71:1
Kendilerine yakıcı bir azap gelmeden önce kavmini uyar, diye Nuh'u kendi kavmine gönderdik.
71:2
Nuh şöyle dedi: Ey kavmim! Şüpheniz olmasın ki, ben sizi, apaçık uyaran bir kimseyim.
71:3
«Allah’a kulluk edin; O'na karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin ki,
71:4
Allah bir kısım günahlarınızı bağışlasın ve sizi belli bir vâdeye kadar tehir etsin (muahaze etmeden yaşatsın)» diyerek bilinmeli ki Allah’ın tayin ettiği vâde gelince, artık o ertelenmez. Keşke bilseydiniz!
71:5
(Sonra Nuh:) Rabbim! dedi, doğrusu ben kavmimi gece gündüz (imana) davet ettim;
71:6
Fakat benim davetim, ancak kaçmalarını arttırdı.
71:7
Gerçekten de, (imana gelmeleri ve böylece) günahlarını bağışlaman için onları ne zaman davet ettiysem, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, (beni görmemek için) elbiselerine büründüler, ayak dirediler, kibirlendikçe kibirlendiler.
71:8
Sonra, ben kendilerine haykırarak davette bulundum.
71:9
Sonra, onlarla hem açıktan açığa hem de gizli gizli konuştum.
71:10
Dedim ki: Rabbinizden mağfiret dileyin; çünkü O çok bağışlayıcıdır.
71:11
(Mağfiret dileyin ki,) üzerinize gökten bol bol yağmur indirsin,
71:12
Mallarınızı ve oğullarınızı çoğaltsın, size bahçeler ihsan etsin, sizin için ırmaklar akıtsın.
71:13
Size ne oluyor ki, Allah'a büyüklüğü yakıştıramıyorsunuz?
71:14
Oysa, sizi türlü merhalelerden geçirerek O yaratmıştır.
71:15
Görmediniz mi, Allah yedi göğü birbiriyle ahenktar olarak nasıl yaratmış!
71:16
Onların içinde ayı bir nûr kılmış, güneşi de bir kandil kılmıştır.
71:17
Allah, sizi de yerden ot (bitirir) gibi bitirmiştir.
71:18
Sonra sizi yine oraya döndürecek ve sizi yeniden çıkaracaktır.
71:19
Allah, yeryüzünü sizin için bir sergi yapmıştır.
71:20
Onda geniş yollar edinip dolaşabilesiniz diye.
71:21
(Öğütlerinin fayda vermemesi üzerine) Nuh: Rabbim! dedi, doğrusu bunlar bana karşı geldiler de, malı ve çocuğu kendi ziyanını arttırmaktan başka işe yaramayan kimseye uydular.
71:22
Bunlar da, büyük hileler, büyük desiseler kurdular!
71:23
Ve dediler ki: Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Ved'den, Suvâ'dan, Yeğûs'tan, Ye'ûk'tan ve Nesr'den asla vazgeçmeyin!
71:24
(Böylece) onlar gerçekten birçoklarını saptırdılar. (Rabbim!) Sen de bu zalimlerin ancak şaşkınlıklarını arttır!
71:25
Bunlar, günahları yüzünden suda boğuldular, ardından da ateşe sokuldular ve o zaman Allah'a karşı yardımcılar da bulamadılar.
71:26
Nuh: «Rabbim! dedi, yeryüzünde kâfirlerden hiç kimseyi bırakma!»
71:27
«Çünkü sen onları bırakırsan kullarını saptırırlar; yalnız ahlâksız, nankör (insanlar) doğururlar (yetiştirirler).»
71:28
«Rabbim! Beni, ana-babamı, iman etmiş olarak evime girenleri, iman eden erkekleri ve iman eden kadınları bağışla, zalimlerin de ancak helâkini arttır.»