17:1
پاك و منزه است خدايى كه شبى بنده‌اش را از مسجدالحرام به مسجدالاقصى، كه اطرافش را بركت داديم، برد تا بعضى از آيات خودمان را به او نشان دهيم، چون او شنوا و بينا است.(1)
17:2
و به موسى كتاب داديم و آن را راهنماى بنى‌اسرائيل ساختيم كه وكيلى غير از من نگيريد.(2)
17:3
اى فرزندان كسانى‌كه با نوح در كشتى سوار كرديم، نوح بنده سپاسگزارى بود.(3)
17:4
در كتاب به بنى‌اسرائيل اعلام كرديم كه دوبار در زمين فساد مى‌كنيد و برترى‌جويى و طغيان بزرگى مى‌كنيد.(4)
17:5
چون وعده اول بيايد افراد بسيار قدرتمندى را بر عليه شما برمى‌انگيزيم تا درون خانه‌ها دنبال شما بگردند. اين وعده عملى خواهد بود.(5)
17:6
بعد شما را بر آن‌ها مسلط مى‌گردانيم و شما را با مال و فرزند كمك و افراد شما را بيشتر مى‌كنيم.(6)
17:7
اگر نيكى بكنيد، به خودتان نيكى كرده‌ايد و اگر بدى بكنيد، به خودتان بدى كرده‌ايد. و چون وعده دوم بيايد، براى اين‌كه شما را ناراحت كنند داخل مسجد مى‌شوند، همان‌طور كه بار اول داخل آن شدند و به هر چه دست يابند نابود مى‌كنند.(7)
17:8
ممكن است خدا به شما رحم كند. اما اگر شما برگرديد ما هم برمى‌گرديم و جهنم را زندان افراد بى‌ايمان قرار داده‌ايم.(8)
17:9
اين قرآن مردم را به درست‌ترين راه هدايت مى‌كند و به افراد باايمانى كه كار درست بكنند مژده مى‌دهد كه پاداش بزرگى دارند.(9)
17:10
براى افرادى كه به آخرت ايمان ندارند عذاب پردردى آماده كرده‌ايم.(10)
17:11
انسان همان‌طور كه دعاى خير مى‌كند، دعاى بد مى‌كند. انسان خيلى عجله دارد.(11)
17:12
شب و روز را دو نشانه قرار داديم. نشانه شب را تاريك كرديم و نشانه روز را روشن ساختيم تا دنبال كسب معاش برويد و عدد سال‌ها و حساب را بدانيد. ما هر چيزى را كاملاً توضيح داده‌ايم.(12)
17:13
كارنامه هر كس را به گردنش آويخته‌ايم و روز قيامت آن را به صورت كتاب بازى كه مى‌بيند براى او در مى‌آوريم.(13)
17:14
و به او مى‌گوييم: كتابت را بخوان، خودت امروز براى حسابرسى كافى هستى.(14)
17:15
هر كس هدايت شود به نفع خودش هدايت شده و هر كس گمراه شود به ضرر خودش گمراه شده است، و هيچ‌كس بار گناه ديگرى را برنمى‌دارد. ما تا پيغمبر نفرستيم افراد را عذاب نمى‌كنيم.(15)
17:16
وقتى بخواهيم شهرى را نابود كنيم ثروتمندان و قدرتمندان آن را امر مى‌كنيم كه در آن به نافرمانى خدا بپردازند و درنتيجه عذاب بر آن مقرر مى‌شود و آن را نابود مى‌كنيم.(16)
17:17
امت‌هاى بسيارى را بعد از نوح هلاك كرديم و خداوندت براى ديدن و با خبر بودن از گناه بندگانش كافى است.(17)
17:18
كسى‌كه دنياى زودگذر را بخواهد، خيلى زود هر چه را بخواهيم به او مى‌دهيم. بعد جهنم را براى او مقرر مى‌سازيم كه سرزنش شده و رانده وارد آن شود.(18)
17:19
كسانى‌كه آخرت را بخواهند و كوشش لازم را براى آن بكنند و ايمان داشته باشند، از كوشش آن‌ها قدردانى مى‌شود.(19)
17:20
