100:1
سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالی که نفس‌زنان به پیش می‌رفتند،
100:2
و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهای بیابان)،
100:3
و سوگند به هجوم آوران سپیده دم
100:4
که گرد و غبار به هر سو پراکندند،
100:5
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند،
100:6
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛
100:7
و او خود (نیز) بر این معنی گواه است!
100:8
و او علاقه شدید به مال دارد!
100:9
آیا نمی‌داند در آن روز که تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‌شوند،
100:10
و آنچه در درون سینه‌هاست آشکار می‌گردد،
100:11
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملاً باخبر است!