر و نزديكانتان باشد، چه بى‌نياز باشند چه فقير، خدا به آن‌ها سزاوارتر است. پس دنبال دلخواه خود نرويد كه از عدالت منحرف شويد. اگر دوپهلو صحبت كنيد يا از دادن شهادت خوددارى كنيد (بدانيد كه) خدا از كارهايى كه مى‌كنيد باخبر است.(135)
4:136
اى افراد باايمان، به خدا و پيغمبرش و كتابى كه به پيغمبرش نازل كرده (يعنى قرآن) و كتابى كه قبلاً نازل كرده (به تورات و انجيل و كتاب‌هاى انبيا) ايمان بياوريد. كسى‌كه منكر خدا و فرشتگان و كتاب‌ها و پيغمبران خدا و روز آخرت شود خيلى گمراه شده است.(136)
4:137
كسانى‌كه ايمان آوردند، بعد كافر شدند، دوباره ايمان آوردند، دوباره كافر شدند و به كفر خود افزودند، امكان ندارد كه خدا آن‌ها را بيامرزد و آن‌ها را هدايت كند.(137)
4:138
به منافقين بشارت بده كه عذاب دردناكى دارند.(138)
4:139
منافقينى كه به جاى افراد باايمان افراد بى‌ايمان را پشتيبان خود مى‌گيرند، آيا عزت را از آنان مى‌جويند؟ تمام عزت متعلق به خدا است.(139)
4:140
خدا در قرآن نازل كرده كه وقتى شنيديد كه آيات خدا مورد انكار و تمسخر قرار مى‌گيرد با آن‌ها ننشينيد تا وارد سخنى غير از آن شوند. اگر با چنين افرادى بنشينيد شما هم مثل آن‌ها خواهيد بود. خدا همه منافقين و منكرين را در جهنم جمع مى‌كند.(140)
4:141
منافقينى كه در مورد كار شما انتظار مى‌كشند، اگر از جانب خدا فتحى نصيب شما شود مى‌گويند: آيا ما با شما نبوديم؟ و اگر فتح نصيب كفار شود به آن‌ها مى‌گويند: آيا شما را حفظ نكرديم و شما را از افراد باايمان برحذر نداشتيم؟ خدا بين شما در روز قيامت حكم مى‌كند. خدا هرگز براى كافرين تسلطى بر افراد باايمان قرار نداده است.(141)
4:142
منافقين به نظر خود خدا را گول مى‌زنند، در صورتى كه خدا آن‌ها را گول مى‌زند. وقتى منافقين به نماز برمى‌خيزند با تنبلى برمى‌خيزند و ريا مى‌كنند (نماز را براى اين‌كه مردم ببينند مى‌خوانند). خيلى كم خدا را ياد مى‌كنند.(142)
4:143
بين اين دو حالت، دودل هستند، نه اين طرفى هستند نه آن طرفى. كسى را كه خدا گمراه كند راهى براى هدايت او پيدا نمى‌كنى.(143)
4:144
اى افراد باايمان، كافران را به جاى افراد باايمان ياور خود نگيريد. آيا مى‌خواهيد دليل روشنى بر ضد خود به خدا بدهيد؟(144)
4:145
منافقين در پست‌ترين نقطه جهنم هستند و هرگز ياورى براى آن‌ها پيدا نمى‌كنى.(145)
4:146
مگر اشخاصى كه توبه كردند (از نفاق دست برداشتند) و كار خود را اصلاح كردند و به خدا متوسل شدند و دينشان را براى خدا خالص كردند. چنين افرادى جزو مؤمنين هستند. خدا به مؤمنين پاداش بزرگى مى‌دهد.(146)
4:147
اگر سپاسگزارى كنيد و ايمان بياوريد خدا شما را عذاب نمى‌كند. خدا قدردان و دانا است.(147)
4:148
خدا بدزبانى آشكار را دوست ندارد مگر براى كسى‌كه مورد ظلم قرار گرفته است. خدا شنوا و دانا است.(148)
4:149
اگر كار خوب را آشكار كنيد يا آن را پنهانی بكنيد يا كار ناپسندى را ببخشيد، خدا نيز درگذرنده از خطاى شما و توانا است.(149)
4:150
كسانى‌كه منكر خدا و پيغمبرانش مى‌شوند و مى‌خواهند حساب خدا و پيغمبرانش را از هم جدا كنند مى‌گويند: ما به بعضى ايمان داريم و بعضى را قبول نداريم و مى‌خواهند راهى بين اين دو انتخاب كنند.(150)