ما، هم اين دسته و هم آن دسته را با عطاى خداوندت كمك مى‌كنيم. عطاى خداوندت از كسى منع نمى‌شود.(20)
17:21
نگاه كن چگونه بعضى را بر بعضى برترى داده‌ايم. مسلماً آخرت درجات و برترى‌هاى بيشترى دارد.(21)
17:22
با خدا معبود ديگرى قرار نده (غير خدا را ارباب و سرور خود نگير) چون سرزنش شده و بدون ياور به گوشه‌اى خواهى نشست.(22)
17:23
خداوند تو حكم كرد كه فقط او را بندگى كنيد (بنده و مطيع محض و بى‌چون و چراى هيچ‌كس جز او نباشيد) و به پدر و مادر نيكى كنيد. اگر يكى از آن‌ها يا هر دوى آن‌ها پيش تو به سن پيرى برسند به آن‌ها اف هم نگو و با آن‌ها تندى نكن و با آن‌ها با احترام حرف بزن.(23)
17:24
و از روى مهربانى بال فروتنى و كوچكى را در مقابل آن‌ها بگستران و بگو: خداوندا، آن‌ها را مورد رحمت قرار بده همان‌طور كه وقتى من كوچك بودم آن‌ها مرا پرورش دادند.(24)
17:25
اگر درستكار باشيد، خدا آنچه در دل شما است به خوبى مى‌داند. او توبه‌كنندگان را مى‌بخشد.(25)
17:26
حق خويشان و تهيدستان و در راه‌ماندگان را بده و اسراف (ريخت و پاش) نكن.(26)
17:27
چون ريخت و پاش‌كنندگان برادر شيطان هستند و شيطان نسبت به خداوندش ناسپاس بود.(27)
17:28
اگر به‌خاطر اميدى كه به لطف خدا دارى از آن‌ها رو مى‌گردانى، پس با آن‌ها با نرمى صحبت كن.(28)
17:29
و دستت را به گردنت قرار مده و آن را كاملاً باز نكن تا ملامت شده و با حسرت در كنجى بنشينى.(29)
17:30
چون خدا روزى را براى هر كسى‌كه بخواهد فراوان مى‌كند يا كم مى‌كند، چون او به وضع بندگانش آگاه و بينا است.(30)
17:31
و فرزندانتان را از ترس فقر نكشيد. روزى آن‌ها و شما را ما مى‌دهيم. كشتن آن‌ها خطاى بزرگى است.(31)
17:32
و به زنا نزديك نشويد، چون زنا كارى زشت و راه بدى است.(32)
17:33
و انسانى كه خدا جانش را محترم داشته نكشيد مگر به حق. كسى‌كه بى‌گناه كشته شود، براى بازمانده او تسلطى بر قاتل قرار داده‌ايم، پس در قصاص زياده‌روى نكند، چون او (مظلوم) يارى شده است.(33)
17:34
و به مال يتيم نزديك نشويد مگر به بهترين شكل (براى اداره مالش) تا اين‌كه به رشد خود برسد، و به عهد خود وفا كنيد، چون عهدها مورد بازخواست قرار مى‌گيرد.(34)
17:35
پيمانه را، وقتى با پيمانه جنس مى‌فروشيد، كامل بدهيد و با ترازوى درست وزن كنيد. اين‌كار بهتر و خوش عاقبت‌تر است.(35)
17:36
از آنچه نمى‌دانى (به درستى آن اطمينان ندارى) پيروى (دنباله‌روى كوركورانه) نكن چون گوش و چشم و دل همگى درباره آن (عمل كوركورانه) مورد بازخواست قرار مى‌گيرند.(36)
17:37
و در زمين خودپسندانه راه نرو، چون زمين را با راه رفتن خود نمى‌شكافى و بلندى قدت به كوه‌ها نمى‌رسد.(37)
17:38
بدى تمام اين كارها پيش خداوند تو ناخوشايند است.(38)
17:39
(اى پيغمبر،) اين‌ها از حكمت‌هايى است كه خدا به تو وحى كرده است. و با خدا معبود ديگرى قرار نده، چون ملامت شده و رانده در جهنم خواهى افتاد.(39)
17:40
