90:1
قسم به این شهر مقدّس [= مکّه]،
90:2
شهری که تو در آن ساکنی،
90:3
و قسم به پدر و فرزندش [= ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح]،
90:4
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!
90:5
آیا او گمان می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند بر او دست یابد؟!
90:6
می‌گوید: «مال زیادی را (در کارهای خیر) نابود کرده‌ام!»
90:7
آیا (انسان) گمان می‌کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیری انجام نداده) است؟!
90:8
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم،
90:9
و یک زبان و دو لب؟!
90:10
و او را به راه خیر و شرّ هدایت کردیم!
90:11
ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت!
90:12
و تو نمی‌دانی آن گردنه چیست!
90:13
آزادکردن برده‌ای،
90:14
یا غذا دادن در روز گرسنگی...
90:15
یتیمی از خویشاوندان،
90:16
یا مستمندی خاک‌نشین را،
90:17
سپس از کسانی باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایی و رحمت توصیه می‌کنند!
90:18
آنها «اصحاب الیمین» اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان می‌دهند)!
90:19
و کسانی که آیات ما را انکار کرده‌اند افرادی شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‌شود).
90:20
بر آنها آتشی است فروبسته (که راه فراری از آن نیست)!