96:1
بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛
96:2
[همان که] انسان را از علق به وجود آورد.
96:3
بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است.
96:4
همان که به وسیله قلم آموخت،
96:5
[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد.
96:6
این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند.
96:7
برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد.
96:8
بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست.
96:9
مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد،
96:10
بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟
96:11
مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد
96:12
یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟]
96:13
مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق می ازات سخت نیست؟!]
96:14
مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟
96:15
این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.]
96:16
[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را
96:17
پس [اگر بخواهد] اهل می لس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند،
96:18
ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم.
96:19
این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند] ، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی.