14:1
الر. قرآن كتابى است كه ما آن را به تو نازل كرديم تا مردم را به اجازه خداوندشان از تاريكى‌ها خارج كرده و به نور و راه خداوند تواناى ستوده هدايت كنى.(1)
14:2
خدايى كه هر چه در آسمان‌ها و زمين است مال اوست. واى بر منكران از عذاب سخت.(2)
14:3
منكرانى كه دنيا را بر آخرت ترجيح مى‌دهند و مردم را از راه خدا باز مى‌دارند و انحراف آن را مى‌خواهند سخت در گمراهى هستند.(3)
14:4
هيچ پيغمبرى نفرستاديم مگر به زبان قومش، براى اين‌كه پيام خدا را براى آن‌ها بيان كند. خدا هر كس را كه بخواهد گمراه مى‌كند و هر كس را كه بخواهد هدايت مى‌كند و او تواناى حكيم است.(4)
14:5
موسى را با معجزات (آيات) خودمان فرستاديم كه قومت را از تاريكى‌ها خارج كن و به سوى نور ببر و روزهاى خدا را به آن‌ها يادآورى كن. در اين كار نشانه‌هايى براى هر فرد بااستقامت و سپاسگزار وجود دارد.(5)
14:6
هنگامى كه موسى به قومش گفت: نعمت خدا را بر خودتان بياد آوريد آن وقتى كه شما را از فرعونيان نجات داد. فرعونيانى كه سخت‌ترين عذاب را نسبت به شما روا مى‌داشتند، پسران شما را مى‌كشتند و زنان شما را زنده مى‌گذاشتند. در اين كار امتحان بزرگى از طرف خداوندتان وجود داشت.(6)
14:7
آن وقت خداوندتان اعلام كرد كه اگر سپاسگزارى كنيد، تعداد و نعمت شما را زياد مى‌كنم و اگر ناشكرى كنيد بدانيد که عذاب من شديد است.(7)
14:8
و موسى گفت: اگر شما و تمام كسانى‌كه در زمين هستند كافر شويد، باز هم خدا بى‌نياز و ستوده است.(8)
14:9
آيا خبر كسانى‌كه قبل از شما بودند، قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى‌كه بعد از آن‌ها بودند به شما نرسيده؟ كسى جز خدا از آن‌ها اطلاع ندارد. پيغمبرانشان دليل‌هاى روشن براى آن‌ها آوردند ولى آن‌ها (به علامت پوزخند) دست‌هايشان را به طرف دهانشان بردند و گفتند: ما مأموريتى را كه شما براى آن فرستاده شده‌ايد، قبول نداريم و ما از چيزى كه ما را به آن دعوت مى‌كنيد شديداً در ترديد هستيم.(9)
14:10
پيغمبرانشان گفتند: آيا در وجود خدا كه آفريننده آسمان‌ها و زمين است شكى وجود دارد؟ خدا شما را دعوت مى‌كند تا گناهان شما را بيامرزد و تا زمان معينى مرگ شما را عقب بياندازد. گفتند: شما افرادى مثل ما هستيد. مى‌خواهيد ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند باز داريد؟ لذا دليل روشنى (معجزه‌اى) بياوريد.(10)
14:11
پيغمبرانشان به آن‌ها گفتندکه ما فقط آدم‌هايى مثل شما هستيم، ولى خدا بر هر كس از بندگانش كه بخواهد منت مى‌گذارد، سزاوار ما نيست كه بدون اجازه خدا براى شما معجزه‌اى بياوريم. افراد باايمان بايد فقط به خدا توكل كنند.(11)
14:12
چرا ما به خدا توكل نكنيم، در صورتى كه خدا راه‌هاى ما را به ما نشان داده است. ما بر اذيتى كه به ما مى‌كنيد صبر مى‌كنيم. توكل‌كنندگان بايد فقط به خدا توكل كنند.(12)
14:13
كافران به پيغمبرانشان گفتند: شما را از سرزمين خودمان بيرون مى‌كنيم يا به آيين ما برمى‌گرديد. درنتيجه خداوندشان به پيغمبران وحى كرد كه كسانى را كه ظلم مى‌كنند حتماً هلاك مى‌كنيم.(13)
14:14