آيا خدا براى شما پسران را انتخاب كرده و از فرشتگان دخترانى براى خود گرفته؟ حرف بزرگى مى‌زنيد.(40)
17:41
ما در اين قرآن حقيقت را به صورت‌هاى گوناگون بيان كرديم تا متوجه شوند، ولى فقط بر نفرت (و گريز) آن‌ها مى‌افزايد.(41)
17:42
بگو: اگر همان‌طور كه آن‌ها مى‌گويند معبودانى با خدا بودند، حتماً دنبال راهى براى غلبه بر صاحب عرش مى‌گشتند.(42)
17:43
خدا پاك و بسيار برتر از چيزهايى است كه مى‌گويند.(43)
17:44
آسمان‌هاى هفتگانه و زمين و كسانى‌كه در آن‌ها هستند تسبيح او را مى‌گويند. هر چيزى با ستايش او، او را تسبيح مى‌گويد ولى شما تسبيح آن‌ها را نمى‌فهميد. خدا بردبار و آمرزنده است.(44)
17:45
وقتى قرآن مى‌خوانى، بين تو و كسانى‌كه به آخرت ايمان ندارند پرده ناپيدايى قرار مى‌دهيم.(45)
17:46
بر دل‌هايشان پرده‌اى مى‌كشيم تا قرآن را نفهمند و گوششان را سنگين مى‌كنيم و وقتى در قرآن خدا را به تنهايى ياد كنى با نفرت رو برمى‌گردانند.(46)
17:47
ما بهتر مى‌دانيم كه وقتى به تو گوش مى‌دهند به چه منظورى گوش مى‌دهند و وقتى با هم نجوى مى‌كنند چه مى‌گويند. ظالمان مى‌گويند: شما فقط از مردى كه جادو شده پيروى مى‌كنيد.(47)
17:48
ببين چگونه براى تو مثل زدند و درنتيجه گمراه شدند و راهى براى هدايت پيدا نمى‌كنند.(48)
17:49
و گفتند آيا وقتى ما استخوان و پوسيده شديم در خلقت جديدى زنده مى‌شويم؟(49)
17:50
بگو: سنگ يا آهن يا موجودى سخت‌تر از آنچه به فكرتان مى‌رسد باشيد (باز هم برانگيخته مى‌شويد). پس خواهند گفت: چه كسى ما را برمى‌گرداند؟ بگو: همان كسى‌كه اولين بار شما را آفريد. پس سرهايشان را براى تو تكان مى‌دهند و مى‌گويند: چه موقع اين كار صورت مى‌گيرد؟ بگو: ممكن است نزديك باشد.(50 و 51)
17:51
بگو: سنگ يا آهن يا موجودى سخت‌تر از آنچه به فكرتان مى‌رسد باشيد (باز هم برانگيخته مى‌شويد). پس خواهند گفت: چه كسى ما را برمى‌گرداند؟ بگو: همان كسى‌كه اولين بار شما را آفريد. پس سرهايشان را براى تو تكان مى‌دهند و مى‌گويند: چه موقع اين كار صورت مى‌گيرد؟ بگو: ممكن است نزديك باشد.(50 و 51)
17:52
روزى كه شما را مى‌خواند و شما با ستايش او دعوت او را اجابت مى‌كنيد و خيال مى‌كنيد فقط مدت كمى در حال مرگ مانده‌ايد.(52)
17:53
به بندگان من بگو که به بهترين وجه صحبت كنند، زيرا شيطان بين آن‌ها را به هم مى‌زند. چون شيطان دشمن آشكار انسان است.(53)
17:54
خداوندتان از وضع شما آگاه‌تر است، اگر بخواهد به شما رحم مى‌كند و اگر بخواهد شما را عذاب مى‌كند. ما تو را براى وكالت آن‌ها نفرستاده‌ايم.(54)
17:55
خداى تو كسانى را كه در آسمان‌ها و زمين هستند خوب مى‌شناسد، و بعضى از پيغمبران را بر بعضى از آن‌ها برترى داديم و زبور را به داود داديم.(55)
17:56
بگو: هر كسى غير از خدا را كه فكر مى‌كنيد به كمك بخوانيد، آن‌ها توانايى اين‌كه ضرر را از شما برگردانند يا تغيير دهند ندارند.(56)
17:57
