93:1
قسم به روز روشن (یا هنگام ظهر آن).
93:2
و قسم به شب به هنگام آرامش آن.
93:3
که خدای تو هیچ گاه تو را ترک نگفته و بر تو خشم ننموده است (چهل روز بر رسول وحی نیامد، دشمنان به طعنه گفتند: خدا از محمد قهر کرده. این آیه رد بر آنهاست).
93:4
و البته عالم آخرت برای تو بسی بهتر از نشأه دنیاست.
93:5
و پروردگار تو به زودی به تو چندان عطا کند که تو راضی شوی (در دنیا نصرت و در آخرت مقام شفاعت به تو بخشد).
93:6
آیا خدا تو را یتیمی نیافت که در پناه خود جای داد؟
93:7
و تو را (در بیابان مکه) ره گم کرده و حیران یافت (در طفولیت که حلیمه دایه‌ات آورد تا به جدّت عبد المطّلب سپارد در راه مکه گم شدی، حلیمه و عبد المطلب سخت پریشان شدند و خدا زود آنها را به تو) ره نمایی کرد.
93:8
و باز تو را فقیر (الی الله) یافت (به دولت نبوت) توانگر کرد (و نعمت رسالت عطا نمود).
93:9
پس تو هم یتیم را هرگز میازار.
93:10
و فقیر و گدای سائل را به زجر مران.
93:11
و اما نعمت پروردگارت را (که مقام نبوت و تقرب کامل به خدا یافتی، بر امت) باز گو.