و شما را بعد از نابودى آنان در زمين سكونت مى‌دهيم. اين كار براى كسانى است كه از مقام من بترسند و از تهديد من هراس داشته باشند.(14)
14:15
پيامبران از خدا طلب فتح كردند و هر زورگويى كه با وجود شناختن حقيقت با آن مخالفت كرد، نااميد شد و زيان كرد.(15)
14:16
جهنم پيش روى او است و آب چركين به او نوشانده مى‌شود.(16)
14:17
آن را جرعه‌جرعه مى‌خورد و آسان فرو نمى‌برد. مرگ از هر جا به طرف او مى‌آيد، اما مردنى در كار نيست و پشت آن عذاب سختى دارد.(17)
14:18
كار كسانى‌كه منكر خداوندشان شدند شبيه خاكسترى است كه در روزى طوفانى باد تندى به آن بوزد. قادر به بهره بردن از كارى كه كرده‌اند نيستند. اين گمراهى زيادى است.(18)
14:19
آيا نديدى كه خدا آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد؟ اگر بخواهد شما را مى‌برد و خلق جديدى مى‌آورد.(19)
14:20
و اين كار براى خدا مشكل نيست.(20)
14:21
در قيامت همه در مقابل خدا ظاهر مى‌شوند. افراد ضعيف به كسانى‌كه خود را بزرگ مى‌پنداشتند مى‌گويند: ما پيرو شما بوديم، آيا شما چيزى از عذاب خدا را از ما دور مى‌كنيد؟ آن‌ها مى‌گويند: اگر خدا ما را هدايت كرده بود، مسلماً شما را هدايت مى‌كرديم. براى ما مساوى است چه بى‌تابى كنيم، چه صبر نماييم، راه فرارى براى ما وجود ندارد.(21)
14:22
چون كار تمام شد شيطان گفت: خدا وعده درستى به شما داد و من به شما وعده دادم و خلاف كردم. من بر شما تسلطى نداشتم جز اين‌كه از شما دعوت كردم و شما آن را قبول كرديد. بنابراين مرا ملامت نكنيد و خودتان را ملامت كنيد. من فريادرس شما نيستم و شما هم فريادرس من نيستيد. من اين را كه قبلاً مرا شريك خدا مى‌ساختيد قبول ندارم. افراد ظالم عذاب دردناكى دارند.(22)
14:23
كسانى را كه ايمان آوردند و كار درست و صحيح كردند، وارد بهشت‌هايى مى‌كنند كه در آن‌ها نهرها جارى است و با اجازه خداوندشان هميشه در آن خواهند بود. خوش‌آمدشان در آن سلام است.(23)
14:24
آيا نديدى خدا چه مثلى زد؟ كلام پاك مثل درخت پاك است كه ريشه آن ثابت و شاخه آن در آسمان است.(24)
14:25
ميوه‌هايش را به اذن خداوندش هر زمان مى‌دهد. خدا براى مردم مثل مى‌زند شايد آن‌ها متوجه شوند.(25)
14:26
وضع كلام ناپاك مثل درخت ناپاكى است كه از زمين كنده شده و قرارى نداشته باشد.(26)
14:27
خدا مؤمنان را با سخن استوار در دنيا و آخرت پايدار مى‌نمايد و كسانى را كه ظلم مى‌كنند گمراه مى‌كند. خدا هر كارى كه بخواهد مى‌كند.(27)
14:28
آيا كسانى‌كه نعمت خدا را به كفر تبديل كردند نديدى كه قومشان را به خانه هلاكت وارد كردند؟(28)
14:29
وارد جهنم مى‌شوند. جهنم جاى بدى است.(29)
14:30
مانندهايى براى خدا قرار دادند تا مردم را از راه خدا منحرف كنند. بگو: از دنيا بهره‌مند شويد، بازگشت شما به آتش جهنم است.(30)
14:31
به بندگان من كه ايمان آورده‌اند بگو كه نماز را به پا دارند و از آنچه روزى ايشان ساخته‌ايم پنهان و آشكارا انفاق كنند، قبل از اين‌كه روزى برسد كه در آن خريد و فروش و دوستى وجود ندارد.(31)
14:32
خداست كه آسمان‌ها و زمين را خلق كرد و باران را از آسمان نازل كرد و به‌وسيله آن از ميوه‌ها خوراك شما را بيرون آورد و كشتى را مسخر شما ساخت تا به فرمان او در دريا حركت كند و نهرها را مسخر شما ساخت.(32)