كسانى را كه اين افراد به كمك مى‌خوانند، هر كدامشان كه به خدا نزديك‌ترند و اميد رحمتش را دارند و از عذابش مى‌ترسند، دنبال وسيله‌اى براى تقرب به خدا مى‌گردند. چون بايد از عذاب خدا ترسيد و حذر كرد.(57)
17:58
هيچ شهرى نيست مگر اين‌كه ما آن را قبل از روز قيامت نابود يا آن را به شدت عذاب مى‌كنيم. اين امر در كتاب الهى تثبيت شده است.(58)
17:59
هيچ چيز ما را از فرستادن معجزه باز نداشت غير از اين‌كه پيشينيان آن را انكار كردند. ما به قوم ثمود شتر ماده را كه دليل روشنى بود داديم، ولى آن‌ها به آن ستم كردند. ما معجزات را فقط براى ترساندن مى‌فرستيم.(59)
17:60
وقتى را يادآورى كن كه به تو گفتيم: خداى تو به مردم احاطه و تسلط دارد، و رويايى را كه به تو نشان داديم و آن درخت لعنت‌شده در قرآن هم فقط براى امتحان مردم بود. آن‌ها را مى‌ترسانيم، ولى فقط طغيان بزرگى بر آن‌ها اضافه مى‌كند.(60)
17:61
و هنگامى را يادآورى كن كه به فرشتگان گفتيم: به آدم سجده كنيد. همه آن‌ها سجده كردند غير از ابليس كه گفت: آيا من به موجودى كه از گل درست كرده‌اى سجده كنم؟(61)
17:62
و گفت: نظر تو درباره اين كسى‌كه بر من ترجيح دادى چيست؟ اگر به من تا روز قيامت فرصت دهى بر سر فرزندان او افسار مى‌زنم، غير از عده كمى از آن‌ها.(62)
17:63
خدا گفت: تو با كسانى‌كه از تو پيروى كنند برويد، جهنم جزاى كامل شما است.(63)
17:64
هر كس از آن‌ها را كه توانستى با صدايت (وسوسه‌هايت) منحرف كن و با سواران و پياده‌هايت بر آن‌ها بتاز و در مال و فرزند با آن‌ها شريك شو و به آن‌ها وعده بده. شيطان به آن‌ها فقط وعده دروغ مى‌دهد.(64)
17:65
تو بر بندگان من تسلطى ندارى و خداوندت براى وكالت آن‌ها كافى است.(65)
17:66
صاحب‌اختيار شما (خداست) كه كشتى را براى شما در دريا به حركت درمى‌آورد تا دنبال كسب معاش برويد، چون خدا نسبت به شما مهربان است.(66)
17:67
وقتى در دريا دچار خطرى بشويد همه كسانى را كه به كمك مى‌خوانيد ناپديد مى‌شوند، غير از خدا. ولى چون شما را نجات دهد و به خشكى رساند از او رو مى‌گردانيد، زيرا انسان ناسپاس است.(67)
17:68
آيا از اين‌كه در خشكى شما را به زمين فرو برد يا طوفان شنى بفرستد و هيچ مددكارى براى خود پيدا نكنيد، در امان هستيد؟(68)
17:69
يا از اين‌كه دوباره شما را بار ديگر به دريا برگرداند و طوفانى خردكننده به پا كند و شما را به علت كفرى كه ورزيديد غرق كند و خونخواهى در مقابل ما پيدا نكنيد، در امان هستيد؟(69)
17:70
ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آن‌ها را در زمين و دريا سواره راه برديم و خوردنى‌هاى پاك را روزى آن‌ها كرديم و آن‌ها را بر بسيارى از مخلوقات خود برترى زيادى داديم.(70)
17:71
روزى كه هر گروهى را با نامه اعمالشان بخوانيم، كسانى‌كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده شود آن را مى‌خوانند و ذره‌اى به آن‌ها ظلم نمى‌شود.(71)
17:72
اما كسى‌كه در اين دنيا كوردل است در آخرت نيز كور و گمراه‌ترين فرد است.(72)
