60:1
اى مؤمنين، دشمن من و دشمن خودتان را به‌دوستى نگيريد. با آن‌ها اظهار دوستى مى‌كنيد در صورتى كه آن‌ها منكر سخن حقى هستند كه براى شما آمده. پيغمبر و شما را به علت اين‌كه ايمان داريد كه صاحب‌اختيارتان (فقط) خداست (حاضر نيستيد از كسى جز خدا اطاعت محض و بى‌چون چرا بكنيد) از ديارتان اخراج مى‌كنند. اگر براى جهاد در راه من و كسب رضايت من خارج مى‌شويد، چرا پنهانى با آن‌ها اظهار دوستى مى‌كنيد؟ من آن چه را كه پنهان يا آشكار كنيد مى‌دانم. كسى از شما كه با آن‌ها دوستى كند گمراه است.(1)
60:2
اگر بر شما دست يابند، دشمن شما مى‌شوند و دست و زبانشان را براى آزارتان به بدى مى‌گشايند و مايلند شما كافر شويد.(2)
60:3
بستگان و اولاد شما برايتان فايده‌اى ندارند. روز قيامت بين شما جدايى مى‌افتد. خدا تمام اعمالتان را مى‌بيند.(3)
60:4
در كار ابراهيم و كسانى‌كه با او بودند براى شما سرمشق خوبى است، وقتى به قومشان گفتند ما از شما و آنچه غير از خدا مى‌پرستيد بیزاريم. ما كار شما را قبول نداريم و بين ما و شما براى هميشه دشمنى و كينه بوجود آمده، مگر اين‌كه فقط به خدا ايمان بياوريد. غير از حرف ابراهيم كه به پدرش گفت برايت از خدا طلب آمرزش مى‌كنم ولى براى اجابت دعايم ضمانتى از طرف خدا ندارم. خدايا، به تو توكل كرده‌ايم و به‌سوى تو برمى‌گرديم، بازگشت همه به‌سوى توست.(4)
60:5
خدايا، ما را وسيله امتحان كافران قرار نده. خدايا، ما را بيامرز، تو قدرتمند حكيمى.(5)
60:6
آن‌ها سرمشق خوبى براى كسى هستند كه اميد به خدا و روز آخرت دارد. كسى‌كه قبول نكند، (بداند كه) خدا بى‌نياز و قابل ستايش است.(6)
60:7
شايد خدا بين شما و افرادى از آن‌ها كه دشمنى وجود دارد دوستى ايجاد كند. خدا قادر و آمرزنده مهربان است.(7)
60:8
خدا شما را از نيكى‌كردن و عدالت‌كردن به كسانى‌كه درباره دين با شما نجنگيدند و شما را از سرزمينتان بيرون نكردند، نهى نمى‌كند. چون خدا افراد عادل را دوست دارد.(8)
60:9
خدا شما را از دوستى با كسانى‌كه با شما به‌خاطر دينتان جنگيدند و شما را از سرزمينتان بيرون كردند و براى بيرون‌كردن شما به‌هم كمك كردند، نهى مى‌كند. كسانى‌كه با آن‌ها دوستى كنند ظالم هستند.(9)
60:10
اى مؤمنين، وقتى زنان مهاجر باايمان پيش شما آمدند آن‌ها را بيازماييد. البته خدا ايمان آن‌ها را بهتر مى‌داند. اگر فهميديد كه ايمان دارند آن‌ها را به كفار برنگردانيد. اين زن‌ها براى افراد بى‌ايمان حلال نيستند و كفار هم براى اين‌ها حلال نيستند و مخارجى كه كفار براى اين زن‌ها كرده‌اند به كفار بدهيد. و براى شما اشكالى ندارد كه با آن‌ها ازدواج كنيد، وقتى كه مهريه آن‌ها را به آن‌ها بدهيد. و عقد كفار را دستاويز قرار ندهيد و شما بايد خرجى را كه براى آن‌ها كرده‌ايد از آن‌ها بخواهيد و آن‌ها بايد خرجى را كه كرده‌اند از شما بخواهند. اين حكم خداست كه بين شما حكم مى‌كند. خدا دانا و حكيم است.(10)
60:11
اگر چيزى از آنچه خرج همسرانتان (که پیش کفار رفته اند) كرده‌ايد پيش كفار ماند و آن‌ها ندادند و بعد مقابله به مثل كرديد، (از پول کفار) به همان اندازه به كسانى‌كه زنانشان رفته‌اند بدهيد و از نافرمانى خدايى كه به او ايمان داريد بترسيد.(11)
60:12
اى پيغمبر، وقتى زنان باايمان پيش تو آمدند كه با تو بيعت كنند كه چيزى را شريك خدا نسازند و دزدى و زنا نكنند و بچه‌هايشان را نكشند و تهمت زنا در مورد فرزند خود به كسى نزنند و در كارهاى نيك برخلاف دستور تو كارى نكنند، با آن‌ها بيعت كن و براى آن‌ها از خدا آمرزش بخواه چون خدا آمرزنده مهربان است.(12)
60:13
اى افراد باايمان، با گروهى كه مورد خشم خدا قرار گرفته‌اند دوستى نكنيد. آن‌ها از آخرت نااميد شده‌اند همان‌طور كه افراد بى‌ايمان از مردگان نااميد شده‌اند.(13)