104:1
وای بر هر عیبجوی مسخره‌کننده‌ای!
104:2
همان کس که مال فراوانی جمع‌آوری و شماره کرده (بی‌آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)!
104:3
او گمان می‌کند که اموالش او را جاودانه می‌سازد!
104:4
چنین نیست که می‌پندارد؛ بزودی در «حُطَمه» [= آتشی خردکننده] پرتاب می‌شود!
104:5
و تو چه می‌دانی «حُطمه» چیست؟!
104:6
آتش برافروخته الهی است،
104:7
آتشی که از دلها سرمی‌زند!
104:8
این آتش بر آنها فروبسته شده،
104:9
در ستونهای کشیده و طولانی!