4:151
آن‌ها حقيقتاً كافر هستند و ما براى كافران عذاب خواركننده‌اى آماده كرده‌ايم.(151)
4:152
و كسانى‌كه به خدا و به پيغمبرانش ايمان آوردند و بين هيچكدام آن‌ها فرقى نگذاشتند، كسانى هستند كه خدا پاداش آن‌ها را به آن‌ها مى‌دهد. خدا آمرزنده مهربان است.(152)
4:153
اهل كتاب از تو مى‌خواهند كه كتابى از آسمان براى آن‌ها نازل كنى. از موسى بزرگ‌تر از اين خواستند. به موسى گفتند: خدا را آشكارا به ما نشان بده. بنابراين به سبب ظلمشان دچار صاعقه شدند و پس از اين‌كه دلايل روشن (معجزات) براى آن‌ها آمد گوساله‌پرست شدند. ما از آن گذشت كرديم و به موسى معجزات روشنى داديم.(153)
4:154
و كوه را به سبب پيمانشان بالاى سر آنان قرار داديم و به آن‌ها گفتيم که با فروتنى از در وارد شويد، و به آن‌ها گفتيم که روز شنبه كار نكنيد، و از آن‌ها پيمان محكمى گرفتيم.(154)
4:155
و به علت اين‌كه پيمانشان را شكستند و به علت كفرشان به آيات خدا و به‌خاطر اين‌كه به ناحق پيغمبران را كشتند و به‌خاطر سخنشان كه گفتندکه دل‌هاى ما غلاف دارد (حرف‌هايتان در ما بى‌اثر است)، خدا به سبب كفرشان قدرت فكر كردن را از آن‌ها گرفته و درنتيجه عده كمى از آن‌ها ايمان مى‌آورند.(155)
4:156
و نيز به علت كفرشان و به علت اين‌كه نسبت به مريم تهمت بزرگى زدند.(156)
4:157
و به سبب حرفشان كه گفتند ما مسيح عيسى پسر مريم رسول خدا را كشتيم، در صورتى كه او را نكشتند و به دار نزدند، ولى براى آن‌ها مشتبه شد. كسانى‌كه در اين مورد اختلاف دارند درباره آن مسلماً شك دارند، آن‌ها علمى به آن ندارند و فقط از گمان پيروى مى‌كنند و بدون ترديد او را نكشتند.(157)
4:158
بلكه خدا او را بالا و پيش خود برد. خدا توانا و حكيم است.(158)
4:159
هيچ كس از اهل كتاب نيست مگر اين‌كه قبل از مرگش به او ايمان بياورد و او روز قيامت شاهد آن‌ها خواهد بود.(159)
4:160
و به علت ظلم يهوديان و به سبب اين‌كه به مقدار بسيار زياد مردم را از راه خدا باز مى‌داشتند، و به علت رباخوارى آن‌ها در صورتى كه از آن نهى شده بودند، و به علت اين‌كه مال مردم را به ناحق مى‌خوردند، خوردنى‌هاى پاكى را كه براى آن‌ها حلال بود بر آن‌ها حرام كرديم. ما براى كافرين عذاب دردناكى آماده كرده‌ايم.(160 و 161)
4:161
و به علت ظلم يهوديان و به سبب اين‌كه به مقدار بسيار زياد مردم را از راه خدا باز مى‌داشتند، و به علت رباخوارى آن‌ها در صورتى كه از آن نهى شده بودند، و به علت اين‌كه مال مردم را به ناحق مى‌خوردند، خوردنى‌هاى پاكى را كه براى آن‌ها حلال بود بر آن‌ها حرام كرديم. ما براى كافرين عذاب دردناكى آماده كرده‌ايم.(160 و 161)
4:162
اما راسخين در علم آنان و مؤمنينى كه، به آنچه به تو و قبل از تو نازل شده (به قرآن، تورات، انجيل و كتاب‌هاى پيغمبران ديگر) ايمان مى‌آورند و نماز را به پا مى‌دارند و زكات مى‌دهند و به خدا و روز آخرت ايمان دارند افرادى هستند كه پاداش بزرگى به آن‌ها خواهيم داد.(162)
4:163
ما به تو وحى كرديم همان‌طور كه به نوح و پيغمبران بعد از او وحى كرديم. ما به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان يعقوب و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان وحى كرديم و «زبور» را به داود داديم.(163)
