100:1
سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان [به سوی جنگ] می تازند
100:2
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ ها جرقه می جهانند
100:3
و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می برند
100:4
و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند
100:5
و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛
100:6
[که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است،
100:7
و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است،
100:8
و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به این سبب بخل می ورزد.]
100:9
آیا نمی داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود.
100:10
و آنچه در سینه هاست پدیدار گردد،
100:11
بی تردید در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پایه اعمال نیک و بدشان به آنان پاداش و کیفر دهد.]