104:1
واى بر هر عيب‌جوى طعنه‌زننده.(1)
104:2
شخصى كه مال جمع مى‌كند و حساب مقدار آن را مى‌كند.(2)
104:3
خيال مى‌كند كه مالش عمر جاويد به او مى‌دهد.(3)
104:4
اين‌طور كه فكر مى‌كند نيست، حتماً در حُطَمَه انداخته مى‌شود.(4)
104:5
چه مى‌دانى كه حطمه چيست؟(5)
104:6
حطمه آتش سوزان الهى است كه در دل‌ها ظاهر مى‌شود.(6 و 7)
104:7
حطمه آتش سوزان الهى است كه در دل‌ها ظاهر مى‌شود.(6 و 7)
104:8
اين آتش بر آن‌ها پوشيده است و در ستون‌هاى ممتد (شايد در رگ‌هايشان) وجود دارد.(8 و 9)
104:9
اين آتش بر آن‌ها پوشيده است و در ستون‌هاى ممتد (شايد در رگ‌هايشان) وجود دارد.(8 و 9)