4:164
و پيغمبرانى كه قبلاً داستان آن‌ها را به تو گفته‌ايم و پيغمبرانى كه داستان آن‌ها را به تو نگفته‌ايم. و خدا با موسى سخن گفت.(164)
4:165
پيغمبرانى كه بشارت‌دهنده و هشداردهنده بودند فرستاديم تا بعد از پيغمبران دليلى براى مردم در مقابل خدا وجود نداشته باشد. خدا توانا و حكيم است.(165)
4:166
ولى خدا به آنچه به تو نازل كرده شهادت مى‌دهد كه آن را با علم خود نازل كرده و فرشتگان هم شهادت مى‌دهند. خدا براى شهادت كافى است.(166)
4:167
كسانى كه كافر شدند و مردم را از راه خدا باز داشتند خيلى گمراه شده‌اند.(167)
4:168
امكان ندارد كه خدا كسانى را كه كافر شدند و ظلم كردند بيامرزد يا به راهى هدايتشان بكند.(168)
4:169
به‌جز راه جهنم، كه هميشه در آن خواهند بود و اين‌كار براى خدا آسان است.(169)
4:170
اى مردم، پيغمبر حقيقت را از جانب خداوندتان براى شما آورد پس ايمان بياوريد، اين‌كار به نفع شما است. اگر كافر شويد (بدانيد كه) آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خداست و خدا دانا و حكيم است.(170)
4:171
اى اهل كتاب، در دينتان گزافه‌گويى نكنيد و از قول خدا فقط حقيقت را بگوييد. مسيح، عيسى پسر مريم، فقط رسول خدا و كلمه اوست كه به مريم القا كرد و روحى از او است. پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد خدا سه تا است. از اين حرف و نظر دست برداريد. اين‌كار به نفع شما است. فقط خدا معبود يگانه است. خدا بالاتر از اين است كه فرزندى داشته باشد. آنچه در آسمان‌ها و زمين است مال خدا است و خدا براى وكالت كافى است.(171)
4:172
مسيح از اين‌كه بنده خدا باشد هرگز خوددارى نمى‌كند. فرشتگان مقرب هم خوددارى نمى‌كنند. كسانى كه از بندگى خدا خوددارى مى‌كنند و تكبر مى‌ورزند (بدانند كه) خدا همه آن‌ها را پيش خود (براى رسيدگى به حساب) جمع مى‌كند.(172)
4:173
اما كسانى‌كه ايمان آوردند و عمل درست انجام دادند خدا مزد آن‌ها را به طور كامل مى‌دهد و از فضل خودش به مزدشان اضافه مى‌كند. اما كسانى‌كه از بندگى خدا خوددارى كردند و تكبر ورزيدند خدا آن‌ها را عذابى دردناك مى‌كند و غير از خدا يار و مددكارى براى خودشان پيدا نمى‌كنند.(173)
4:174
اى مردم، دليل روشنى از جانب خداوندتان براى شما آمد و نور روشنى براى شما نازل كرديم (كه راه زندگى شما را روشن كند).(174)
4:175
اما كسانى‌كه به خدا ايمان آوردند و به او متوسل شدند خدا آن‌ها را مورد لطف و مرحمت خودش قرار مى‌دهد و آن‌ها را به راه راست خود هدايت مى‌كند.(175)
4:176
از تو نظر (فتوى) مى‌خواهند. بگو: خدا درباره كلاله براى شما نظر (فتوى) مى‌دهد. اگر مردى بميرد و فرزند نداشته باشد و خواهرى داشته باشد نصف آنچه او به جا گذاشته مال خواهرش خواهد بود، و برادر تمام آنچه خواهرش به جا گذاشته به ارث مى‌برد به شرط اين‌كه خواهرش فرزندى نداشته باشد. اگر خواهرها دو نفر باشند دو سوم ارثيه مال آن‌ها است و اگر چند برادر و خواهر بودند، برادر دو برابر خواهر ارث مى‌برد. خدا براى شما بيان مى‌كند تا گمراه نشويد. خدا هر چيزى را مى‌داند.(176)