17:73
(اى پيغمبر،) نزديك بود تو را از آنچه به تو وحى كرديم منحرف كنند كه به ما چيزى غير از آن را نسبت دهى تا آن وقت با تو دوست شوند.(73)
17:74
اگر تو را ثابت‌قدم نمى‌كرديم نزديك بود مقدار كمى به آن‌ها تمايل پيدا كنى.(74)
17:75
آن وقت در دنيا و آخرت به تو چند برابر عذاب مى‌چشانديم و ياورى در مقابل ما پيدا نمى‌كردى.(75)
17:76
نزديك بود تو را از زمين بلغزانند تا از آن بيرونت كنند، در آن صورت بعد از تو فقط مدت كمى مى‌ماندند.(76)
17:77
اين روشى است كه در مورد كسانى‌كه قبل از تو براى آن‌ها پيغمبر فرستاديم اجرا شده و تغييرى در روش ما پيدا نمى‌كنى.(77)
17:78
نماز را از غروب خورشيد تا تاريكى شب و سپيده صبح بخوان. نماز صبح مورد توجه است.(78)
17:79
و قسمتى از شب را بيدار شو و نماز بخوان. اين يك وظيفه اضافى برای توست براى اين‌كه خدا تو را به مقام پسنديده‌اى برساند.(79)
17:80
و بگو: خداوندا، مرا صادقانه وارد كن و صادقانه خارج كن و براى من از طرف خودت دليل و قدرت كمك‌كننده‌اى قرار بده.(80)
17:81
بگو: حق آمد و باطل از بين رفت. مسلماً باطل از بين رفتنى است.(81)
17:82
ما از قرآن آنچه را كه براى افراد باايمان شفا و رحمت است نازل مى‌كنيم و فقط بر ضرر كسانى‌كه ظلم مى‌كنند اضافه مى‌كند.(82)
17:83
وقتى به انسان نعمتى مى‌دهيم از ما روگردان مى‌شود و خود را كنار مى‌كشد و وقتى بدى به او برسد نااميد مى‌شود.(83)
17:84
بگو: هر كس مطابق ساختمان روحى و فكرى خود كار مى‌كند. خداى شما كسى را كه راهش صحيح‌تر است بهتر مى‌شناسد.(84)
17:85
درباره روح از تو مى‌پرسند. بگو: روح امرى مربوط به خداى من مى‌باشد و به شما فقط مقدار كمى از علم داده شده.(85)
17:86
و اگر بخواهيم آنچه را به تو وحى كرده‌ايم، مى‌بريم و تو مدافعى در مقابل ما پيدا نمى‌كنى.(86)
17:87
مگر اين‌كه رحمتى از جانب خداوندت باشد، چون لطف خدا به تو زياد است.(87)
17:88
بگو: اگر انس و جن متحد شوند كه مثل اين قرآن را بياورند، نمى‌توانند مثل آن را بياورند، اگر چه بعضى از آن‌ها پشتيبان بعضى باشند.(88)
17:89
در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى زده‌ايم، ولى بيشتر مردم فقط از روى كفر و ناسپاسى آن را نمى‌پذيرند.(89)
17:90
و گفتند: به تو ايمان نمى‌آوريم مگر اين‌كه براى ما چشمه‌اى از زمين روان سازى،(90)
17:91
يا نخلستان يا تاكستانى داشته باشى و نهرها را در آن روان سازى،(91)
17:92
يا همان‌طور كه خيال مى‌كنى پاره‌اى از آسمان را روى سر ما بياندازى، يا خدا و فرشتگان را مقابل ما بياورى،(92)
17:93
يا خانه‌اى زرنگار داشته باشى، يا به آسمان روى. به بالارفتن تو هم ايمان نمى‌آوريم تا موقعى كه نوشته‌اى براى ما بياورى كه آن را بخوانيم. بگو: خداى من پاك است. آيا من جز بشرى هستم كه وظيفه رسالت به عهده‌اش گذاشته شده؟(93)
17:94