14:33
و خورشيد و ماه را كه پيوسته در گردشند مسخر شما كرد و شب و روز را نيز مسخر شما ساخت.(33)
14:34
خدا به شما هر چه از او خواسته‌ايد داده است. اگر بخواهيد نعمت‌هاى خدا را بشماريد نمى‌توانيد حساب آن را داشته باشيد. براستى انسان ظالم و قدرنشناس است.(34)
14:35
وقتى را يادآورى كن كه ابراهيم گفت: خداوندا، اين سرزمين را امن ساز و من و فرزندانم را از بندگى بت‌ها بركنار دار.(35)
14:36
خداوندا، آن‌ها عده زيادى از مردم را گمراه كرده‌اند. هر كس از من پيروى كند، از من است و كسى‌كه از من اطاعت نكرد (حسابش با توست). تو آمرزنده مهربانى.(36)
14:37
خداوندا، من بعضى از فرزندانم را براى اين‌كه نماز را به پا دارند در دشتى كه زراعت ندارد كنار خانه محترم تو ساكن ساختم، پس دل‌هاى مردم را به آن‌ها متمايل ساز و از ميوه‌ها و محصولات روزى آن‌ها ساز، تا سپاسگزارى كنند.(37)
14:38
خداوندا، تو هر چه را پنهان سازيم يا آشكار نماييم مى‌دانى. چيزى از آنچه در زمين و آسمان است بر خدا پوشيده نيست.(38)
14:39
ستايش اختصاص به خدا دارد كه در سن پيرى اسماعيل و اسحاق را به من داد، چون خداوند من دعا را مى‌شنود.(39)
14:40
خداوندا، من و فرزندان مرا برپادارندگان نماز گردان. خداوندا، دعايم را بپذير.(40)
14:41
خداوندا، روزى كه حساب بر پا مى‌شود (روز قيامت)، من و پدر و مادرم و افراد باايمان را بيامرز.(41)
14:42
خيال نكن كه خدا از آنچه ظالم‌ها مى‌كنند غافل است. خدا مجازات آن‌ها را براى روزى كه چشم‌ها در آن خيره مى‌ماند عقب مى‌اندازد.(42)
14:43
با سرعت سرشان را بلند مى‌كنند. چشم به هم نمى‌زنند و دلشان خالى است.(43)
14:44
مردم را از روزى كه عذاب به سراغشان مى‌آيد بترسان. ستمكاران مى‌گويند: خداوندا، عذاب ما را براى مدت كمى عقب بيانداز تا دعوت تو را اجابت و از پيغمبران پيروى كنيم. آيا قبلاً قسم نمى‌خورديد كه شما از بين نمى‌رويد؟(44)
14:45
در صورتى كه شما در خانه‌هاى افرادى كه به خود ستم كردند ساكن شديد و براى شما روشن شده كه با آن‌ها چه كرديم. براى شما مثل‌هايى زديم.(45)
14:46
نقشه‌ها كشيدند. نقشه‌هايى كه كشيدند پيش خدا هست (خدا مى‌داند)، اگر چه از نقشه‌هاى آن‌ها كوه‌ها از بين برود.(46)
14:47
خيال نكن كه خدا برخلاف وعده‌اى كه به پيغمبرانش داده عمل مى‌كند. چون خدا مسلط و انتقام‌گير است.(47)
14:48
روزى كه زمين و آسمان‌ها تبديل به زمين و آسمان ديگرى شود و همه در مقابل خداى يگانه قهار حاضر شوند.(48)
14:49
در آن روز گناه‌كاران را مى‌بينى كه در زنجيرها به هم بسته شده‌اند.(49)
14:50
لباسشان از قطران(قیر یا فلز مذاب) است و آتش صورتشان را فرا گرفته است.(50)
14:51
براى اين‌كه خدا جزاى هر كس را مطابق كارى كه كرده مى‌دهد. چون خدا خيلى زود حسابرسى مى‌كند.(51)
14:52
اين ابلاغى (اعلامى) براى مردم است تا به‌وسيله آن (از عاقبت كار بدشان) ترسانده شوند و بدانند كه خدا معبود يگانه است (کسی كه انسان در مقابلش احساس و ابراز كوچكى كند و بدون چون و چرا از آنچه گفت اطاعت كند غير از خدا وجود ندارد). و براى اين‌كه افراد عاقل متوجه شوند.(52)