هيچ چيز مردم را بعد از اين‌كه راهنمايى براى ايشان آمد از ايمان آوردن باز نداشت جز اين‌كه گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت فرستاده؟(94)
17:95
بگو: اگر در زمين فرشتگان بودند كه با آسودگى خيال راه مى‌رفتند، از آسمان براى آن‌ها فرشته‌اى را به پیامبری نازل مى‌كرديم.(95)
17:96
بگو: خدا براى شهادت بين من و شما كافى است، چون او نسبت به بندگانش آگاه و بينا است.(96)
17:97
كسى را كه خدا هدايت كند، هدايت شده است و كسى را كه گمراه كند، هرگز كمك‌كنندگانى غير از خدا براى او پيدا نمى‌كنى و روز قيامت آن‌ها را دمرو در حالى‌كه كور و لال و كر مى‌باشند، جمع‌آورى مى‌كنيم. جاى آن‌ها جهنم است. هر گاه كه شعله آن كم شود، آتشى به آن اضافه مى‌كنيم.(97)
17:98
اين جزاى آن‌هاست، چون منكر آيات ما شدند و گفتند: آيا وقتى ما استخوان از هم پاشيده‌اى شديم دوباره در شكل جديدى خلق مى‌شويم؟(98)
17:99
آيا متوجه نشدند كه خدايى كه آسمان‌ها و زمين را آفريده مى‌تواند مثل آن‌ها را بيافريند و براى آن‌ها مهلتى قرار داده كه شكى در آن نيست؟ اما ظالم‌ها فقط از روى حق‌پوشى منكر آن شدند.(99)
17:100
بگو: اگر شما خزاين رحمت خداى مرا داشته باشيد، از ترس خرج‌كردن و تمام‌شدن آن بخل مى‌ورزيد. انسان بخيل است.(100)
17:101
به موسى نه معجزه آشكار داديم. اين را از بنى‌اسرائيل بپرس، وقتى كه موسى پيش آن‌ها آمد فرعون به او گفت: اى موسى، من فكر مى‌كنم تو جادو شده‌اى.(101)
17:102
موسى گفت بدون شك تو مى‌دانى كه اين (آيات) را خداى آسمان‌ها و زمين براى بينش (راهنمايى) انسان‌ها نازل كرده. اى فرعون، من فكر مى‌كنم كه تو هلاك شوى.(102)
17:103
فرعون خواست آن‌ها را از زمين مصر ريشه‌كن كند، بنابراين ما او و تمام كسانى را كه با او بودند غرق كرديم.(103)
17:104
بعدازاوبه بنى‌اسرائيل گفتيم: در اين سرزمين ساكن شويد، و چون وعده آخرت بيايد همه شما را با هم مى‌آوريم.(104)
17:105
قرآن را به حق نازل كرديم و به حق نازل شد و تو را فقط براى بشارت‌دادن و ترساندن از نتيجه كارها فرستاديم.(105)
17:106
قرآن را كم‌كم نازل كرديم تا آن را آهسته آهسته بر مردم بخوانى و قطعاً آن را ما نازل كرديم.(106)
17:107
بگو: چه به آن ايمان بياوريد چه نياوريد، كسانى‌كه قبلاً به آن‌ها علم داده شده، وقتى قرآن بر آن‌ها خوانده شود سجده‌كنان بر خاك مى‌افتند.(107)
17:108
و مى‌گويند: خداى ما پاك است. وعده خداى ما عملى خواهد شد.(108)
17:109
و به خاك مى‌افتند و گريه مى‌كنند و قرآن بر تواضع آن‌ها اضافه مى‌كند.(109)
17:110
بگو: الله بخوانيد يا رحمان، هر كدام را بخوانيد فرقى نمى‌كند. خدا اسم‌هاى نيكويى دارد. نمازت را بلند نخوان، آهسته هم نخوان، حالتى بين اين دو حالت را پيدا كن.(110)
17:111
و بگو: ستايش (بزرگداشت) فقط براى خدايى است كه فرزندى ندارد و در فرمانروايى هم شريكى ندارد و ضعيف نبوده كه احتياج به مددكارى داشته باشد و او را هر چه بيشتر بزرگ نما.(111)